คุณเข้าใจคำว่ารักถูกจริงๆหรือเปล่า?  นี่เป็นกระทู้แรกของผม ซึ่งผมก็อยากมาเล่าประสบการณ์เรื่องราวของผมให้เพื่อนๆได้อ่านกัน ซึ่งผมอยากจะรู้ว่าเพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้าง มาแชร์กันได้ครับ?  ผมขอเริ่มตั้งแต่ผมอยู่ตอนม.ต้นละกันครับ ซึ่งผมได้มีรักแรกก็ตอนม.ต้นเนี้ยแหละครับ ตอนนั้นผมยังจีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ ขอบอกก่อนเลยนะครับ ผมไม่ได้หล่อมากมาย แต่แค่มีสัดส่วนรูปร่างที่โอเค ตอนนั้นเองผมก็ได้ไปชอบผู้หญิงคนนึงครับ ผมก็ตามจีบเขามาเรื่อยๆจนวันนึงเราได้เป็นแฟนกัน แต่สุดท้ายเราก็เลิกกันไปเพราะผมมีคนอื่น  ผมเป็นคนที่ไม่หยุดไม่รู้จักพอ มีแฟนก็หาใหม่ไปเรื่อยๆครับ ผมเป็นคนขี้เบื่อด้วย ละความอยากหาอะไรใหม่ๆตอนนั้นเพิ่งจีบเป็นไงครับ เลยเห่อละอยากมีแฟนเยอะๆแต่ก่อนคิดว่ามันเท่อะครับ แต่พอมาคิดดูแล้วดูไร้สาระมากๆเลย ผมเป็นแบบนี้มาสักพักใหญ่ๆเลยครับ มีแฟนก็คบได้แปปเดียว ยังไม่เข้าใจคำว่ารักได้ดีพอ มีแฟนคบๆเลิกๆมีใหม่วนอยุ่อย่างนั้น ละเลิกกันด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ ซึ่งเป็นข่วงชีวิตที่ไร้สาระมากเลยครับ ซึ่งต่อจากนั้นมาผมไม่สมหวังกับความรักเลยครับ ตอนที่ผมหันมาจริงจังละเรียนรู้กับคำว่ารัก และเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักไม่ได้มีแค่นั้น ละผมก้ผิดหวังมาตลอด ซึ่งผมก้ได้แต่คิดว่า เวรกรรมที่ผมเคยทำมันย้อนคืนกลับมาจริงๆ และ ตอนนี้ผมได้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วผมก็มานั่งคิดทบทวนเวลาเดิมๆเก่าๆว่าทำตัวไร้สาระมากแค่ไหน  แต่ก้ช่างเถอะครับ มันผ่านมาแล้วได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง ว่าเดี่ยวเราก้คงได้เจอคนดีๆ จนกระทั่งวันนึง ผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึงครับ เขามากับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงของเขา ผมกับเขาได้สบตากันเพียงเสี้ยววินาที ทันใดนั้นผมรู้สึกชอบละหลงรักผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทันที เพราะเดินมาตั้งหลายคนแล้วก็ดันสบตากันอีก ผมคิดตอนนั้นเลยว่า ผมต้องจีบผู้หญิงคนนี้ให้ได้ แต่ดูเหมือนว่าผมจะพยายามอยู่กับเขาฝ่ายเดียว เพราะดูเขาไม่ได้สนใจหรือใส่ใจอะไรผมเลย ซึ่งตอนนั้นการสบตาอาจเป็นเพียงการชายตามองไปทั่วละดันมาสบตาพอดี แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายครับ ผมก็ยังยืนยันว่าผมจะต้องจีบผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ซึ่งผมก็ตามสืบตัวเธอ จนรู้ชื่อรู้คณะอะไรต่างๆนาๆ แล้วก็ได้ไลน์มาคุย ทักทายกันแต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่จะไม่ค่อยเปิดใจหรือเปิดโอกาสให้กับคนที่ไม่รู้จัก ซึ่งผมเองก็ยังไม่รู้จักเธอดีพอเท่าไหร่ แต่ก็พยายามคุยมาเรื่อยๆแต่เธอก็ตอบผมวันละครั้งถึงสองครั้งเท่านั้น แต่ความพยายามของผมเต็มที่เหลือเกิน จนกระทั่งเราได้เป็นแฟนกัน แล้วเรียนรู้นิสัยกัน เธอไม่เหมือนคนอื่นๆเลยครับ เธอนิสัยเหมือนแม่ของผมเลย ทำให้ผมรู้สึกรักเธอคนนี้มากๆ ละจากที่ผมไม่เคยจริงจังกับความรัก จนมาวันนี้ผมเข้าใจคำว่าความรักอย่างลึกซึ้ง ว่าความรักไม่ใช่แค่การได้มาอยู่ข้างๆเที่ยวหรือทำอะไรด้วยกันและเรียกกันว่าแฟน แต่มันยิ่งไปกว่านั้นคือ การเข้าใจกัน การใส่ใจดูแลกันอยู่ทุกๆวัน คอยช่วยเหลือทุกสิ่งทุกอย่างที่ช่วยกันได้ มันเป็นความรักที่ผมไม่เคยพบ ละทำให้ผมเข้าใจคำว่าความรักอย่างที่เคยเข้าใจอย่างผิดๆ ผมแพ้จริงๆครับ แพ้ให้กับคนที่ใส่ใจอย่างเธอ แพ้ให้กับสดใสของเธอ แพ้ให้กับคนน่ารักอย่างเธอ ผมจะไม่มีวันปล่อยเธอคนนี้ไปง่ายๆแน่นอน ถ้าใครมีคนที่รักกัน ดีละคอยอยู่เคียงข้างกัน รักษาเขาไว้ดีๆนะครับ ถึงเราอาจจะทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้างแต่สำคัญที่สุดอย่าปล่อยมือกัน ถ้ารู้ว่าอันไหนไม่ตรงกัน เราก็ควรจะจูนเข้าหากัน ไม่ใช่ทิ้งกันไปหาคนที่ตรงกันมากกว่า ในเมื่อเรามีโอกาสได้พบกันได้เจอได้รักกันแล้ว ทำทุกวันให้ดีที่สุด มั่นคงกับคนที่เรารัก ละคุณจะรู้ว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม