จะยอมรับคำพูดแรงๆจากคนในครอบครัวอย่างไรดี
มีหลายคำพูดแรงๆจากคนในครอบครัวที่ทำให้เราเสียใจมาก
มีบางครั้งที่ทำให้เคยคิดถามตัวเองว่าเค้ารักเราบ้างไหม
เราเกิดมาเป็นภาระเค้าหรือเปล่า
เราเข้าใจว่าเค้าเหนื่อย เรากลับบ้านก็พยายามช่วยแบ่งเบาเท่าที่เราทำได้
เราเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบในเกณฑ์มาตลอด
เราไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย
การเรียนเราก็ตั้งใจ ไม่ต้องให้เค้าต้องมาคอยนั่งเช็คความประพฤติหรือเกรด
เรียกว่าเรียนดี เป็นที่รู้จักกับคนในโรงเรียนทั้งครูและรุ่นน้อง
ไม่เคยมีเรื่องให้ต้องเดือดร้อนเลย
อยู่โรงเรียนเราเป็นคนร่าเริงมาก
แต่อยู่บ้านเรากลับไม่แสดงอะไรออกมาทำได้แค่นิ่งเงียบ
มีอะไรเราก็เก็บไว้คนเดียว เครียดคนเดียวไม่เคยพูดกับคนในครอบครัว
แต่กับนอกบ้านเรากลับกล้าแสดงออก ทุกอย่าง
บางคนเป็นผู้ใหญ่ที่สนิท เราเล่าให้ฟังทุกเรื่อง
ซื้อของดูแลเค้าทุกอย่าง เหมือนเป็นที่พึ่งสุดท้าย
เค้าเป็นคนนอกนะ แต่เราทำดีกับเค้าทุกอย่าง
ไม่อยากให้เค้าหายไป เหมือนเราเหลือเค้าแค่คนเดียว
เราไม่เข้าใจคนในบ้านเลยเราขอแค่พูดกับเราดีๆ อยากได้แค่นั้น
ทำไมเขาต้องพูด -ดัน ตำหนิเราตลอด
คำพูดมันฝังลึกอยู่ในใจเราลบยังไงก็ไม่ออก
ไม่ได้เกลียดนะรักครอบครัวมากแต่แค่น้อยใจมากๆ
เราจะรับมือกับคำพูดแรงๆพวกนี้ยังไงดี