ฟังเสียงซอของบุคคลท่านหนึ่งที่ได้บรรเลงเพลงไว้
เป็นเสียงซอที่บรรเลงเพลงได้ไพเราะเสนาะหูยิ่งนัก
มีอารมณ์เศร้าเจือปน ช่างกินใจข้าเสียจริง
ข้าจึงพรรณนาเป็นตัวหนังสือหาที่สุดมิได้เช่นนี้
บางครั้ง . . .
เราอาจจะรู้สึกเหนื่อยล้า สิ้นหวัง หรือหมดกำลังใจ
รู้สึกว่าปัญหาชีวิตที่ถาโถมเข้ามาในเเต่ละวันนั้น
รู้สึกว่าปัญหาเหล่านั้นเราจะเเก้ไขมันยังไงจะแก้ไขมันได้ไหม
บางช่วง . . .
เราอาจจะรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในหัวใจทุกครั้ง
เมื่อไหร่ก็ตามที่เราคิดถึงมันในบางครั้งบางครา
บางเวลา . . .
เราอาจจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา
รู้สึกว่าอยากหายไปจากโลกนี้มันสู้ไม่ไหวแล้ว
รู้สึกว่าหมดหนทางมันคงไม่มีหนทางอื่นใดเเล้ว
ให้คำนึงเสมอว่า . . .
เราต้องยิ้มถึงเเม้ว่าเราจะยิ้มทั้งน้ำตา
แต่เราก็ต้องเดินหน้าต่อไปเพื่อวันข้างหน้าที่รออยู่
ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจอยู่ในทุกๆ ช่วงขณะ
สิ่งสุดท้ายคือ . . .
คิดถึงคนที่รักเรามากที่สุดเท่าที่จะมากได้
คิดถึงคนที่คอยให้กำลังใจเรา และอยู่ข้างๆ เราเสมอมา
แม้ในยามที่เราทุกข์ใจ ร้องไห้ ท้อ เหนื่อยล้า หรืออ่อนเเรง
อย่างน้อยๆ คนที่รักเรา และคนที่คอยให้กำลังใจเรา
เขาล้วนปรารถนา และเฝ้ารอวันที่เราจะประสบความสำเร็จ
#. และยินดีในทุกๆ ย่างก้าวที่เราเดิน '22/12/16