สวัสดีครับทุกๆคน วันนี้ผมอยากจะมาขอความช่วยเหลือ เรื่องมีอยู่ว่า แม่ของผมเป็นคนไร้สัญชาติ แต่อยู่ในประเทศไทยเป็นเวลานานตั้งแต่เกิด จนในขณะนี้แม่ผมอายุจะ40ปีแล้วครับ บัตรหรือหลักฐานอะไรต่างๆก็ไม่มี พ่อกับแม่มาเจอกันตอนแม่อายุ 15 (พ่อเป็นคนไทย) พอคลอดผมออกมาก็ยังไม่กล้าไปแจ้งเกิดเพราะมีความกลัวว่าจะเกิดปัญหาเรื่องต่างด้าวอะไรประมาณนี้เพราะตอนนั้นพ่อกับแม่ลำบากมากและขาดความรู้ในเรื่องพวกนี้ แต่เมื่อผมอายุได้ประมาณ3ขวบพ่อกับแม่ต้องแยกกทางกันเพราะอะไรนั้นผมจะไม่กล่าวถึง (เพราะผมก็ไม่ทราบ อิอิ) ผมอยู่กับแม่สองคนตั้งแต่นั้นมา มันเลยทำให้ผมเองเป็นคนไร้สัญชาติไปถึงอายุ10ปีไปด้วย
จนมีผู้ใหญ่บ้านนำชื่อเราไปแจ้งให้ว่า เป็นบุคคลไม่มีสถานะทางทะเบียนอะไรซักอย่าง จำไม่ได้แล้ว แต่พออายุ12ปี ก็ป.6 พอดี ผมได้มาพบกับพ่ออีกครั้ง (ดีใจมากครับ ไม่ได้เจอกันเกือบ 10 ปี) แล้วผมก็ได้สัญชาติไทยมาได้สำเร็จ ไม่ต้องโดนเพื่อนล้อว่า "ไอ้ต่างด้าว" ทุกครั้งที่โดนเพื่อนล้อคำนี้จะรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยและแอบไปร้องไห้อยู่บ่อยๆว่าทำไมเกิดมาทำไมไม่มีสัญชาติไทยเหมือนเพื่อนๆ รู้สึกอายครับ แต่ตอนนี้มีประชาชนแล้วมีสิทธิเท่าเทียมกันแล้ว
ผมก็เก็บมันเป็นแรงผลักดันครับ ว่าเราเคยผ่านอะไรมา
พูดเรื่องของผมแล้วมาต่อเรื่องของแม่ดีกว่าครับ.......................................
ตอนนี้ผมกลับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันครับ เพราะว่ามาอยู่กับฝั่งพ่อตั้งแต่จบ ป.6 แล้ว แม่ผมอยู่ในประเทศไทยตั้งแต่เกิดตามที่ผมได้เกริ่นไว้ แม่ผมเกิดที่ตาพระยา จังหวัดสระแก้ว ที่ตากับยายอยู่ แต่แม่ของผมเรร่อนออกมาถึงจังฉะเชิงเทรา และไม่ได้ติดต่อกับตายายเลยครับ เหตุผลเป็นเพราะอะไรไม่ทราบครับพอผมถามไปว่า พ่อกับแม่ของแม่อยู่ไหนผมไม่เคยเห็นเลยทำไมแม่ไม่ไปหาเค้าบ้างล้ะ แม่ก็ตอบกลับมาว่า "ไม่รู้เหมือนกัน เค้าไม่อยากมีลูกอย่างแม่"
(ผมจึงไม่แน่ใจว่าตากับยายน่าจะเป็นต่างด้าวหรือป่าวหรือว่าเป็นคนไทยทั้งคู่แต่ไม่สนใจใยดีแม่ผม) ผมเลยอยากรับฟังความเห็นทุกท่านว่า ผมควรทำอย่างไรดี อยากให้แม่ผมมีสัญชาติไทย คนที่ทำงานมันเอาไปนินทา ว่าแม่ผมเป็นคนต่างด้าวต้อยต่ำอย่างนู้นอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดาครับ ผมโตพอที่เข้าใจในสังคมมนุษย์ ตอนนี้แม่ผมทำงานก่อสร้างและรับจ้างทั่วไปครับเพราะทำงานที่ดีกว่านี้ไม่ได้เพราะไม่มีสิทธิอะไรมากมายนัก ผมสงสารแม่ครับ อยากให้แม่มีงานที่ดีขึ้น ทุกวันนี้ทุกคนคงรู้ดีว่าทำงานกลางแดดจ้ามันทรมานขนาดไหน ถ้าให้ผมไปทำตอนนี้บอกได้เลยขอร้องไห้ก่อนละกัน อยากให้แม่มีสัญชาติครับ ขอบคุณทุกท่านจริงๆครับ ที่รับฟังปัญหาของเด็กน้อยตาดำๆ
ขอบคุณครับ
แม่ของผมเป็นบุคคลไร้สัญชาติ แต่อยู่ในประเทศไทยมาตั้งแต่เกิด
จนมีผู้ใหญ่บ้านนำชื่อเราไปแจ้งให้ว่า เป็นบุคคลไม่มีสถานะทางทะเบียนอะไรซักอย่าง จำไม่ได้แล้ว แต่พออายุ12ปี ก็ป.6 พอดี ผมได้มาพบกับพ่ออีกครั้ง (ดีใจมากครับ ไม่ได้เจอกันเกือบ 10 ปี) แล้วผมก็ได้สัญชาติไทยมาได้สำเร็จ ไม่ต้องโดนเพื่อนล้อว่า "ไอ้ต่างด้าว" ทุกครั้งที่โดนเพื่อนล้อคำนี้จะรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยและแอบไปร้องไห้อยู่บ่อยๆว่าทำไมเกิดมาทำไมไม่มีสัญชาติไทยเหมือนเพื่อนๆ รู้สึกอายครับ แต่ตอนนี้มีประชาชนแล้วมีสิทธิเท่าเทียมกันแล้ว
ผมก็เก็บมันเป็นแรงผลักดันครับ ว่าเราเคยผ่านอะไรมา
พูดเรื่องของผมแล้วมาต่อเรื่องของแม่ดีกว่าครับ.......................................
ตอนนี้ผมกลับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันครับ เพราะว่ามาอยู่กับฝั่งพ่อตั้งแต่จบ ป.6 แล้ว แม่ผมอยู่ในประเทศไทยตั้งแต่เกิดตามที่ผมได้เกริ่นไว้ แม่ผมเกิดที่ตาพระยา จังหวัดสระแก้ว ที่ตากับยายอยู่ แต่แม่ของผมเรร่อนออกมาถึงจังฉะเชิงเทรา และไม่ได้ติดต่อกับตายายเลยครับ เหตุผลเป็นเพราะอะไรไม่ทราบครับพอผมถามไปว่า พ่อกับแม่ของแม่อยู่ไหนผมไม่เคยเห็นเลยทำไมแม่ไม่ไปหาเค้าบ้างล้ะ แม่ก็ตอบกลับมาว่า "ไม่รู้เหมือนกัน เค้าไม่อยากมีลูกอย่างแม่"
(ผมจึงไม่แน่ใจว่าตากับยายน่าจะเป็นต่างด้าวหรือป่าวหรือว่าเป็นคนไทยทั้งคู่แต่ไม่สนใจใยดีแม่ผม) ผมเลยอยากรับฟังความเห็นทุกท่านว่า ผมควรทำอย่างไรดี อยากให้แม่ผมมีสัญชาติไทย คนที่ทำงานมันเอาไปนินทา ว่าแม่ผมเป็นคนต่างด้าวต้อยต่ำอย่างนู้นอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดาครับ ผมโตพอที่เข้าใจในสังคมมนุษย์ ตอนนี้แม่ผมทำงานก่อสร้างและรับจ้างทั่วไปครับเพราะทำงานที่ดีกว่านี้ไม่ได้เพราะไม่มีสิทธิอะไรมากมายนัก ผมสงสารแม่ครับ อยากให้แม่มีงานที่ดีขึ้น ทุกวันนี้ทุกคนคงรู้ดีว่าทำงานกลางแดดจ้ามันทรมานขนาดไหน ถ้าให้ผมไปทำตอนนี้บอกได้เลยขอร้องไห้ก่อนละกัน อยากให้แม่มีสัญชาติครับ ขอบคุณทุกท่านจริงๆครับ ที่รับฟังปัญหาของเด็กน้อยตาดำๆ
ขอบคุณครับ