เราขอออกมาพูดหน่อยนะคะ คนที่เราเรียกว่าแม่ ตอนนั้นเราทะเลาะกับพี่ แต่เขามาลงที่เราเขาตบเราจะเอามีดแทง เราเลยกินนำ้ยาล้างจานเขาไม่สนไม่แคร์ไล่เราไปตายที่อื่นเขาเอาไม้กวาดฟาดเราหลายที ไล่เราไปตายพูดซำ้ๆบอกว่าจะไปตายที่ไหนก็ไป ไปโดนรถชนตาย ตายข้างทางก็ไป เราจำครั้งนั้นฝั่งใจแต่เราก็ยังทนอยู่กับเขา ขอบอกก่อนนะคะเราอายุ18ปี เรียนไม่จบเพราะเขา เขาไม่ส่งเราเรียนให้เราทำงานแต่งานที่เราทำมันเหนื่อยมากๆสำหรับเรานะ เรียนก็เหนื่อยต้องมาทำงานถึงเที่ยงคืน ไปเรียนตอนเช้า จนเราเหนื่อยไม่ไหวเลยไม่ได้ไปทำงานและไปเรียน
    
   เขามามักจะด่าเราด้วยคำรุนแรงชอบไล่เราออกจากบ้าน แต่เราก็ยังทน จนกระทั่งวันนี้เขาไม่มีเน็ต เน็ตเราเองลดสปีดเล่นอะไรไม่ได้เลย เราเลยใช้เน็ตพี่สาว แล้วเน็ตเขาไม่เข้า เขามาบอกให้เราปล่อยให้เราทำเน็ตให้เราเฉยๆเพราะเมื่อวานเขามาด่าเราแล้วบอกเราไม่ต้องมาพูดหุบปากเราเลยไม่คุยเงียบมาตลอด    พอเราไม่ทไให้เขาใช้ขากระทืบหน้าเรา ด่าเราเตะหน้าเราเตะหลังเรา เราใช้มือป้องกันหน้ากับหัวใว้แต่เขาก็ทำไม่หยุดกระทืบ 10 กว่าครั้ง

    แล้วทำไมพี่สาวเราไม่ช่วย พี่สาวเราก็ไม่ต่างกับแม่เลยค่ะ ด่าเราไล่เราไปตายรุมด่าเรากับผัวของเขา
    ทำไมเราไม่ไปหางานทำ : แม่เอารถเราไปจำนำไม่บอกเราสักคำ เราไม่รู้อะไรเลย เราไม่มีรถไปหางานไปทำงาน

เราเหนื่อยเราอยากตาย ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เราไม่คิดอยากตายเราอยากตายมากๆ เราพึ่งมาอยู่กับแม่ได้ปีเดียว ตอนเด็กป้าเลี้ยงเรามาเขาไม่เคยทำกับเราแบบนี้เลย ป้าทำมากสุดแค่ตีแต่มักจะมีเหตุผล