สวัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆทุกคน ผมมีเรื่องอยากปรึกษาครับคือตั่งแต่เด็ก(ม2) ผมเป็นเด็กที่อยากพัฒนาตัวเองมาตลอดครับ ที่บ้านไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ
แต่ใจมันอยากใต่ขึ้นไปเลื่อยๆตลอดเวลา เช่นตอนผมอยู่ ม2 ผมคิดอยากไปเรียน รร ดังในกรุงเทพ ใน ม4 ครับแต่ม๊าผมไม่อยากให้ไปม๊าเลยให้หาเงินค่าเข้าเอง+ไปสมัครทุกอย่างด้วยตัวเอง ผมเลยขายของทุกอย่างที่จะขายได้ตอนนั้นขขายขนมคิทแคท+แบรนเนม ครีมและอีกหลายอย่างจนเก็บเงินมาเลื่อยๆครับ
และสุดท้ายผมก็สามารถเข้า รร ที่ผมอยากจะเข้าได้ แต่มันมีข้อเสียของผมครับ การที่ผมหาเงินได้มากๆมันทำให้ผมไม่เคยเรียนจบเลยครับเพราะความมั่นใจในหัวของผมมันสูงมาก(แต่ภายนอกเป็นคนสดใสปกติธรรมดา)
แต่ก็ไม่ได้จบ รร นั้น ผมออกมาก่อนเนื่องจากมีปัญหาครับ สุดท้ายผมไปสมัครสอบ GED (การศึกษาผู้ใหญ่แบบUSAรองรับ)
และผมก็เข้ามหาลัยครับ มันก็เป็นเหมือนเดิมครับคือผมไม่สามารถเรียนได้ครับผมพยายามแล้วผมไปเรียนไม่ขาดในตอนมหาลัย
แต่ในทุกๆขั้นตอนที่ผมเล่ามาทั้งหมดผมก็ยังหาเงินได้ไม่ขาดมือคือผมชอบมีเพื่อนรุ่นพี่ประมาณ 30+ แต่ตอนนี้ผมอายุ20
ผมก็ลงทุนหลายๆอย่าง ตอนนี้ผมมีร้านนมอยู่1 ร้านซึ่งทำกำไลดีและกำลังจะเปิดร้าน FastFood อีก1ร้าน ในอีก2เดือน(ลงทุนทิ้งไว้ไม่ได้คิดProjectเอง)
และมีเงินเก็บอยู่อีก
ประมาณ 700000บาทครับ แต่ประเด็นตอนนี้ ผมเพิ่งอายุ 20 แต่อยู่ดีๆหัวผมก็ตันครับผมคิดอะไรไม่ออกผมไม่รู้จะทำอะไรดี
ไม่มีไอเดียปิ้งขึ้นมาในหัวว่า จะทำอันนี้ ขายอันนี้ดีกว่า ทำแบบนี้ดีกว่า เหมือนเมื่อก่อนครับ เป็นแบบนี้มา หลายเดือนมากๆแล้วครับมันทำให้ผมหงุดหงิดตัวเอง
ว่าทำไมเป็นแบบนี้ทำไมไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร เรียนก็ยังเรียนมหาลัย ปี1 ยังไม่จบเลย
จนตอนนี้มันทำให้ผมตัดสินใจขอม๊าไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศครับ ผมกำลังจะบินวันที่18 นี้ผมไม่แน่ใจว่าผมตัดสินใจถูกรึเปล่า
เพราะผมคิดว่าถ้าผมไม่ไปผมจะคิดอะไรไม่ออกเลย เพราะผมอยู่กับม๊าผมไม่จำเป็นต้องหาเงินหรืออะไรเลย เพราะมีม๊า supportอยู่ ตื่นมาก็ยังมีข้าวกินอยากได้อะไรก็สามารถซื้อได้
ถ้าพี่ๆทุกคนกำลังสงใสว่าทำไมม๊าผมไม่บังคับให้ผมไปเรียน นั่นก็เป็นเรื่องที่ผมสงใสตั่งแต่เด็กเหมือนกันครับแต่เหมือนบ้านผมไม่ค่อยซีเรียสเรื่องการเรียนเลยครับ
แต่มันเหมือนการเป็นพ่อค้ามันอยู่ในเลือดผมตั่งแต่เด็กๆ หรือการ wanna be ของผมมันมีมากกว่าคนอื่นมาก
ตั่งแต่ผมเกิดมาขายของมาผมยังไม่เคยขายอะไรที่อยู่ในมือผมและผมขายไม่ได้เลยครับมันทำให้ผมมีความมั่นใจในตัวเองสูงมากกกกกก
แต่ตอนนี้ผมกลับไม่รู้จะทำอะไรเลยครับ ผมรู้สึกว่าผมกำลังหนีปัญหาเรื่องเรียนด้วยก็ไม่เข้าใจตัวเอง
ผมสับสนกับชีวิตไปหมดเลยครับ เพื่อนผมอายุเท่ากันผมก็มีอยู่ไม่มากครับ
ผมเลยอยากถามพี่ๆครับว่าผมควรทำอะไรออย่างไรหรือมีอะไรแนะนำผมไหมครับ ผมพยายามจะเข้าใจตัวเองแต่ก็ไม่เข้าใจซักทีครับ
และที่ผมกำลังจะไปเรียนนี่ผมคิดถูกใช่ไหมครับ
หรือใครมีอะไรอยากเสนอผมเรื่องธุรกิจ รบกวนหน่อยนะครับ
มีเงินทุนอยู่ก้อนนึง แต่ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรดีจากที่เป็นคนคิดเรื่องเงินตลอดกลายเป็นคนหัวตัน
แต่ใจมันอยากใต่ขึ้นไปเลื่อยๆตลอดเวลา เช่นตอนผมอยู่ ม2 ผมคิดอยากไปเรียน รร ดังในกรุงเทพ ใน ม4 ครับแต่ม๊าผมไม่อยากให้ไปม๊าเลยให้หาเงินค่าเข้าเอง+ไปสมัครทุกอย่างด้วยตัวเอง ผมเลยขายของทุกอย่างที่จะขายได้ตอนนั้นขขายขนมคิทแคท+แบรนเนม ครีมและอีกหลายอย่างจนเก็บเงินมาเลื่อยๆครับ
และสุดท้ายผมก็สามารถเข้า รร ที่ผมอยากจะเข้าได้ แต่มันมีข้อเสียของผมครับ การที่ผมหาเงินได้มากๆมันทำให้ผมไม่เคยเรียนจบเลยครับเพราะความมั่นใจในหัวของผมมันสูงมาก(แต่ภายนอกเป็นคนสดใสปกติธรรมดา)
แต่ก็ไม่ได้จบ รร นั้น ผมออกมาก่อนเนื่องจากมีปัญหาครับ สุดท้ายผมไปสมัครสอบ GED (การศึกษาผู้ใหญ่แบบUSAรองรับ)
และผมก็เข้ามหาลัยครับ มันก็เป็นเหมือนเดิมครับคือผมไม่สามารถเรียนได้ครับผมพยายามแล้วผมไปเรียนไม่ขาดในตอนมหาลัย
แต่ในทุกๆขั้นตอนที่ผมเล่ามาทั้งหมดผมก็ยังหาเงินได้ไม่ขาดมือคือผมชอบมีเพื่อนรุ่นพี่ประมาณ 30+ แต่ตอนนี้ผมอายุ20
ผมก็ลงทุนหลายๆอย่าง ตอนนี้ผมมีร้านนมอยู่1 ร้านซึ่งทำกำไลดีและกำลังจะเปิดร้าน FastFood อีก1ร้าน ในอีก2เดือน(ลงทุนทิ้งไว้ไม่ได้คิดProjectเอง)
และมีเงินเก็บอยู่อีก
ประมาณ 700000บาทครับ แต่ประเด็นตอนนี้ ผมเพิ่งอายุ 20 แต่อยู่ดีๆหัวผมก็ตันครับผมคิดอะไรไม่ออกผมไม่รู้จะทำอะไรดี
ไม่มีไอเดียปิ้งขึ้นมาในหัวว่า จะทำอันนี้ ขายอันนี้ดีกว่า ทำแบบนี้ดีกว่า เหมือนเมื่อก่อนครับ เป็นแบบนี้มา หลายเดือนมากๆแล้วครับมันทำให้ผมหงุดหงิดตัวเอง
ว่าทำไมเป็นแบบนี้ทำไมไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร เรียนก็ยังเรียนมหาลัย ปี1 ยังไม่จบเลย
จนตอนนี้มันทำให้ผมตัดสินใจขอม๊าไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศครับ ผมกำลังจะบินวันที่18 นี้ผมไม่แน่ใจว่าผมตัดสินใจถูกรึเปล่า
เพราะผมคิดว่าถ้าผมไม่ไปผมจะคิดอะไรไม่ออกเลย เพราะผมอยู่กับม๊าผมไม่จำเป็นต้องหาเงินหรืออะไรเลย เพราะมีม๊า supportอยู่ ตื่นมาก็ยังมีข้าวกินอยากได้อะไรก็สามารถซื้อได้
ถ้าพี่ๆทุกคนกำลังสงใสว่าทำไมม๊าผมไม่บังคับให้ผมไปเรียน นั่นก็เป็นเรื่องที่ผมสงใสตั่งแต่เด็กเหมือนกันครับแต่เหมือนบ้านผมไม่ค่อยซีเรียสเรื่องการเรียนเลยครับ
แต่มันเหมือนการเป็นพ่อค้ามันอยู่ในเลือดผมตั่งแต่เด็กๆ หรือการ wanna be ของผมมันมีมากกว่าคนอื่นมาก
ตั่งแต่ผมเกิดมาขายของมาผมยังไม่เคยขายอะไรที่อยู่ในมือผมและผมขายไม่ได้เลยครับมันทำให้ผมมีความมั่นใจในตัวเองสูงมากกกกกก
แต่ตอนนี้ผมกลับไม่รู้จะทำอะไรเลยครับ ผมรู้สึกว่าผมกำลังหนีปัญหาเรื่องเรียนด้วยก็ไม่เข้าใจตัวเอง
ผมสับสนกับชีวิตไปหมดเลยครับ เพื่อนผมอายุเท่ากันผมก็มีอยู่ไม่มากครับ
ผมเลยอยากถามพี่ๆครับว่าผมควรทำอะไรออย่างไรหรือมีอะไรแนะนำผมไหมครับ ผมพยายามจะเข้าใจตัวเองแต่ก็ไม่เข้าใจซักทีครับ
และที่ผมกำลังจะไปเรียนนี่ผมคิดถูกใช่ไหมครับ
หรือใครมีอะไรอยากเสนอผมเรื่องธุรกิจ รบกวนหน่อยนะครับ