ตอนนี่เรากับแม่ไม่ค่อยถูกคอกันเพราะพ่อหรือเรากันแน่ พ่อเราเลิกกับแม่ไปแม่เราจึงเกลียดครอบครัวพ่อมากๆแต่ครอบครัวพ่อได้สอนอะไรหลายอย่าง ตอนที่อยู่กับย่าเราก็ช่วยย่าขายหมี่กรอบแสนอร่อยเรารักและเคารพท่านมากๆแต่เวลาเราคุยกับพ่อแท้ๆแม่เราก็ประชดว่าไปอยู่กับมันนู้นไม่ต้องมาอยู่กับกู เราโตมากับพูดเสียๆหายๆเช่นอยากมีผัวล่ะสิ อยากโดนปี้ล่ะสิ ซื้งคำพูดนี้ฉันพึ่งเคยได้ยินเมื่อตอนแม่คบกับพ่อเลี้ยงฉันเคารพท่านท่านไม่ชอบขี้หน้าฉันดท่าไหร่แต่ท่านก็รักฉันแต่ท่านทำให้ฉันกับแม่มีปากเสียงทุกครั้งไม่มีวันไหนที่เราไม่โดนด่า เพราะลุง(ขอใช้แทนคำว่าพ่อเลี้ยงค่ะ) ไม่เคยเลี้ยงเรามาแต่เล็กลุงจึงไม่รู้นิสัยของเรามากพอลุงหาว่าเราขก. แม่ก็เหมือนกันทั้งๆที่เราทำงานบ้านทุกอย่างเพราะมันเป็นบ้านของเราเราต้องทำ ตั้งแต่แม่มีลุงแม่ก็ไม่ค่อยสนใจเหมือนเมื่อก่อน เมือ่อก่อนแม่เราไม่ใช่คนแบบนี่แม่เราไม่เคยพูดกูไม่เคยใช้ถ่อยคำที่เสียๆแบบนี่พอมีลุงแม่กับเห็นเราเป็นแค่เด็กที่เอาตัวรอดได้แล้วไม่ต้องไปใส่ใจหลังเรากับมาร.ร.แม่ไม่เคยถามว่าเหนือยไหม?หิวไหม? เรากับมาเราก็แทบเข่าทรุดเมื่อเห็นห้องของแม่แต่เราไม่โกรธเพราะแม่เขสคงต้องดูน้องจึงไม่มีเวลาเก็บและลุงก็ชอบฟ้องแม่แบบจิงบ้างไม่จิงบ้างลุงเคยลวนลามเราแต่เราไม่กล้าบอกแม่เพราะเคยบอกแต่แม่ก็เฉยๆจนเรารู้สึกว่าแม่ไม่ทำอะไรหน่อยหรอ? เราเกิดมากับไม้มาด้วยย่าเราตีเราครั้งเดี๋ยวเพราะท่านเลี้ยงเราแต่เล็กตีครั้งนั้นเราจำไปตลอดย่าสอนเราคัร้งเดียวเราจำและไม่ค่อยโดนตี(เราย้ายไปอยู่กับแม่ตอนขึ้นป.3)หลังจากแม่มีลุงแม่กีบเอาใจใส่ลุงไม่สนเราเลยเราอยากพูดก็ว่าเราเถียงเราเลยโดนตีแม่เราบอกว่าถ้าไม่มีลุงจะอยู่ได้ไหม?แม่คนเดียวหนูเลี้ยงได้แต่หนูนอนคิดทุกครั้งและทุกครั้งที่เราทะเลาะเราคิดเสมอว่าถ้าวันหนึ่งเราหายไปแล้วไม่ได้กับแม่แม่ยังจะคิดถึงหนูไหม?😊😊