เหล่าบรรดาหญิงสาวคงจะตั้งคำถามนี้ไว้ในใจหากเพียงเพราะว่า คุณไม่ใช่หญิงสาวที่ชายหนุ่มเลือกสรรค์
แต่ทว่า คำถามข้างต้นก็อาจจะเป็นความจริง หากลองพิจารณาดีๆจริงๆแล้วผู้ชายมักไม่ชอบผู้หญิงดีๆสักเท่าไหร่นัก
เฉกเช่นกับเรื่องที่ฉันจะเล่าให้ฟัง...เรื่องราวความรักของชายหญิงคู่หนึ่งที่รักกันมาก ความรักของเขาทั้งคู่เป็นไปด้วยความราบรื่น และคิดว่าวันหนึ่งเขาทั้งสองจะแต่งงานและลงเอยกันตราบนิรันดร์
แต่โลกก็ไม่ได้เดินตามเส้นตรงเสมอไป..โลกมนุษย์ได้เหวี่ยงทั้งปัญหาและอุปสรรคโหมกระหน่ำเข้ามาทำให้ทั้งคู่จำต้องยุติความสัมพันธ์ลง...ทั้งคู่ต่างเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ยากที่จะกลับไปแก้ไขได้ คงจะต้องรอ รอแค่เวลาที่โลกจะเหวี่ยงให้ทั้งคู่กับมาเดินร่วมทางกันอีกครั้ง..
ชายหนุ่มเดินหน้าตามหาความรักครั้งใหม่เพื่อที่หวังว่าเขาจะสามารถลืมหญิงสาวได้ และเขาจะอุทิศตนให้แก่ความรักครั้งใหม่อยากที่สุด จนกระทั้งเขาได้เจอกับ หญิงสาวคนหนึ่ง เธอช่างอ่อนโยน และน่าถะนุถนอมเหลือเกินต่างจากหญิงสาวคนรักเก่าของเขามากทั้งอายุ และความเอาใจใส่ ชายหนุ่มคิดว่าคนนี้แหละคือคนที่เขาจะมอบชีวิตและหัวใจให้อีกครั้ง..
วันเวลาล่วงเลยไป จากหญิงสาวผู้ใสซื่อ อ่อนโยนเธอเริ่มแปลงกาย ทาสแท้ของเธอเริ่มออก เธอเปลี่ยนไปจนหน้ามือเป็นหลังมือเพียงเพราะเธอคิดว่ายังไงชายผู้ป็นที่รักก็จะต้องยอมให้กับเธอ การกระทำของเธอหากดูเผลินๆก็อาจจะเหมือนกับคู่รักชายหญิงทั่วไปแต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันเกินไป..
เกินไปทุกการกระทำจนกระทั้งมันเริ่มไม่ใช่ความรัก แต่มันกลับกลายเป็นความเห็นแก่ตัวที่แสดงออกมา หญิงสาว ไม่แคร์ใครใดๆ เธอคิดเสมอว่านั่นคือคนของเธอ เธอจะทำอย่างไรกับชายหนุ่มก็ได้ แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าการกระทำต่างๆของเธอทำให้เขาอึดอัดและในที่สุดเขาจึงตัดสินใจกลับไปตามหาหัวใจดวงเก่าของเขาที่เขาทำหล่นไว้เมื่อหลายปีมาแล้ว...
หญิงสาวคนรักเก่ากับชายหนุ่มมีโอกาสที่ได้กลับมาคุยอีกครั้ง ชายหนุ่มขอโอกาสจากเธอ และเธอเองก็ยังหวังและรอให้เขากลับมาเสมอ แต่อย่างที่บอกไปข้างต้น โลก ..ไม่ได้โรยไปด้วยกรีบกุหลาบอย่างที่ในนิทานปรัมปราได้กล่าวไว้ เพียงเพราะว่า ชายหนุ่มยังไม่ได้ยุติความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนรักใหม่ เขายังคงให้ความสำคัญกับเธอเสมอ และยังให้ความสำคัญกับหญิงสาวผู้เป็นที่รักและดวงใจของเขาเช่นกัน ...
เวลาไม่คอยใคร ...หญิงสาวผู้เป็นดวงใจของเขาเธอไม่ขอให้เขาเลือก แต่เธอเลือกที่จะเดินจากไปเอง เพราะเธอตระหนักและคิดเสมอว่า หากชายหนุ่มรักเธอจริงเขาคงกลับมาหาเธอนานแล้ว คงไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาเนิ่นนานถึงเพียงนี้ เธอจึงตัดสินใจเดินจากทั้งชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนดวงใจของเธอ และหญิงสาวคนรักของเขาที่เธอคิดเสมอว่าเขาทั้งคู่เหมาะสมกัน เธอไม่เคยคิดสักนิดที่จะอิจฉาคนอย่างเธอ เธอดีใจกับหญิงสาวด้วยซ้ำที่ชายหนุ่มตัดสินใจใช้ชีวิตต่อไปโดยที่ไม่ได้มีเธออยู่ในหัวใจเขาแต่เพียงผู้เดียวเหมือนแต่ก่อน
ความรักครั้งนี้มันทำให้รู้ว่า ผู้ชายมักไม่ได้ชอบผู้หญิงที่ดี เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ชายหนุ่มคงเลือกหญิงสาวโดยสามารถสละความรักกับหญิงสาวคนใหม่ได้แล้ว โดยไม่ต้องปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึงขั้นนี้
ชายหนุ่มจะยังคงเป็นดวงใจและความรักที่ดีให้กับหญิงสาว เสมอ เพียงแต่เปลี่ยนสถานะจากคนรัก เป็นมิตรภาพที่ดีให้แก่กัน หญิงสาวเพียงแต่พึงให้ชายหนุ่มระวัง และโชคดีกับสิ่งที่เขาเลือก และโปรดจงโชคดี
***เราอาจเคยรักกัน...แต่เธอคงไม่ได้รักกันมากพอ***
โชคดี....
หรือ..ผู้ชายนั้นชอบคนเลว!!!
แต่ทว่า คำถามข้างต้นก็อาจจะเป็นความจริง หากลองพิจารณาดีๆจริงๆแล้วผู้ชายมักไม่ชอบผู้หญิงดีๆสักเท่าไหร่นัก
เฉกเช่นกับเรื่องที่ฉันจะเล่าให้ฟัง...เรื่องราวความรักของชายหญิงคู่หนึ่งที่รักกันมาก ความรักของเขาทั้งคู่เป็นไปด้วยความราบรื่น และคิดว่าวันหนึ่งเขาทั้งสองจะแต่งงานและลงเอยกันตราบนิรันดร์
แต่โลกก็ไม่ได้เดินตามเส้นตรงเสมอไป..โลกมนุษย์ได้เหวี่ยงทั้งปัญหาและอุปสรรคโหมกระหน่ำเข้ามาทำให้ทั้งคู่จำต้องยุติความสัมพันธ์ลง...ทั้งคู่ต่างเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ยากที่จะกลับไปแก้ไขได้ คงจะต้องรอ รอแค่เวลาที่โลกจะเหวี่ยงให้ทั้งคู่กับมาเดินร่วมทางกันอีกครั้ง..
ชายหนุ่มเดินหน้าตามหาความรักครั้งใหม่เพื่อที่หวังว่าเขาจะสามารถลืมหญิงสาวได้ และเขาจะอุทิศตนให้แก่ความรักครั้งใหม่อยากที่สุด จนกระทั้งเขาได้เจอกับ หญิงสาวคนหนึ่ง เธอช่างอ่อนโยน และน่าถะนุถนอมเหลือเกินต่างจากหญิงสาวคนรักเก่าของเขามากทั้งอายุ และความเอาใจใส่ ชายหนุ่มคิดว่าคนนี้แหละคือคนที่เขาจะมอบชีวิตและหัวใจให้อีกครั้ง..
วันเวลาล่วงเลยไป จากหญิงสาวผู้ใสซื่อ อ่อนโยนเธอเริ่มแปลงกาย ทาสแท้ของเธอเริ่มออก เธอเปลี่ยนไปจนหน้ามือเป็นหลังมือเพียงเพราะเธอคิดว่ายังไงชายผู้ป็นที่รักก็จะต้องยอมให้กับเธอ การกระทำของเธอหากดูเผลินๆก็อาจจะเหมือนกับคู่รักชายหญิงทั่วไปแต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันเกินไป..
เกินไปทุกการกระทำจนกระทั้งมันเริ่มไม่ใช่ความรัก แต่มันกลับกลายเป็นความเห็นแก่ตัวที่แสดงออกมา หญิงสาว ไม่แคร์ใครใดๆ เธอคิดเสมอว่านั่นคือคนของเธอ เธอจะทำอย่างไรกับชายหนุ่มก็ได้ แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าการกระทำต่างๆของเธอทำให้เขาอึดอัดและในที่สุดเขาจึงตัดสินใจกลับไปตามหาหัวใจดวงเก่าของเขาที่เขาทำหล่นไว้เมื่อหลายปีมาแล้ว...
หญิงสาวคนรักเก่ากับชายหนุ่มมีโอกาสที่ได้กลับมาคุยอีกครั้ง ชายหนุ่มขอโอกาสจากเธอ และเธอเองก็ยังหวังและรอให้เขากลับมาเสมอ แต่อย่างที่บอกไปข้างต้น โลก ..ไม่ได้โรยไปด้วยกรีบกุหลาบอย่างที่ในนิทานปรัมปราได้กล่าวไว้ เพียงเพราะว่า ชายหนุ่มยังไม่ได้ยุติความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนรักใหม่ เขายังคงให้ความสำคัญกับเธอเสมอ และยังให้ความสำคัญกับหญิงสาวผู้เป็นที่รักและดวงใจของเขาเช่นกัน ...
เวลาไม่คอยใคร ...หญิงสาวผู้เป็นดวงใจของเขาเธอไม่ขอให้เขาเลือก แต่เธอเลือกที่จะเดินจากไปเอง เพราะเธอตระหนักและคิดเสมอว่า หากชายหนุ่มรักเธอจริงเขาคงกลับมาหาเธอนานแล้ว คงไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาเนิ่นนานถึงเพียงนี้ เธอจึงตัดสินใจเดินจากทั้งชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนดวงใจของเธอ และหญิงสาวคนรักของเขาที่เธอคิดเสมอว่าเขาทั้งคู่เหมาะสมกัน เธอไม่เคยคิดสักนิดที่จะอิจฉาคนอย่างเธอ เธอดีใจกับหญิงสาวด้วยซ้ำที่ชายหนุ่มตัดสินใจใช้ชีวิตต่อไปโดยที่ไม่ได้มีเธออยู่ในหัวใจเขาแต่เพียงผู้เดียวเหมือนแต่ก่อน
ความรักครั้งนี้มันทำให้รู้ว่า ผู้ชายมักไม่ได้ชอบผู้หญิงที่ดี เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ชายหนุ่มคงเลือกหญิงสาวโดยสามารถสละความรักกับหญิงสาวคนใหม่ได้แล้ว โดยไม่ต้องปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึงขั้นนี้
ชายหนุ่มจะยังคงเป็นดวงใจและความรักที่ดีให้กับหญิงสาว เสมอ เพียงแต่เปลี่ยนสถานะจากคนรัก เป็นมิตรภาพที่ดีให้แก่กัน หญิงสาวเพียงแต่พึงให้ชายหนุ่มระวัง และโชคดีกับสิ่งที่เขาเลือก และโปรดจงโชคดี
***เราอาจเคยรักกัน...แต่เธอคงไม่ได้รักกันมากพอ***
โชคดี....