หากชื่นชอบผลงานชิ้นนี้ กรุณาสนับสนุนฉบับลิขสิทธิ์
** อ่านบากิ อย่าคิดถึงความสมจริงครับ แฮ่!!~~~~~~~~~~~~~~ **

.
.
.
(เพื่อความเหมาะสม ขอสปอลย์เพียงผิวเผิน แต่ทุกคนสามารถเพิ่มเติมในคอมเมนท์ได้ครับ)
.
.
.

ความเดิมในตอนที่ 147
https://ppantip.com/topic/36163418

โอเคครับ เริ่มกันเลย

ตอนที่แล้ว มูซาชิทำที่ฉาบปูนให้ตำรวจ 2 อัน ก่อนหายไปในความมืด
มาตอนนี้เรามาอยู่กันที่โรงฝึกของโอโรจิ โดปโปะ

โดปโปะกำลังแสดงปาหี่รายสัปดาห์ เดาว่าน่าจะทำอะไรซักอย่างกับไม้กายสิทธิ์ และเท่าที่ดู ในนี้มีตัวละคร 4 คน คนซ้ายบนโดปโปะนะครับ ส่วนคนที่ถือไม้กายสิทธิ์ ดูจากทรงผมเข้าใจว่าเป็นสุเอโดะ... ส่วน 2 คนข้างล่างนั่น คนซ้ายล่างเป็นคาสึมิแน่นอน

ส่วนคนขวาล่างน่ะเหรอ??? มันชื่ออะไรนะ ลืม ...-*-

.
.
.

ว่าแล้วโดโปะก็ใช้มือเปล่าฟัน ฉั๊วะ...

เหล็กเส้นเล็ก ๆ ก็มีรอยตัดขาด

โชว์เพื่อ!!!!!!!  
(จำได้ว่าภาค 1 โดปโปะเตะโซ่ที่แขวนกระสอบทรายขาดได้นะ)

.
.
.

คาสึมิบอกว่า นี่เป็นการฝึกดั้งเดิมของพ่อเค้าแหละ (ตัวประกอบอดทนคงคิดในใจ... เดี๋ยวมาเจอการฝึกดั้งเดิมของพ่อตูมั่ง) แล้วทั้ง 3 หน่อก็มานั่งล้อมวงคุยกันเรื่องมูซาชิ

โดปโปะบอกว่าเห็นในข่าวแล้วหล่ะ ฆ่าตำรวจไป 2 นาย

.
.
.

"ตำรวจมีหลายระดับ การฝึกให้แข็งแกร่งในแต่ละระดับก็ต่างกัน ซึ่งพวกที่เจอมูซาชิน่ะ... ฝึกจนแกร่งกว่าตำรวจทั้งหมดเลย เป็นหน่วยที่ถูกฝึกให้แก้ไขสถานการณ์กับเป้าหมายโดยเฉพาะ"

ตัวประกอบอดทนพูดขึ้นว่า "แต่ไม่ใช่กับมูซาชิ"
โดปโปะจึงตอบว่า "แหงละสิ ถ้าเอาจริงโลงศพคงกองเท่าภูเขาเลยแหละ"

โดปโปะหันไปถามคาสึมิว่า... "แกมีความเห็นว่าไงมั่ง"
คาสึมิตอบ "ถ้ามีพ่อคอยปกป้องอยู่ ก็น่าจะโอเคนะ"

โดปโปะเลยตอบไปว่า... "ไม่ดีกว่า ตอนนี้ขอหยุดก่อนก็แล้วกัน"

.
.
.

.
.
.

ตัดภาพมาที่ด้านนอก ตัวประกอบอดทนกำลังเดินไปที่ไหนซักที่...

"ณ ตอนนี้ ถ้าจะปกป้องทุกคน ต้องบอกว่าการเตรียมพร้อมเพื่อไปสู้ มันไม่พอ"

.
.
.

"จะยกตัวอย่างของเล็บให้ฟัง ถ้าเราตัดเล็บ 3 วันก่อนสู้ เล็บมันจะยาวในระยะ 3 วัน ซึ่งพอถึงวันต่อสู้ มันจะเป็นอะไรที่ไม่เข้าท่ามาก ๆ เพราะความยาวเล็บมันจะไปจิกอุ้งมือ ไอ้ความรู้สึกที่อุ้งมือโดนเล็บจิกนั่นแหละ แม้เพียงนิดเดียวนั่นแหละ ทำให้ใช้แรงได้ไม่เต็มที่ ดังนั้นจึงควรตัดเล็บก่อนสู้ทุกครั้ง"

"หมายถึงนักสู้ทั่วไป หากจะสู้ครั้งนึง จะเตรียมพร้อมครั้งนึง"

.
.
.

"แต่มูซาชิไม่ใช่แบบนั้น ไอ้นี่มันพร้อมตลอดเวลา"

ว่าแล้วก็แสยะยิ้ม 1 ที (ซึ่งภาคนี้แสยะยิ้มแบบนี้ทีไร โดนกระทืบตลอด)

.
.
.

ตัวประกอบอดทนคิดในหัว "เล็บเราก็ไม่ได้ไว้ยาวเกินไป ไว้ตามปกติ รองเท้าก็ใช้แบบนี้ทุกวัน เสื้อผ้าก็ใส่แบบที่ใส่อย่างเคย"

"แบบนี้เรียกว่าพร้อมได้รึยัง?"
(จะบอกว่าตัวเองพร้อมตลอดเวลาเหมือนกัน ว่างั้นเถอะ!!!)

==================================================

สปอลย์ตอนที่ 148 ก็มีเท่านี้ครับ

ปล. ตอนนี้น่าจะเป็นตอนที่ปกติวิสัยของมนุษย์ที่สุดแล้วครับ 5555 (และน่าจะแปลพลาดเยอะด้วย ศัพท์แสลงเยอะมั่ก)