ในโลกยุคใหม่นี้ ผมว่าหลายคนลืมที่จะให้กำลังใจกัน หรือแม้แต่จะมองคนข้างๆและทักทายกันก็เป็นเรื่องที่หาได้ยาก บางทีการให้กำลังใจคนใกล้ชิด คนที่เราไม่รู้จัก หรือคนที่เราไม่เคยเห็นหน้า อาจจะมีผลในด้านบวกต่อเขามากๆก็ได้ เราไม่มีทางรู้ว่าคนหนึ่งคน วันนั้น คืนนั้น เขาจะเจออะไรมาบ้าง ทะเลาะกับแฟน ครอบครัว เพื่อนที่ทำงาน ตกงาน สอบตก ถูกปฎิเสธและผิดหวังจากอะไรก็ตาม บางทีเขาอาจจะแสดงออกมาไม่ได้ ด้วยเหตุผลต่างๆทำให้พวกเขาต้องเก็บไว้หรือทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางที่การที่เราแค่ยิ้มให้เขา ทักทาย หรือพูดคุยกับเขานั้น อาจจะช่วยให้เขาลืมคิดถึงเรื่องแย่ๆในเวลาสั้นๆได้ แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมานั้น เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเป็นไปได้ยากมากๆ กับการที่จะเขาไปทักคนหนึ่งคน ที่เขาอาจจะกำลัง เลื่อนดูไอจี แชทอยู่ในโทรศัพท์ ใส่หูฟังฟังเพลง หรือแม้แต่นั่งนิ่งๆทำหน้าโหดๆบนBTS แต่อย่างน้อยผมว่า การยิ้มให้กันนั้นเป็นเรื่องที่ดีและเป็นไปได้ แม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกัน แต่ รอยยิ้ม มันมีความหมายในด้านบวกอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ว่าใครได้รับ รอยยิ้ม เขาคงต้องรู้สึกในด้านบวกเช่นกัน บางคนที่กำลังอยู่ในสถาการณ์แย่ๆ วันๆเจอแต่เรื่องแย่ๆ มีแต่เรื่องให้ปวดหัว เสียงด่าทอ เสียงตำหนิ หรือการกระทำในด้านลบๆที่บั่นทอนจิตใจ รอยยิ้มที่จริงใจ และกำลังใจดีๆจากคนรู้จักหรือไม่รู้จัก แม้แต่กำลังใจที่สร้างขึ้นในใจของตัวเขาเอง จากการที่ได้ฟังเรื่องราวของผู้อื่น เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆนะครับ

พูดมายาวขนาดนี้ จนหาประเด็นจับไมได้555 เอาตรงๆเลยนะครับ ผมก็เป็นอีกคนที่มองว่า กำลังใจดีๆ มีผลในการเดินต่อไปในอนาคตจริงๆ ไม่ว่าจะจากคนที่ผมรู้จัก และไม่รู้จัก(จากการอ่านตามบทความต่างๆ) หรือแม้แต่กำลังใจดีๆที่ได้จากตัวเอง(อันนี้สำคัญที่สุดเพราะมันจะอยู่ข้างๆเราเสมอเมื่อเราต้องการ) ผมเลยอยากให้พื้นที่นี้เป็นพื้นที่ให้คนเข้ามาให้กำลังใจกัน เข้ามาสร้างแรงบันใจให้กัน เข้ามาสร้างความหวังและเป้าหมายให้กับคนที่เราไม่เคยรู้จัก เปลี่ยนจากวันแย่ๆเป็นวันดีๆที่เติมรอยยิ้มและความอบอุ่นในใจของทุกคนที่ได้อ่าน หลายๆคนที่มีวันดีๆ ผมขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ แต่คนอีกจำนวนไม่น้อยที่ต้องเจอกับวันแย่ๆ ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ และผมรับประกันเลยว่าทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น คนเข้มแข็งไม่ได้หมายความว่าร้องหายไม่ได้ แต่คนที่ร้องหายแล้วรู้จักพอ พร้อมจะกลับมาสู้ใหม่อีกครั้ง คือคนที่เข้มแข็งอย่างแท้จริง ขอแค่อย่าพึ่งหมดหวังกับสิ่งที่เรากำลังพยายามที่จะทำ คนเราเหนื่อยได้ ท้อได้ ล้มได้ แต่ตราบใดที่เป้าหมายของเรายังตั้งอยู่ที่เดิมและไม่ถูกทำลายไปซ่ะก่อน ผมเชื่อว่าซักวันเราจะต้องเดินถึงเป้าหมายอย่างงดงามครับ

ณ ตอนนี้ตัวผมเองอยู่ต่างประเทศ อีกไม่กี่เดือนจะครบ2ปีแล้วครับ ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คิดถึงเมืองไทย คนที่เมืองไทย พอดีเป็นคนขี้เหงาซ่ะด้วย555 ไหนจะปัญหาต่างๆที่เข้ามา ทั้งเรื่องความเข้าใจ ภาษา สังคม ศาสนา และคนที่นี้ ทุกอย่างชั่งแตกต่างจากสิ่งที่ผมคุ้นเคยจริงๆ ปัญหาที่เข้ามานั้นก็มีระดับความยากที่ต่างกัน อันที่ไม่ยากก็ผ่านไปได้ง่ายๆ ส่วนอันที่ยากๆก็ต้องใช้เวลาในการแก้ไขแต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง ตอนอยู่เมืองไทยผมเป็นเด็กเที่ยวเล่นไปวันๆ ไม่เคยคิดถึงอนาคต มีครอบครัวอยู่ข้างๆ แต่พอมาอยู่ในที่ที่ต้องยืนด้วยตัวเอง พึ่งตัวเอง พอมองย้อนกลับไปแล้วผมดูโตขึ้นบ้าง ทุกวันนี้เวลาเจอปัญหาต่างๆ ก็จะบอกกับตัวเองตลอดเวลาว่า "เอาว่ะ! สู้อีกหน่อย" สำหรับผมนั้นไม่ว่าจะเหนื่อยจะท้อก็มีเพื่อนที่ชื่อว่า "เป้าหมาย" เนี่ยและที่คอยให้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆเสมอ แม้ว่าหลายคนอาจจะมองว่าการเรียนเป็นเรื่องง่ายและสบายที่สุด บางคนพูดกันว่าถ้ามาทำงานแล้วจะรู้ว่ามันเหนื่อยกว่าแค่ไหน แต่สำหรับผมนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ถ้าเราลงมือลงแรง เต็มที่ในทุกๆรายละเอียด มันคงเป็นเรื่องที่ยากและต้องอาศัยความอดทนพยายามมากๆ รวมถึงการเรียนที่มีเป้าหมาย มีความฝัน วาดรูปภาพในอนาคต ผูกอยู่ด้วยนั้นแล้ว ไม่ใช่เรื่อง่ายเลยนะครับที่จะผ่านไปอย่างราบรื่น ต้องอาศัยทั้งความตั้งใจ ทุ่มเท พยายาม ในงานที่ได้รับทุกๆชิ้น ไม่ต่างอะไรกับการทำงานในออฟฟิต ที่มีวันและเวลาเป็นเครื่องกำหนด และในบางครั้งงานที่ได้รับก็ไม่ใช่สิ่งที่เราชอบหรือรักแต่เพราะว่าเป็นตัวบังคับ ก็ต้องฝืนใจทำให้เสร็จให้ออกมาดี จนบางครั้งเวลาเหนื่อยมากๆ ท้อๆสุด ถึงกับคิดว่าทั้งหมดนี่ทำเพื่ออะไร ทำไปทำไม ทำไมไม่เรียนแบบสบายๆ ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องโหม ใช้ชีวิตวัยรุ่นให้มีความสุขและคุ้มค่าในช่วงๆหนึ่ง แต่สุดท้ายแล้วก็มีเพื่อนที่ชื่อว่า เป้าหมาย นี่และครับ คอยปลอบผมเสมอ กระซิบข้างหูผมตลอดว่า "พรุ่งนี้มันจะต้องดีกว่าวันนี้ สู้อีกหน่อย"

จนตอนนี้ผมมองว่า ไม่ว่าปัญหาจะหนักหนาแค่ไหน ทั้งในตอนนี้หรือในอนาคต ที่เราทุกคนต้องเจอและฝ่าฝัน การได้รับกำลังใจดีๆจากตัวเอง จากคนรอบข้าง จากคนที่เราไม่รู้จัก หรือสิ่งที่เข้ามาสร้างแรงบันดาลใจในชีวิต เป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ การมองโลกในแง่ดีอาจจะเป็นเรื่องโกหกในช่วงเวลาที่แย่ที่สุด ซึ่งผมค่อนข้างเห็นด้วยเพราะในเวลานั้นมันนึกอะไรไม่ออกหรอกครับ แต่การจะหาเรื่องดีๆสิ่งดีๆ เข้ามาปลอบใจและให้กำลังใจตัวเองนั้น ถึงแม้จะไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่กำลังเจอ เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ครับจากประสบการณ์ของผมเอง อาจจะใช้เวลาในการรักษาอาการซักหน่อย แต่ขอบอกนะครับว่ามันไม่ใช่แค่การรักษาเพื่อให้หาย แต่มันยังเป็นวิตามินบำรุงดีๆ ในการใช้ชีวิตในวันต่อๆไปอีกด้วยครับ

สุดท้าย ผมก็ขอให้ทุกคนที่กำลังอยู่ในวันแย่ๆ มีวันดีๆของตัวเองในเร็วๆนี้นะครับ

ปล1.พิมพ์สดจากความรู้สึก ไม่มีการจัดเตรียมวางแผนใดๆทั้งสิ้น ต้องขอโทษกับความวกไปวนมานะครับ
ปล2.อยากให้ทุกคนลองหันไปยิ้มให้กับคนข้างๆในตอนนี้ อย่าไม่มีต้องเหตุผลใดๆ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม