คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 10
ใจเย็นๆ คุณกำลังก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่กว่าเดิมค่ะ
ตอนเรียนจบทำงานสิบปีแล้วคิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว.. ยังค่ะ ยังไม่เต็มที่...ยังเป็นผู้ใหญ่ได้อีก และได้อีก
แรกๆก็แบบนี้แหละ
การมาเรียนต่างประเทศคนเดียว เป็นการขัดเกลาและเตรียมพร้อมที่ดีอยู่แล้วค่ะ มันจะค่อยๆดีขึ้น...เชื่อดิ
ช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ อาจมีภาวะซึมเศร้าด้วย ออกกำลังกายนะคะ
เป็นเพื่อนที่ดีของตัวเอง
ตอนเรียนจบทำงานสิบปีแล้วคิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว.. ยังค่ะ ยังไม่เต็มที่...ยังเป็นผู้ใหญ่ได้อีก และได้อีก
แรกๆก็แบบนี้แหละ
การมาเรียนต่างประเทศคนเดียว เป็นการขัดเกลาและเตรียมพร้อมที่ดีอยู่แล้วค่ะ มันจะค่อยๆดีขึ้น...เชื่อดิ
ช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ อาจมีภาวะซึมเศร้าด้วย ออกกำลังกายนะคะ
เป็นเพื่อนที่ดีของตัวเอง
แสดงความคิดเห็น
คุณจะทำยังไงถ้าทั้งชีวิตต้องอยู่คนเดียวกับมรดกที่มี
มันทำให้ผมกลัวไปหมดทุกอย่างเลยครับ ผมกลัวที่จะสูญเสียไปเพราะกลัวการอยู่คนเดียวผมได้มาลองแล้วแล้วผมไม่สามารถอยู่ได้
ครอบครัวของผมแตกตั่งแต่เด็กครับ ผมอยู่กับม๊า ในครอบครัวที่ข้อนข้างมีฐานะ ล่าสุดม๊าผมได้คุยเรื่องมรดกกับผมครับ
มันจึงทำให้ผมยิ่งกลัว ผมมีภาระในชีวิตอย่างเดียวคือพี่ชายผม ที่ใช้ชีวิตสนุกไปวันๆครับ คนที่จะมาแทนม๊าคือตัวผมที่จะต้องมาดูแลพี่ชายและหลาน
ม๊าได้คุยทุกอย่างกับผมไว้แล้ว ทั้งๆที่ผมเห็นเงินตรงประจำตรงหน้า และรู้ว่าชีวิตก็ไม่ลำบาก แต่ผมกลับกลัวไปทุกอย่างเลยครับ
ผมนอนร้องไห้บางคืนเพราะสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ปัจุบันครอบครัวผมมีความสุขดี
แต่ถ้าวันนึงม๊าผมเสียไปผมจะอยู่กับใครเพราะตัวผมเองเพิ่งโดนหักหลังมาจากแฟนที่รักมากๆคบกันมาปีครึ่งครับ
ผมรู้สึกเหงาบางที อาจจะเป็นเพราะผมว่างเกินไป ผมเลยอยากจะถามทุกๆคนครับว่ามีวิธีทำให้ตัวเรา (ไม่ขาด) อะไรทางความรู้สึกยังไง
หรือผมต้องวางแผลยังไงกับชีวิตครับ?