ตามหัวข้อเลยครับ ผมรู้สึกไม่ชอบเลยกับประโยคที่มักพูดว่า "หากวันนึงเธอไม่มีใคร ก็ยังมีเรานะ"
บางครั้งฟังๆดูมันก็รู้สึกดีนะครับ แต่ถ้ามองในแง่ของเวลา

บางครั้งประโยคนี้ถูกใช้ เพื่อเป็นการปลอบใจ
เพื่อเป็นการบอกเป็นนัยๆว่า "ฉัน/ผม ต้องไปล่ะนะ"
ผมอยากรู้ว่าคนส่วนใหญ่ที่พูดแบบนี้ จำคำพูดของตัวเองได้ไหมครับ

ถ้าพูดในฐานะเพื่อน ก็คงไม่เท่าไหร่ เราอาจจะไม่รู้สึกแย่อะไรมาก หากวันนึงเพื่อนห่างเราไป
เพราะยังไงเพื่อนก็คือเพื่อน ทิ้งหรือตัดสายสัมพันธ์กันยากอยู่แล้ว
แต่ถ้าหากพูดในฐานะแฟนหรือคนรัก เมื่อเลิกกันไป เหมือนประโยคนี้มันมักจะตามหลอกหลอน
ในเกือบทุกๆวัน หากวันนี้เรายังรืสึกรักและคิดถึงเค้าอยู่
หลายคำถามก็จะตามมา "ไหนใครบอกจะอยู่ข้างๆกัน"
ไหนใครบอกจะอยู่คอยเป็นกำลังใจ
แล้วตอนนี้ เขาคนนั้นอยู่ไหน???


ผมไม่เห็นชอบเลย หรือผมคิดไปเอง
มีใครคิดแบบผมไหมครับ?