สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นเด็กอายุ17ที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต เรารู้สึกเบื่อและเฉยๆกับทุกอย่าง เคยมีแรงบันดาลใจแต่มีได้แป๊บๆมันก็หายไป อาจเป็นเพราะเราหยุดเรียนหนังสือไป5ปีเพราะต้องช่วยพ่อแม่ทำงานใช้หนี้บ้าน พอเราได้ไปใช้ชีวิตในโลกกว้างกว่าเด็กทั่วไป ได้เห็น ได้รู้ สิ่งทั้งดีและไม่ดีก่อนเด็กวัยเดียวกันหรือเปล่าคะ พอหมดหนี้บ้านมาเลยมาเรียนต่อกศน. ตอนแรกก็ฮึกเฮิมมากพอได้เรียนจริงๆก็รู้สึกเบื่อและเฉยๆ แถมตอนเราหยุดเรียนไปเราไม่เพื่อนเลยเพราะต้องขายของหลายที มีเพื่อนแค่โทรศัพท์เครื่องเดียว พอเรามาใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นๆเหมือนเราเข้ากับเค้าไม่ได้อีกด้วย ปัจจุบันเราทำงานไปด้วย เรียกนศ.ไปด้วยค่ะ บังเอิญย้ายมาอยู่หลังมช.เลยมีโอกาสได้ไปเที่ยวเล่นในมช. แล้วรู้สึกอยากเป็นเด็กในมช.บ้าง แต่สมองเราไม่ไหวแล้ว วิทย์ คณิต อังกฤษมันหายไปหมดแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ ทั้งไม่มีเป้าหมายในชีวิต ทั้งสมองรับรู้ไม่ค่อยดีแล้ว(เพราะตอนช่วยพ่อแม่ทำงานอดหลับอดนอนนอนดึก จนสมองตันๆ) และเรากลัวเป็นโรคซึมเศร้าด้วย เวลามีอะไรเราชอบเก็บกดคิดมากถึงมากๆ อารมณ์เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายอยู่บ่อยๆ อยู่คิดอะไรเศร้าๆก็ซึมไปเลยจนมีคนทัก