สวัสดีเพื่อน ๆพันทิพย์นะครับ ก็ไม่มีอะไรมากวันนี้เเค่อยากมาเล่าเรื่องของตัวเองหลังจากที่ไปนั่งตอบกระทู้ชาวบ้านชาวช่องมาหลายคนเเล้ว สำหรับกระทู้นี้เอาเป็นว่าเอามาระบายเนอะ ไม่ได้ต้องการวิธีเเก้ปัญหาอะไรทั้งสิ้น อ่านเเล้วไม่ฟินนะจ๊ะ เพราะไม่มีจุดพีคอะไรเลย จอบอ เอาละเข้าเรื่อง
(ณ เวลาที่เขียน จขกท. เตรียมขึ้นปี2 ปิดเทอมอยู่)
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเข้ามหาลัยมาเเรก ๆก็อยู่เเบบลอย ๆไม่ได้มีอะไรพิเศษผมเป็นคนหน้าตาธรรมดานี่เเหละส่วนเรื่อง ผญ. ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่หรอก(พูดเหมือนหล่อเลือกได้ อุเเหม่) เเต่ไม่ใช่เกย์นะเว้ย ติดเกม 555 จนกระทั่งวันหนึ่งก็ไปเจอคน ๆนึงเข้ารู้สึกครั้งเเรกเลยว่า ถูกชะตาอ่ะ คือ (เเทนว่าเขาละกัน) เขาเรียนอยู่คณะเดียวกับผม ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆออกเเนวเด็กเหนือ เเต่ที่สะกิดใจเป็นที่เเววตาที่เเบบ.... พูดไงดี หยิ่ง ๆ ดึงหน้าตลอดเวลาอ่ะ เหมือนมีเรื่องที่เครียด ๆอยู่ในใจ ซึ่งผมปกติคนหยิ่ง ๆผมไม่สนใจ เพราะรู้สึกว่าคุยยากปัญหาเยอะบลา ๆๆเเต่คนนี้ รู้สึกเลยว่ามีบางอย่างที่ทำให้ผมอยากเข้าไปหา ผมก็เอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งเเต่ม.ปลาย เขาก็บอกว่า "ยากนะนั่นตัวท๊อปเลยนะเว้ย" ก็จริงอยู่เพราะเขาหน้าตาเขาเรียกว่าดูดีเลยผช.เข้าไปหาก็เยอะ เเต่ใครสนอ่ะ ด้านพอ 5555 รู้จักกันครั้งเเรกก็มีงานเลี้ยงใน ม. ผมเป็นคนที่ชอบเดินเล่นอยู่เเล้วก็เดินไปเรื่อย ๆในงาน เเละไปเจอเขาเล่นโทรศัพท์อยู่หลังงานก็มองซ้ายมองขวา โอเคไม่มีเพื่อนผมอยู่ละ (คือผมมีกลุ่มเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทอยู่ พวกมันชอบเเซวอ่ะเดี๋ยวเขิน) อาศัยความด้านขอเขาถ่ายรูป เขาก็ให้ถ่ายนะเสร็จ ตอนนั้นนึกไงไม่รู้ "เธอ ๆขอไลน์หน่อยสิเดี๋ยวส่งรูปไปให้" เขาก็บอก "เอาโทรศัพท์มาดิ" เเล้วเอาไปกดไอดีไลน์ให้ผมเฉย ผมก็งง ๆอยู่เเป๊ปนึง เเบบอย่างงี้ก็ได้หรอ พอกลับถึงห้องผมก็ส่งไปให้นะเขาก็ส่งสติ๊กเกอร์ขอบคุณมา เเต่ผมก็ไม่ได้ชวนคุยอะไรต่อ
หมายเหตุ : ต่อจากนี้เป็นสไตล์การเข้าหาของผมอาจเเปลก ๆหน่อยก็อ่าน ๆไปเหอะ
หลังจากวันนั้นเลยผมอาศัยเข้าไปทักเเบบ "ทำไรอยู่อ่ะ" "เย็นนี้ไปไหนป่ะ" (แต่ไม่ได้ชวนไปไหนนะ) ทักวันละประโยค2ประโยค หรือ บางวันไม่เจอก็ไม่ได้คุย
ส่วนทางโซเชียลนี่ผมไม่เคยทักไปเลยอาศัยทักปากเปล่า บางทีเจอเขาเดินสวนมา ผมไม่อยากทักผมก็ดึงหน้าใส่เเล้วก็เดินไป วันนั้นก็อดไป
จนวันนึง ผมไปทัก "เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง"ตอนที่เขาร้องไห้เสร็จ(เฉลยท้ายเรื่องเนอะ)แล้วเขาตอบเเบบเหมือนเหวี่ยง ๆว่า "ยัง!!" เเล้วเดินหนีไป(คือตอนนั้นไม่เข้าใจอารมณ์ ผญ.ไง 555) ผมเลยรู้สึกกูทำไรผิดวะเนี่ย เเบบเครียดเลยตอนนั้น ไปนั่งคิดอยู่วันนึง ก็ตัดสินใจ ไปบอกชอบเลยดีไหม เพราะเริ่มเข้าไปทักก็เดือนกว่าเเล้ว เขาก็รู้เเหละ เเต่ก็คิดว่าเเล้วถ้าเขาตีตัวออกห่างเราล่ะเอาไง ความคิดในหัวตีกันอยู่วันนึง สุดท้ายไปบอกเลยเหอะ อีกวันผมก็ไปหาเเล้วบอกว่าเรามีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อยสะดวกป่ะ เขาก็บอกว่าได้เอาสิที่ไหนกี่โมง (ไม่เอานะ ไม่ติดเลท) ก็นัดเเนะเขาไปเรียบร้อยพอถึงเวลาผมก็ไปรอเขาก็มาตามนัด เเล้วผมก็บอกเลยว่า "เราชอบเธอนะ....." จริงๆก็มีต่อเเหละเเต่จำไม่ได้ว่าพูดไรไปบ้าง 555 พูดจบนี่เเบบนั่งรอรับผลกรรมว่าเขาจะเอาไงกับผม เขาก็ตอบกลับมาว่า "รู้ตั้งเเต่มาขอถ่ายรูปวันโน้นเเล้ว เเล้ว...ทำไมถึงชอบเราอ่ะ" ผมก็ "เอ่อ...รู้สึกว่าเเกคุยกับเราเเล้วเราสบายใจอ่ะ 555" หลังจากนั้นก็คุยต่ออีกพักนึง สุดท้ายเขาก็บอกว่า "เเต่เราไม่คบคนที่เรียนรุ่นๆเดียวกันเป็นแฟนนะเเต่ถ้าคุยเป็นเพื่อนอ่ะได้ วันหลังมีอะไรก็บอกนะ" เสร็จก็เเยกย้าย ในใจนี่ โล่งครับไม่เสียใจที่เขาไม่ตกลงเเค่เขาไม่ตัดผมออกก็บุญเเค่ไหนเเล้ว 555 หลังจากวันนั้น คือถ้าผมอยากทักผมก็ทักไปถ้าไม่อยากก็ไม่ทัก หรือบางทีเขาก็ทักผมก่อนผมก็ตอบไป การคุยต่อหน้าคนอื่น ต่างคนต่างพูดเเบบลอย ๆใส่กันเเบบ เดินผ่านกันก่อนกลับหอ ผมก็พูด "กลับห้องดี ๆนะ" เขาก็ตอบมา "ขอบใจ" จบเเค่นั้น เเละก็เเยกย้าย (ก็ไม่อยากให้คนอื่นเขารู้อ่ะว่ารู้จักกัน) ทางโซเชียลผมมักจะทักไปถ้าเป็นช่วงที่ปิดเทอมหรือหยุดยาว ๆ (เขากลับต่างจังหวัด) ถ้าวันธรรมดาก็ต้องเป็นธุระถึงจะทักไป และทุกครั้งผมจะถามก่อนว่างป่าว ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ถ้าว่างก็ขอคุยด้วยหน่อย เเละคำถามที่ผมจะใช้มักจะเป็นคำถามปลายปิด ถามตอบใช่หรือไม่เเค่นั้น เเละเป็นเรื่องทั่วไป ๆ ไม่อยากให้เขาตอบเยอะ ส่วนพวก กินข้าวยัง อาบน้ำยัง ฝันดี สำหรับผมผมไม่ถามนะ รู้สึกยังไง ๆไม่รู้ไม่ชอบเลยไม่เคยถาม ไม่ได้ทักไปทุกวัน ทักตามอารมณ์ เเละไม่ทักไปช่วงกลางคืนหลัง4ทุ่ม เว้นเเต่จะส่งข้อความที่บอกอะไรเขาเฉย ๆ(เเบบไม่ต้องรอเขาตอบเเค่อ่านก็พอ) บางคนเริ่มสงสัยเเล้วว่าจะได้คุยกันตอนไหนฟะ ก็ถ้าวันไหนผมอยากคุยกับเขา ผมก็ทักไลน์ไปเลยว่าวันนี้ว่างป่าวถ้าว่างมีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อย เเล้วก็นัดสถานที่ไปใน ม. เวลา แล้วก็ไป ไปนั่งคุยเรื่องทั่ว ๆไปสัพเพเหระ เสร็จก็เเยกย้าย
ย่อหน้าสุดท้ายเเล้วหลังจากวันนั้นผมก็ขอเฟสกับไอจีเขาเเล้วก็เเอดก็ฟอลไป คือก็เพิ่งเห็นว่าเขาลงเเคปชั่นของคนมีเเฟนอ่ะ คืออ่านก็รู้ว่ามีเเฟนเเต่ไม่เห็นรูปเเฟนรูปอะไรเลยผมก็เป็นคนที่เเบบอยากรู้กุต้องรู้ก็ไปตามสืบ ไม่ได้ไปเดินตาม อะไรเเบบนั้นนะเเต่อาศัยใช้โซเชียลนี่เเหละ จบที่เขามีเเฟนเเล้วครับเเต่ เป็น รุ่นพี่ผญ. ผมนี่ "เอิ่ม...กุไปชอบเลสหรอเนี่ย งานหยาบกว่าจีบดาวคณะอีก" เเล้วสืบต่อเลยรู้ว่าที่ร้องไห้นี่คือเเฟนนัดเขาไปเที่ยวเเล้วมีงานด่วนมาไปไม่ได้เลยเครียด (กรรม)
จบเเล้วเนอะ ช่วงนี้ปิดเทอมก็เเยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็ทักไลน์ไปบ้างตามสมควร เอาเเบบไม่น่าเกลียดอ่ะ เกรงใจเขาเกรงใจเเฟนเขา 555 ก็มันยังชอบนี่หว่าทำไงได้ ทุกวันนี้เห็นเเค่เขาลงรูปลงสตอรี่ไอจีก็พอใจเเล้ว ที่ทักไปไม่เคยหวังให้มีใจให้ เเค่ให้นึกถึงผมบ้างก็พอละ 555 พระเอกจริง ๆเลยตรู บอกเลยว่าสบายใจได้ถึงผมจะคิดเกินเพื่อนยังไง การปฏิบัติต่อกันไม่มีเกินเเน่นอน ผมรู้บทบาทตัวเองดี
และสุดท้ายนี้ใครอยากมาแชร์เรื่องราว แชร์ความคิดเห็น เอาที่สบายใจเลยอย่าด่าพอครับ สวัสดี
ปล.ถ้าเจ้าตัวเล่นพันทิพย์มาอ่านเจอเเล้วรู้ตัวนะอย่าโกรธนะ ทักไลน์มาบอกได้ถ้าไม่ชอบ
เล่าประสบการณ์ การชอบคนอื่นข้างเดียว อิอิ
(ณ เวลาที่เขียน จขกท. เตรียมขึ้นปี2 ปิดเทอมอยู่)
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเข้ามหาลัยมาเเรก ๆก็อยู่เเบบลอย ๆไม่ได้มีอะไรพิเศษผมเป็นคนหน้าตาธรรมดานี่เเหละส่วนเรื่อง ผญ. ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่หรอก(พูดเหมือนหล่อเลือกได้ อุเเหม่) เเต่ไม่ใช่เกย์นะเว้ย ติดเกม 555 จนกระทั่งวันหนึ่งก็ไปเจอคน ๆนึงเข้ารู้สึกครั้งเเรกเลยว่า ถูกชะตาอ่ะ คือ (เเทนว่าเขาละกัน) เขาเรียนอยู่คณะเดียวกับผม ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆออกเเนวเด็กเหนือ เเต่ที่สะกิดใจเป็นที่เเววตาที่เเบบ.... พูดไงดี หยิ่ง ๆ ดึงหน้าตลอดเวลาอ่ะ เหมือนมีเรื่องที่เครียด ๆอยู่ในใจ ซึ่งผมปกติคนหยิ่ง ๆผมไม่สนใจ เพราะรู้สึกว่าคุยยากปัญหาเยอะบลา ๆๆเเต่คนนี้ รู้สึกเลยว่ามีบางอย่างที่ทำให้ผมอยากเข้าไปหา ผมก็เอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งเเต่ม.ปลาย เขาก็บอกว่า "ยากนะนั่นตัวท๊อปเลยนะเว้ย" ก็จริงอยู่เพราะเขาหน้าตาเขาเรียกว่าดูดีเลยผช.เข้าไปหาก็เยอะ เเต่ใครสนอ่ะ ด้านพอ 5555 รู้จักกันครั้งเเรกก็มีงานเลี้ยงใน ม. ผมเป็นคนที่ชอบเดินเล่นอยู่เเล้วก็เดินไปเรื่อย ๆในงาน เเละไปเจอเขาเล่นโทรศัพท์อยู่หลังงานก็มองซ้ายมองขวา โอเคไม่มีเพื่อนผมอยู่ละ (คือผมมีกลุ่มเพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทอยู่ พวกมันชอบเเซวอ่ะเดี๋ยวเขิน) อาศัยความด้านขอเขาถ่ายรูป เขาก็ให้ถ่ายนะเสร็จ ตอนนั้นนึกไงไม่รู้ "เธอ ๆขอไลน์หน่อยสิเดี๋ยวส่งรูปไปให้" เขาก็บอก "เอาโทรศัพท์มาดิ" เเล้วเอาไปกดไอดีไลน์ให้ผมเฉย ผมก็งง ๆอยู่เเป๊ปนึง เเบบอย่างงี้ก็ได้หรอ พอกลับถึงห้องผมก็ส่งไปให้นะเขาก็ส่งสติ๊กเกอร์ขอบคุณมา เเต่ผมก็ไม่ได้ชวนคุยอะไรต่อ
หมายเหตุ : ต่อจากนี้เป็นสไตล์การเข้าหาของผมอาจเเปลก ๆหน่อยก็อ่าน ๆไปเหอะ
หลังจากวันนั้นเลยผมอาศัยเข้าไปทักเเบบ "ทำไรอยู่อ่ะ" "เย็นนี้ไปไหนป่ะ" (แต่ไม่ได้ชวนไปไหนนะ) ทักวันละประโยค2ประโยค หรือ บางวันไม่เจอก็ไม่ได้คุย
ส่วนทางโซเชียลนี่ผมไม่เคยทักไปเลยอาศัยทักปากเปล่า บางทีเจอเขาเดินสวนมา ผมไม่อยากทักผมก็ดึงหน้าใส่เเล้วก็เดินไป วันนั้นก็อดไป
จนวันนึง ผมไปทัก "เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง"ตอนที่เขาร้องไห้เสร็จ(เฉลยท้ายเรื่องเนอะ)แล้วเขาตอบเเบบเหมือนเหวี่ยง ๆว่า "ยัง!!" เเล้วเดินหนีไป(คือตอนนั้นไม่เข้าใจอารมณ์ ผญ.ไง 555) ผมเลยรู้สึกกูทำไรผิดวะเนี่ย เเบบเครียดเลยตอนนั้น ไปนั่งคิดอยู่วันนึง ก็ตัดสินใจ ไปบอกชอบเลยดีไหม เพราะเริ่มเข้าไปทักก็เดือนกว่าเเล้ว เขาก็รู้เเหละ เเต่ก็คิดว่าเเล้วถ้าเขาตีตัวออกห่างเราล่ะเอาไง ความคิดในหัวตีกันอยู่วันนึง สุดท้ายไปบอกเลยเหอะ อีกวันผมก็ไปหาเเล้วบอกว่าเรามีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อยสะดวกป่ะ เขาก็บอกว่าได้เอาสิที่ไหนกี่โมง (ไม่เอานะ ไม่ติดเลท) ก็นัดเเนะเขาไปเรียบร้อยพอถึงเวลาผมก็ไปรอเขาก็มาตามนัด เเล้วผมก็บอกเลยว่า "เราชอบเธอนะ....." จริงๆก็มีต่อเเหละเเต่จำไม่ได้ว่าพูดไรไปบ้าง 555 พูดจบนี่เเบบนั่งรอรับผลกรรมว่าเขาจะเอาไงกับผม เขาก็ตอบกลับมาว่า "รู้ตั้งเเต่มาขอถ่ายรูปวันโน้นเเล้ว เเล้ว...ทำไมถึงชอบเราอ่ะ" ผมก็ "เอ่อ...รู้สึกว่าเเกคุยกับเราเเล้วเราสบายใจอ่ะ 555" หลังจากนั้นก็คุยต่ออีกพักนึง สุดท้ายเขาก็บอกว่า "เเต่เราไม่คบคนที่เรียนรุ่นๆเดียวกันเป็นแฟนนะเเต่ถ้าคุยเป็นเพื่อนอ่ะได้ วันหลังมีอะไรก็บอกนะ" เสร็จก็เเยกย้าย ในใจนี่ โล่งครับไม่เสียใจที่เขาไม่ตกลงเเค่เขาไม่ตัดผมออกก็บุญเเค่ไหนเเล้ว 555 หลังจากวันนั้น คือถ้าผมอยากทักผมก็ทักไปถ้าไม่อยากก็ไม่ทัก หรือบางทีเขาก็ทักผมก่อนผมก็ตอบไป การคุยต่อหน้าคนอื่น ต่างคนต่างพูดเเบบลอย ๆใส่กันเเบบ เดินผ่านกันก่อนกลับหอ ผมก็พูด "กลับห้องดี ๆนะ" เขาก็ตอบมา "ขอบใจ" จบเเค่นั้น เเละก็เเยกย้าย (ก็ไม่อยากให้คนอื่นเขารู้อ่ะว่ารู้จักกัน) ทางโซเชียลผมมักจะทักไปถ้าเป็นช่วงที่ปิดเทอมหรือหยุดยาว ๆ (เขากลับต่างจังหวัด) ถ้าวันธรรมดาก็ต้องเป็นธุระถึงจะทักไป และทุกครั้งผมจะถามก่อนว่างป่าว ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ถ้าว่างก็ขอคุยด้วยหน่อย เเละคำถามที่ผมจะใช้มักจะเป็นคำถามปลายปิด ถามตอบใช่หรือไม่เเค่นั้น เเละเป็นเรื่องทั่วไป ๆ ไม่อยากให้เขาตอบเยอะ ส่วนพวก กินข้าวยัง อาบน้ำยัง ฝันดี สำหรับผมผมไม่ถามนะ รู้สึกยังไง ๆไม่รู้ไม่ชอบเลยไม่เคยถาม ไม่ได้ทักไปทุกวัน ทักตามอารมณ์ เเละไม่ทักไปช่วงกลางคืนหลัง4ทุ่ม เว้นเเต่จะส่งข้อความที่บอกอะไรเขาเฉย ๆ(เเบบไม่ต้องรอเขาตอบเเค่อ่านก็พอ) บางคนเริ่มสงสัยเเล้วว่าจะได้คุยกันตอนไหนฟะ ก็ถ้าวันไหนผมอยากคุยกับเขา ผมก็ทักไลน์ไปเลยว่าวันนี้ว่างป่าวถ้าว่างมีเรื่องอยากคุยด้วยหน่อย เเล้วก็นัดสถานที่ไปใน ม. เวลา แล้วก็ไป ไปนั่งคุยเรื่องทั่ว ๆไปสัพเพเหระ เสร็จก็เเยกย้าย
ย่อหน้าสุดท้ายเเล้วหลังจากวันนั้นผมก็ขอเฟสกับไอจีเขาเเล้วก็เเอดก็ฟอลไป คือก็เพิ่งเห็นว่าเขาลงเเคปชั่นของคนมีเเฟนอ่ะ คืออ่านก็รู้ว่ามีเเฟนเเต่ไม่เห็นรูปเเฟนรูปอะไรเลยผมก็เป็นคนที่เเบบอยากรู้กุต้องรู้ก็ไปตามสืบ ไม่ได้ไปเดินตาม อะไรเเบบนั้นนะเเต่อาศัยใช้โซเชียลนี่เเหละ จบที่เขามีเเฟนเเล้วครับเเต่ เป็น รุ่นพี่ผญ. ผมนี่ "เอิ่ม...กุไปชอบเลสหรอเนี่ย งานหยาบกว่าจีบดาวคณะอีก" เเล้วสืบต่อเลยรู้ว่าที่ร้องไห้นี่คือเเฟนนัดเขาไปเที่ยวเเล้วมีงานด่วนมาไปไม่ได้เลยเครียด (กรรม)
จบเเล้วเนอะ ช่วงนี้ปิดเทอมก็เเยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็ทักไลน์ไปบ้างตามสมควร เอาเเบบไม่น่าเกลียดอ่ะ เกรงใจเขาเกรงใจเเฟนเขา 555 ก็มันยังชอบนี่หว่าทำไงได้ ทุกวันนี้เห็นเเค่เขาลงรูปลงสตอรี่ไอจีก็พอใจเเล้ว ที่ทักไปไม่เคยหวังให้มีใจให้ เเค่ให้นึกถึงผมบ้างก็พอละ 555 พระเอกจริง ๆเลยตรู บอกเลยว่าสบายใจได้ถึงผมจะคิดเกินเพื่อนยังไง การปฏิบัติต่อกันไม่มีเกินเเน่นอน ผมรู้บทบาทตัวเองดี
และสุดท้ายนี้ใครอยากมาแชร์เรื่องราว แชร์ความคิดเห็น เอาที่สบายใจเลยอย่าด่าพอครับ สวัสดี
ปล.ถ้าเจ้าตัวเล่นพันทิพย์มาอ่านเจอเเล้วรู้ตัวนะอย่าโกรธนะ ทักไลน์มาบอกได้ถ้าไม่ชอบ