ขอระบายหน่อยค่ะ  ปีนี้เรามีปัญหามากมายตั่งแต่ปลายปีที่แล้วตกงานจนวันนี้เกือบๆ3เดือน  มาขายลูกชิ้นก็ขายไม่ดี(ช่วงระหว่างเรารองาน)เรามีสามีและลูกที่น่ารัก1คน แล้วก็ยายอยู่บ้านเดียวกับเรา ส่วนแม่จะกลับบ้านอาทิตย์ละ1ครั้ง  บ้านหลังที่เราอยู่แม่เราผ่อนแต่เป็นชื่อป้าเราก็ช่วยค่าน้ำค่าไฟให้เงินยายทุกเดือนตามกำลังที่เรามีเพราะเงินเดือนเราก็ไม่ได้เยอะแยะมากมาย  มาวันหนึ่งแม่เราเป็นหนี้ประมาณ2.5แสน ( แม่เรายังทำงานอยุ่)เป็นพนักงานโรงงาน   สามีเราพยายามกู้สถาบันการเงินต่างๆหลายๆครั้งแต่ไม่สำเร็จไม่มีธนาคารอนุมัติเพราะยังไม่มีเครดิต  รวมถึงการจะเอารถเข้ารีไฟแนนท์เพื่อเอาเงินมาให้แม่แต่ก็ไม่สำเร็จเหมือนเดิม สามีเราจึงตัดสินใจคุยกะแม่ว่าเอาบ้านรีไฟแนนท์เพื่อเอาเงินออกมาแต่มันเป็นชื่อป้าเราอยู่ เรากับแม่เลยคุยกันว่างั้นให้ป้าขายบ้านหลังนี้ให้สามีเพื่อทำการรีไฟแนนท์  (ป้าอายุเกินเกณฑ์ธนาคารจึงไม่สามารถรีไฟแนนท์ได้)แฟนเราทำทุกอย่างเสร้จเรียบร้อยธนาคารอนุมัติสรุปว่าป้าบอกธนาคารว่าไม่ขายโดยให้เหตุผลกับเราและแม่ว่า  กลัวเป็นของสามีเราครึ่งนึงเพราะจดทะเบียนสมรสกลัวสามีเราไล่ทุกคนออกจากบ้าน กลัวเป็นของสามีเราเพราะสามีเราจนเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ณ.ตอนนั้นเราไม่มีงานทำ เราเลยคิดแต่อยากปลดหนี้ให้แม่ทั้งหมด (ของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้) พอแม่หมดหนี้เราก็มาช่วยๆกันผ่อนบ้านอย่างน้อยๆก็มีที่อยู่ ญาติพี่น้องเริ่มมองว่าเราอยากได้บ้านที่พ่อแม่เราส่งว่าเราไม่ได้ช่วยผ่อนไม่สมควรได้บ้างหล่ะ  อยากได้เงินส่วนต่างบ้านบ้างหล่ะ  ป้าจึงเรียกแม่ไปคุยให้เงินแม่ยืม1แสนผ่อนเดือนละ5พันแต่ด่าแบบรุนแรงงยึดทุกอย่างบัตรเอทีเอ็ม สมุดบัญชี จนแม่เราไม่มีจะกินเราก็ขอเงินสามีให้แม่เรากินเรื่อยๆ(แต่ความคิดเราแม่เราเป็นหนี้หลายทางถ้าได้แค่1แสนมันปลดไม่หมดแม่เราก็จะต้องยืมคนนุ้นคนนี้เหมือนเดิมอยู่ดี) เราก็ไม่รู้จะทำไงจะเอาบ้านเข้าธนาคารป้าก็ไม่ยอม ป้ามายื่นข้อเสนอให้เราโดยการให้สามีเราผ่อนบ้านเพื่อเป็นการช่วยแม่เราโดยยังเป็นชื่อป้าอยู่แล้วจะโอนให้หลังจากผ่อนหมด สามีเราไม่โอเครเพราะเราก็มีภาระอย่างอื่น+กับเราตกงานด้วยเรากับสามีจึงตัดสินใจโอเครงั้นบ้านหลังนี้เราจะไม่ยุ่งไม่วุ่นวาย(เรากับป้าทะเลาะกันมาแต่ไหนแต่เราเพราะส่วนใหญ่ทุกๆคนจะยอมป้าแต่เราถ้าไม่โอเครเราจะไม่ยอมรับส่งๆในสิ่งที่เราทำไม่ได้) เราเจอกับป้ากลางถนนเค้าขอคุยกับเราเรื่องนี้เพื่อให้เราส่งบ้านแทนแม่ได้ไหมเราเลยตัดสินใจว่างั้นบ้านนี้หนูไม่เอาป้าผ่อนต่อได้เลยเด่วหนูพาแม่กับยายไปอยู่ที่อื่น  แล้วเราก็เดินหนีไป สักพักเค้าตามเราเข้าบ้านเราก็อยู่บนห้องไม่ได้ลงไปคุยกับป้ายายเราเดินขึ้นไปตามเราก็ไม่ลงเพราะลงมาก็มีแต่ทะเลาะกันเราจึงตัดสินใจไม่ลง  ยายโมโหเราเลยบอกตัดขาดกับเรา   พอป้าเรากับเราแค่จะลงมาถามยายดีๆว่าเค้าว่ายังไงบ้างยายเราตวาดเสียงดังลั่นบ้านกับกุไม่ต้องมาคุยกันเราก็โมโหที่ยายเราเข้าข้างแต่ป้า  ป้ามาบ้านทีไรทะเลาะกับยายทุกที เพราะป้าเป็นลูกเราเป็นหลาน  เพราะเค้ามีเงินใช่ไหมยายเลยเกรงใจเค้า เถียงกันไปมาเราถามยายเรื่องไม่เกี่ยวกับยายด้วยซำ้แต่ยายเอามาเป็นอารมณ์แล้วบอกกับเราว่ากูยังไม่กล้ากับเค้าเลยแต่ไม่ยอมเค้า(จะให้ส่งบ้าน)กูกับไม่ต้องเผาผีกันเราร้องไห้เสียใจมากจนอยากจะไปจากจุดๆนี้เราทำดีกับยายทุกอย่างซื้อรถเข็นให้  ให้กินให้ใช้  ดูแลพาไปหาหมอบ้างเวลาแม่เราไม่ว่างแต่กับป้าอาทิตย์สองอาทิตย์จะมาหายายทีนึง  หลายเดือนถึงจะให้เงินใช้  พอให้พาไปหาหมอก็อ้างนุ่นนี่บอกให้คนในครอบครัวพาไป พอยายป่วยเราอยากให้ยายเห็นลูกจะได้มีกำลังใจจะอยู่ต่อเราเลยไลน์ไปหาลูกยายที่อยู่ต่างจังหวัดหลายๆคนเพื่อให้ลงมาหายาย ยายจะได้มีกำลังใจจะอยู่ต่อโดยโกหกว่ายายป่วยหนัก ลูกชายยายลงมาหายายก็ดีขึ้น  เราซื้อรถเข็นให้ยายตอนที่เราไม่ค่อยมีตังโดยกดบัตรเครดิตออกมาเพื่อให้ยายรู้สึกว่ายายสำคัญกับเรามากนะเราร้องไห้ลงมากอดยายทุกวันกลัวยายเป็นอะไร  แต่พอยายตัดขาดเราถึงขั้นไม่เผาผีเราเลยคิดว่าคนอย่างเราคงไม่มีดีเราไม่อยากยืนจุดๆนี้อีกแล้วเราไม่ไหวเราเสียใจเราไม่รู้เราควรทำยังไงต่อ(เราจะไม่ค่อยยอมป้าเพราะตั่งแต่เด็กจนโตเราเห็นป้าด่าแม่เรากดขี่เห็นว่ายอมก็จะบังคับจนเเม่เราร้องไห้บ่อยมากกกๆๆๆแต่เราไม่ได้เกียจ)  แต่ยายจะให้เรายอมจึงเลือกตัดขาดกับเรา เราคิดว่าเรื่องนี้คงไม่มีคนจบง่ายๆถ้าไม่มีใครเป็นอะไรไปสักคนเห้อออ