คุณคะ...
หันมาฟังนิดหนึ่งได้ไหม
ทุกวันที่หมางเมินไป เป็นเพราะสายใจเราขาดจากกันหรือเปล่า
วันเวลาล่วงผ่าน เนิ่นนานจนคำว่ารักหล่นหาย หรือม่านน้ำตาที่ไหลมันทำให้เจือจางไปจนมองไม่เห็น
คุณคะ...
บอกรักกันใหม่ได้ไหม
หากคำว่ารักลบเลือนไป เขียนมันขึ้นมาใหม่อีกได้หรือเปล่า
วันเวลาเคลื่อนย้าย หัวใจเราพลอยเคลื่อนตาม ใจเราโยกย้าย ใจจึงไม่ตรงใจเหมือนเก่า แต่อยากขอร้อง...อีกสักครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย
คุณคะ...
ช่วยขยับหัวใจให้มาตรงกันดังเดิม เปิดม่านคลุมใจคุณออกเสียก่อน แล้วมองหน้าคนที่เคยบอกรัก
ถ้าหากคำว่า...รัก...ของคุณ ยังสะกดด้วยตัวอักษรเดิม ๆ ฉันก็ยังยินดีเป็นคนเดิม...
ม่านบังใจ...ในม่านเสน่หา
คุณคะ...
หันมาฟังนิดหนึ่งได้ไหม
ทุกวันที่หมางเมินไป เป็นเพราะสายใจเราขาดจากกันหรือเปล่า
วันเวลาล่วงผ่าน เนิ่นนานจนคำว่ารักหล่นหาย หรือม่านน้ำตาที่ไหลมันทำให้เจือจางไปจนมองไม่เห็น
คุณคะ...
บอกรักกันใหม่ได้ไหม
หากคำว่ารักลบเลือนไป เขียนมันขึ้นมาใหม่อีกได้หรือเปล่า
วันเวลาเคลื่อนย้าย หัวใจเราพลอยเคลื่อนตาม ใจเราโยกย้าย ใจจึงไม่ตรงใจเหมือนเก่า แต่อยากขอร้อง...อีกสักครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย
คุณคะ...
ช่วยขยับหัวใจให้มาตรงกันดังเดิม เปิดม่านคลุมใจคุณออกเสียก่อน แล้วมองหน้าคนที่เคยบอกรัก
ถ้าหากคำว่า...รัก...ของคุณ ยังสะกดด้วยตัวอักษรเดิม ๆ ฉันก็ยังยินดีเป็นคนเดิม...