สวัสดีค่ะ เราจะเล่าก่อนนะว่าทำไมเราถึงคิดแบบนี้
คือเราอยู่ในครอบครัวที่มีปัญหาตอนเด็กมีปัญหาทุกอย่างรวมถึงยาเสพติด พ่อไม่ได้ทิ้งไปไหนแต่แย่กว่านั้นคืออยู่และทำร้ายเรา ตอนนั้นทำให้เรารักแม่มากแต่พอรู้เรื่องสารเสพติดและเขาทิ้งเราไป เราก็คิดว่าเขาไม่รักเรา เรารู้เรื่องทุกอย่างแม้เขาพยายามปิดรู้ตอนประมาน8ขวบ หลังจากนั้นเราเริ่มหาความรักจากที่อื่นเช่นญาติๆ แต่เขารักเราแบบหวังพูดตลอดว่าเขาเลี้ยงเราโตมาต้องมาเลี้ยงเขานะ เราอะเลี้ยงแน่แต่พูดแบบนี้เขาคิดยังไงคะ เราไม่ได้รับความอบอุ่นเลย จนเราโตมาหน่อยก็เริ่มมีแฟน รู้สึกดีมากที่มีแฟนค่ะ อบอุ่บ รู้สึกได้ว่าเขารักเรา แต่เราเหมือนโหยหาความรักเลยจู้จี้จุกจิกหึงหวงมากเขาก็ทนเรา4ปีเลย แต่ก็เลิกกันเพราะเรามีกันแล้วเริ่มไม่มีความสุข เราก็ไปมีแฟนใหม่ แฟนคนนี้ทำให้เราเลิกศรัทธาความรัก เขาทิ้งเราแบบไม่มีเยื่อใย เราเลยสงสัยว่าจำเป็นต้องมีด้วยหรอความรักถึงแม้ตอนนี้ครอบครัวเราจะดีแล้วแต่มันยังฝังใจอยู่ตลอดไม่กล้ารักใครแล้วค่ะ แล้วไม่รักเลยจริงๆ แล้วเราเห็นกระทู้หนึ่งบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่จำเป็นมากจะเป็นกำลังใจไปสู่ความสำเร็จ ดูเหมือนเรามโนว่าใครๆไม่รักแต่จริงค่ะ
คนเราจำเป็นต้องมีความรักจริงๆหรอคะ???
คือเราอยู่ในครอบครัวที่มีปัญหาตอนเด็กมีปัญหาทุกอย่างรวมถึงยาเสพติด พ่อไม่ได้ทิ้งไปไหนแต่แย่กว่านั้นคืออยู่และทำร้ายเรา ตอนนั้นทำให้เรารักแม่มากแต่พอรู้เรื่องสารเสพติดและเขาทิ้งเราไป เราก็คิดว่าเขาไม่รักเรา เรารู้เรื่องทุกอย่างแม้เขาพยายามปิดรู้ตอนประมาน8ขวบ หลังจากนั้นเราเริ่มหาความรักจากที่อื่นเช่นญาติๆ แต่เขารักเราแบบหวังพูดตลอดว่าเขาเลี้ยงเราโตมาต้องมาเลี้ยงเขานะ เราอะเลี้ยงแน่แต่พูดแบบนี้เขาคิดยังไงคะ เราไม่ได้รับความอบอุ่นเลย จนเราโตมาหน่อยก็เริ่มมีแฟน รู้สึกดีมากที่มีแฟนค่ะ อบอุ่บ รู้สึกได้ว่าเขารักเรา แต่เราเหมือนโหยหาความรักเลยจู้จี้จุกจิกหึงหวงมากเขาก็ทนเรา4ปีเลย แต่ก็เลิกกันเพราะเรามีกันแล้วเริ่มไม่มีความสุข เราก็ไปมีแฟนใหม่ แฟนคนนี้ทำให้เราเลิกศรัทธาความรัก เขาทิ้งเราแบบไม่มีเยื่อใย เราเลยสงสัยว่าจำเป็นต้องมีด้วยหรอความรักถึงแม้ตอนนี้ครอบครัวเราจะดีแล้วแต่มันยังฝังใจอยู่ตลอดไม่กล้ารักใครแล้วค่ะ แล้วไม่รักเลยจริงๆ แล้วเราเห็นกระทู้หนึ่งบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่จำเป็นมากจะเป็นกำลังใจไปสู่ความสำเร็จ ดูเหมือนเรามโนว่าใครๆไม่รักแต่จริงค่ะ