นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
คือ เราเบื่อและอดทนสุดๆมาตั้งแต่เด็กตอนนี้อายุ21แล้ว เราเป็นคนมีเหตุผลมากนะแต่สังคมไทยส่วนใหญ่เด็กอธิบายสุดท้ายยังไงๆเขาก็ว่าเถียง อวดฉลาด ปีกกล้าขาแข็ง แต่เราเข้าใจและรู้เหตุผลพวกเขาเหมือนกันแหละ แน่นอนครอบครัวใคร ใครก็รัก แต่อยากจะถามว่าถ้าพวกคุณเจอแบบนี้คิดเห็นยังไงกันบ้าง
คือเยอะมากจริงๆจนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลยขอเอามาเป็นบางอย่างละกันเนอะ  
-ถ้าเราแสดงความเห็นหรือพูดอะไรออกไป นั่นคือการเถียง คือเราเป็นเด็กอกตัญญูทันที เพราะเขาด่าเรางี้เลย เขาจะบอกว่าว่าปีกกล้าขาแข็งกันนักนี่พวกก็อยู่กันเองละกันดูซิถ้าไม่มีกูพวกจะทำยังไงดราม่ามาเต็ม เรากลายเป็นอีเด็กเลวทีนที ถ้าเราสอนหรือบอกน้องบอกหลานว่าแบบนี้ไม่ได้นะมันไม่ดีทำแบบนั้นะ เราก็จะโดนด่าว่าไม่มีใครเขาจะมาทำทุกอย่างตามที่ต้องการหรอกนะ คือเราไม่เข้าใจเราทำอะไรผิด เราสอนก็ไม่ได้ เราก็กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวอีก
-บ้านเรามีเด็กเล็กเป็นหลานเราเอง เรารักมาก ดูแลมาตั้งแต่เกิดอดหลับอดนอน อ่านสอบไปเลี้ยงไปเลยแหละ และเราก็ไม่อยากให้หลานเราทำตัวหรือกลายเป็นคนแบบในบ้าน เราพยายามสอนเขามากๆให้เวลาและความรัก แต่นั่นแหละเรากลายเป็นอีจอมบงการเห็นแก่ตัวเพราะการอยากให้หลานเป็นเด็กดีคือบ้านเราอารมณ์รุนแรง โมโหร้ายและหยาบคายมาก ตามประสาคนยุคแรกอ่ะนะ เก๋าๆ เราพยายามไม่เลี้ยงหลานด้วยโทรศัพท์ แท็บเล็ตอะไรงี้ จะให้เวลาประมาณนึงให้ดูอะไรที่เสริมทักษะจินตนาการ เพลงบ้าง การ์ตูนบ้างสลับไป ถ้าเขาติดมากไปเด็วัยนี้จะกลายเป็นคนโมโหร้ายโดยไม่รู้ตัวทีละน้อยๆ แต่ก็นะการทิ้งโทรศัพท์ไว้สามารถปล่อยไว้โดยไม่ต้องดูแล ไม่เหนื่อย ดูได้เป็นวันๆ ตอนนี้หลานเรา2ขวบล้ะ ติดโทรศัพท์ ขี้หงุดหงิด สายตาเสียแล้ว เราพยายามสุดๆนะ แต่เวลาที่เราสอนเนี่ยเขาจะเรียกไปทันทีแบบโอ๋อ่ะ สปอยล์ เขาก็จะด่าเราว่าเราทำอะไรหลาน คือเราว่ามันทำให้เขากลายเป็นเด็กนิสัยเสียนะที่พออะไรผิดแล้วเขาจะคิดว่าเดี๋ยวยังไงก็มีคนช่วย เวลาเขาด่าอะไรเด็กวัยกำลังเรียนร็กำลังจำเขาก็จะทำตาม วันนึงเราจำได้เลยหลานพูดว่า " " หลังๆพูดตลอดเลย แบบ 'เฮ้ย  เอ้ย' เราไม่โอเคมากๆๆจริงๆ เราพยามสอนเขาทั้งยืดหยุ่นและเข้มงวดสลับกันไป แต่ที่บ้านเราจะแสดงความก้าวร้าวให้หลานเห็นตลอดไง ทั้งด่า ตบตี ทะเลาะวิวาท เวลาหงุดหงิดอะไรมา ก็ด่าและมาลงที่หลาน คือเราดนมาเยอะแฃ้วไม่แคร์หรอกแต่ทำหลานเราไม่โอเค พอเห็นแบบนั้นเราว่ามันไม่ถูกต้องเพราะเขาโทษหลานนะไม่โทษตัวเอง จะตะโกนแบบ 'เงียบสิ บอกให้หยุดไง!!' 'หุบปาก ไปไกลๆหน้าเลยไป ไปตายที่ไหนก็ไป ' ตะคอกแล้วก็ตีพอร้องไห้ก็สั่งไห้เงียบพอไม่เงียบก็ตีอีก และก็ตะคอกใส่ เป็นแบบนี้บ่อยมาก พอเราเข้าไปอุ้มมาเขาจะดึงไว้ไม่ให้พอเราบอกจะตีมันทำไม พูดดีๆก็ได้ เราโดนด่าเลย เป็นเรื่องอีกดราม่าอีก เราไม่ได้เอามาโอ๋นะแต่เราเอามากอด แปปเดียวเขาจะเงียบเลย พอเขาเงียบเราก็ค่อยสอนเขา เราว่าเด็กสมัยนี้ต้องมีจิตวิทยาอ่ะ จะเป็นแบบเมื่อก่อนไม่ได้ เขาถูกเลี้ยงมายังไงไม่ได้แปลว่าจะใช้ได้กับเด็กทุกยุคทุกสมัย อะไรดีมันก็ดี อะไรไม่ดีก็ต้องปรับเปลี่ยนอ่ะ  อีกเรื่องคือเวลาเราสอนหรือดุบ้างเด็กต้องงอแงร้องไห้เป็นเรื่องธรรมดา แต่พอเป็นงั้นเขาจะเรยกไปเลยแบบ ' มานี่มามาดูการ์ตูน มาเอาโทรสัพท์ ป่ะเอาของเล่น ' เราแบบอารมณ์เสียเลยนะ ทำแบบนี้หลานเสียคนหมดอ่ะ รอก่อนได้ไหมบอกเขาก่อนให้เขาฟังก่อน แล้วเออค่อยให้รางวัลอะไรงี้ แบบเราจะพอเลยถอยแล้วสงบสติอารมณ์เลยเพราะโดนบ่อยมากไง ถ้าเรายังอยู่ตรงนั้นเรามั่นใจว่าเราพูดออกมาแน่ แต่พอเราเดินออกมาเราก็จะกลาเป็นเด็กไม่มีมารยาทนะ ประชดประชัน อวดดี อื้มเราก็ปล่อยให้เขาด่าไป อ้อ! เราอยู่มหาลัยเนอะต้องนอนหอ พอกลับมาบ้านทีคือเห็นเลยแบบโห ตอนเราไม่อยู่หลานเราถูกเลี้ยงแบบนั้หรอ ทำกันงี้หรอ เราเลยกลับบ่อยมากตั้งแต่รู้ว่าหลานถูกเลี้ยงแบบนี้ เราอยากปล่อยนะเหนื่อยมาก มากจริงๆ แต่เราทิ้งหลานไม่ได้อ่ะ เราทนเห็นอะไรผิดๆไม่ได้อ่ะคือยอมเหนื่อยเลยอ่ะถ้ามันจะแลกมาด้วยผลอันดีอ่ะ
-การว่ากล่าวตักเตือนโดนตีใครๆก็เคยเนอะ เรื่องปกติ อาจจะมีปาข้าวของบ้าง อืมบ้านเราก็ป็น แต่ไม่รู้ว่ามีใครเคยโดนแบบนั้ไหม หรือมากกว่านี้ เช่นแบบ เอาเข็มจิ้มนิ้ว เอามือไปอังไว้ที่เตาแก๊สที่เปิดไว้อ่ะ ไม่ใช่เตาไฟฟ้านะแบบที่มีไฟขึ้นมาเลยอ่ะ โดนเตะ เอาไม้หนาๆแบบไม้หน้าสามอ่ะมาฟาด เอาไม้กวาดมาตี โดนกระทืบหนักสุดเลย คือไม่ใช่แค่ตบตีนะกระทืบจริงๆ แบบเอาเท้าเหยียบแล้วกระทืบหัวเลย เอาหัวกระแทกพื้นกระทืบหน้าอ่ะเตะแบบ ถ้านึกภาพคนโดนซ้อมออกก็แบบนั้นแหละ ฯลฯ เราไม่เคยโดนนะแต่น้องเราโดน เวลาเราเข้าไปห้าม เราก็จะโดนด้วย โดนด่าว่าแน่นักใช่ไหม เก่งนักหรอ บลาๆ เราว่าแบบเป็นความรุนแรงในครอบครัวที่เราเอาไปพูดให้ใครฟังไม่ได้อ่ะ เล่าได้บ้างแบบขำๆฮาๆเวลาอยู่กับเพื่อนงี้แต่รายละเอียดของจริงมันไม่ใช่เราเจอแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้อ่ะ เราเก็บไว้ตลอด เราไม่ชอบพูดไง
     ทุกคนมีความลับในใจกันหมดแหละ ครอบครังทุกคนก็ต่างกัน แต่เราอยากให้ผู้ใหญ่ปรับเปลี่ยนมุมมองบ้าง รับฟังความเห็นบ้าง อะไรที่ตัวเองผิดก็ยอมรับบ้าง อย่าเอาแต่ด่าเลย มันไม่ช่วยอะไร เราโดนอะไรมาเราจะไม่ยอมให้มันเกิดกับหลานเรา เราอยากจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดและไม่ต้องกลายเป็นเด็กเก็บกด ก้าวร้าว เราถึงได้ยอมเหนื่อยไปๆกลับๆมากขึ้น เพราะเราทิ้งหลานไม่ได้ ถ้าทำแล้วแลกมาด้วยอะไรที่ดีกว่าต่อให้เหนื่อยกว่านี้เราก็ยอม ถึงอย่างนั้นเราก็รักครอบครัวเราแหละนะ เราเข้าใจพวกเขา แค่ขอแค่นี้เอง เป็นกำลังใจให้ทุกครอบครัวทุกคนนะ มันต้องอาศัยกำลังใจ ความหนักแน่น ครอบครัวอาจหล่อหลอมตัวคุณแต่ตัวคุณเลือกเองได้ แสดงความจริงใจของคุณต่อไปมันไม่สูญเปล่าหรอก เราจะอดทนและสู้ต่อในความถูกต้อง ขอบคุณที่รับฟังค่ะ แสดงความเห็นได้เลยนะขอสุภาพนะ อย่าด่าเราเลยจะแนะนำอะไรก็ขอแบบไม่หยาบคายนะ