วันหนึ่งเขาได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากว่าเดิมก็ว่าได้
เขาปิดกั้นเราทุกอย่างไม่ให้เราได้รู้ได้คุมเขาอีกต่อไป เมื่อก่อนเคยมีตอนนี้แค่ไม่มี แล้วก็จะไม่มีอีกแล้ว เมื่อก่อนสนใจตอนนี้ใยดีก็ไม่มี เมื่อก่อนรู้สึกว่ามีเขาแล้วมันดีมากไม่เคยเคว้งไม่เคยโดดเดี่ยวไม่เคยเหงา แต่ตอนนี้เหมือนเราแยกทางกัน  เมื่อก่อนเขาเคยลงรูปเราบ่อย จะไปไหนทำไรเขาจะคอยถ่ายรายงานเราเป็นประจำ จะคอยมีตัสมีข้อความดีๆมีโมเม้นที่ดีต่อใจเรามันทำให้เรายิ้มมีความสุขเราแทบไม่ได้คุยกันแม้แต่พิมพ์ข้อความคุยกันยังไม่ต่อยมีโอกาสที่จะได้พิมพ์คุยกันด้วยซ้ำ เรารอเค้าเรามีเวลาตอบเค้าถึงไม่มีเวลาก็จะให้เวลาเสมอ ในทางกลับกันเราไม่รู้ว่าวันๆเขาทำไรเราไม่รู้ว่าเขาคิดไรยังไงเป็นไงเราเดาใจเขาไม่ถูก เราได้แต่หวังว่าวันๆที่เรารอเขา เขาจะกลับมาตอบเรากลับมาให้เวลาเรากลับมาเทคแคร์เราเหมือนก่อน เราได้แต่หวัง ถามว่าเสียใจมั้ยเสียใจนิดหนึ่ง แต่รู้สึกน้อยใจมากกว่าว่าทำไมเรามีแฟนทำไมเราเหมือนไม่มีแฟนเรารู้สึกว่ามันไม่ได้มีความสนใจใยดีเหมือนแรกเลยมันทำให้คิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำไม ทำไม แล้วก็ทำไม.