สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะค่ะ
คือตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.6ค่ะ แต่เราดันไปแอบชอบครูคนหนึ่งที่รร.เก่าเขาเป็นครูสอนวิชาภาษาอังกฤษป.2ค่ะ (ที่เจอครูเขาได้เพราะเราต้องเข้าไปซ้อมกีฬาที่รร.เก่าอ่ะค่ะ) เรากับเขาอายุห่างกันประมาณ9ปีค่ะ ตอนที่เราเรียนม.ต้นอยู่เราไม่ค่อยได้เข้าไปซ้อมเลยไม่ค่อยได้เจอเขาแต่พอเราขึ้นม.ปลายเราต้องเข้าไปซ้อมบ่อยขึ้น(คือซ้อมทุกวัน5555)ครั้งแรกที่เจอเขาไม่กล้าที่จะมองหน้าเขามันเขินๆแรกๆเราไม่ค่อยคุยกับเขาหรอกค่ะแล้วเขาก็ไม่ค่อยคุยกับเราด้วยอีกอย่างยังไม่ค่อยอยากจะยิ้มให้เลยเขาชอบทำหน้านิ่งๆ(เขาเป็นครูที่มาช่วยครูของเราซ้อมกีฬา)พอหลายๆอาทิตย์เข้าเริ่มคุยเริ่มยิ้มให้กันความรู้สึกตอนที่เขามาคุยด้วยแบบอธิบายไม่ถูก(แต่มันดีมาก55555)แต่มันก็มีเรื่องที่พีคไปกว่านั้นคือหลังจากที่เราซ้อมเสร็จเราก็เก็บของแล้วกลับบ้านเลยแล้วเราก็ไปนั่งรอรถที่ท่ารถรถมาเราขึ้นพอรถออกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะเราก็หันหน้าออกไปทางท้ายรถเห็นครูโอ(นามสมมุติ)ตอนนั้นคืออึ้งไป5วิ(บ้านอยู่ทางเดียวกันฟินไปเลยค่าาาา55555)หลังจากวันนั้นเรากับเขาก็คุยกันมากขึ้นเล่นกันมากขึ้นและที่สำคัญเขาเป็นคนเอ่ยปากชวนกลับบ้านพร้อมกัน ความรู้สึกตอนนั้นมันดีมากแล้วมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆรู้เลยว่าตอนนั้นเรากับเขาสนิทกันไวมากไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้นมากเวลากลับบ้านพร้อมกันเขาชอบเลี้ยงนู่นเลี้ยงนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมามันมีความสุขมากได้ทำอะไรหลายๆอย่างกับเขาจนน้องๆที่ซ้อมกีฬาด้วยกันบอกว่าเรากับเขาเป็นคู่จิ้นกันเพราะไม่ว่าเขาจะทำไรเขาให้เราไปช่วยตลอดในระยะเวลาช่วงนั้นเขามีเรื่องไรเขาจะบอกเราเป็นคนแรกตลอดขนาดเรื่องที่เขาจะย้ายกลับบ้านเขายังบอกเราเป็นคนแรกแล้วสั่งห้ามเราไม่ให้ไปบอกใครด้วยตอนนั้นเรารู้สึกดีนะที่เขามีไรก็จะบอกเราก่อน(แต่เรื่องที่เราไปแอบชอบครูโออ่ะเพื่อนเราไม่มีใครรู้เลย55555จนมีเพื่อนเราคนนึ่งมันรู้แล้วมันก็เอาไปแซวเราที่รร.หลังจากนั้นเพื่อนเรามันก็ทั้งแซวทั้งอยากเห็นหน้าเขา555555)ตลอดเวลาที่เราแอบชอบเขามันมีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เราได้จดจำเราแอบชอบเขามาประมาณปีครึ่งกว่าเกือบสองปี เราเคยบอกเพื่อนเรานะว่าบางที่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเราชอบเขาอยู่แต่บางที่มันก็ยังรู้สึกอยู่มันเป็นแบบนี้อยู้ช่วงนึ่ง จนเราความรู้สึกเรามันน้อยลงเรื่อยๆจนมันจะกลายเป็นคำว่าพี่น้องไปแล้ว จนเพื่อนเราบอกให้เราเลิกชอบเขาแล้วก็ไม่อยากให้เราถล่ำเข้าไปเยอะกว่านี้เพราะยังไงเรากับเขาก็เป็นไปไม่ได้เพราะเขาเป็นครู เรามานั้งคิดดูมันก็จริงอย่างที่เพื่อนเราบอกยังไงเรากับเขาก็ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ตลอดเวลาปีครึ่งกว่าเกือบสองปีที่ผ่านมามันมีทั้งความสุขมันมีทั้งความรู้สึกดีๆ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะทำไงเพื่อที่จะให้คิดกับเขาแค่พี่น้องได้บางที่เราไม่อยากเจอเขามันอาจดีแต่มันก็ทำไม่ได้เพราะเราต้องเจอเขาทุกวัน