เรื่องคือเราใช้โทรศัพรุ่นนึงมา 3 ปี ซึ่งตอนนี้พังเรียบร้อยมันพังมา1ปีเเล้วค่ะเราก็ไม่มีโทรศัพใข้เลย ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนเเบบว่าอยากเล่นเน็ตนู่นนี่เเต่เดือดร้อนตรงติดต่อใครไม่ได้โทรศัพไม่มี ขอเเม่เเล้วเเม่บอกไม่มีเหตุจำเป็นต้องใช้ เราก็โอเค๊ไม่ให้ไม่เป็นไรเก็บตังไปเรื่อยๆเเต่พอมามีเหตุการณ์ที่เราไปเที่ยวเเล้วหลงทางกะพ่อเเม่ เห้ยไม่มีโทรศัพตายละเอาไงๆๆคิดอยู่เเค่นั้น จนต้องไปขอยืมเค้า(ซึ่งบางคนไม่ให้ด้วยเพราะอาจกลัวเราเป็นโจร5555) เราเลยสัมผัสได้เเล้วว่าโทรศัพมันจำเป็นนะ เเม่ก็บอกเเค่ว่าดีที่ฉลาดขอยืมเค้าโทรได้  มันจำเป็นเเล้วนะเราเป็นวัยรุ่นนะคะเราไม่ใช้เด็กวัยปฐม มัธยม เราอยู่กับการไม่มีโทรศัพมานานจนเราคิดว่าไม่จำเป็น เเต่ตอนนี้มันจำเป็นไง เราบอกแม่ต่างๆนานาเเม่บอกเเค่ว่าจะซื้อให้ จะซื้อให้ตั้งเเต่ปีที่เเล้วเเล้วค่ะ อ๊า จะต้องไปทำธุระไกลบ้านเเล้วด้วยจะติดต่อกันยังไงงงงงงง เราพิสูจน์ให้เเม่เห็นทุกอย่างเเล้วว่าเราเรียนดี ว่างก็อ่านหนังสือเล่นก็เล่นเเบ่งเวลาอ่ะค่ะ เเต่เเม่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเห้อ ถ้าเกิดไม่สามารถติดต่อเราได้เลยเราหายไปจะทำยังไง อายุก็เกิน15เเล้วเเน่นอนว่าความรับผิดชอบเรื่องหายนี่ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ หรือเราจะไม่มีโทรศัพจนกว่าจะเรียนจบ นี่ก็เว่อร์ไป เข้าใจเหตุผลเเม่เเต่เรากลัวเราเครียดเวลาที่เราอยู่คนเดียวเเล้วติดต่อใครไม่ได้ ฮืออออออต้องลองเป็น เเล้วจะรู้
อยากลองขอเเม่เเบบจริงจังค่ะจะขอยังไงดีหรือเราจะเก็บเงินซื้อไปเรื่อยๆเเต่กว่าจะได้ซื้อคงวัยทำงานเเล้วมั้งเนี่ย
จะขอยังไงดีคะหรือวาดกราฟเเสดงความจำเป็นให้เเม่เห็น