สวัสดีค่ะ ดิฉัน เพิ่งเคยเขียนกระทู้เป็นครั้งแรก หากพิมผิด ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ  

ดิฉัน มีความสับสนกับความรู้สึกตัวเองว่าดิฉันรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ ยังไงกันแน่มันเป็นความรักหรือเพราะดิฉันเหงา ตอนนี้เค้ากับดิฉันเลิกกันแล้วค่ะ ฉันเสียใจที่ฉันเป็นสาเหตุที่เค้าต้องบอกเลิกฉัน เพราะฉันโกหกเค้า ฉันพยายามทำใจ ยอมรับ ที่จะไม่มีเค้า บางครั่งก็ไม่คิดอะไร แต่บางครั่งก็คิดถึงเค้า คนที่คอยพิมไลน์มาถามว่ากินข้าวหรือยังทุกวัน  เค้าเป็นคนดี คนหนึ่งที่ดิฉันไม่เคยเจอ ผู้ชายแบบนี้มาก่อน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว กลางวันทำงาน อีกที ตอนเย็นก็ไปทำอีกที่ เพราะเค้ามีภาระต้องเลี้ยงดูคีอยครัว เค้าอายุมากกว่าฉันไป 7 ปี อาทิต 1 เราเจอกันประมาณ อาทิตย์ละครั้ง คุยกันผ่านไลน์เมื่อว่าง เราคุยกันทุกวัน จนฉันผูกพัน จนมาถึงวันที่ฉันทำผิดเพราะโกหกเค้า เค้าบอกเลิกดิฉัน ดิฉันรู้สึกำม่เหลือใคร เพราะมันเกิดขึ้น ในเวลาที่ฉันตกงานไม่มีที่ไป ฉันเริ่มคิดถึงเค้า แต่ก็ไม่กล้าโทรไป แต่เมื่อฉันกินเหล้า ฉันกลับกล้าพิม ไปหาโทรไปหาแต่เค้าไม่รับฉันกลับเสียใจมาก พอผ่านไปสองสามวันฉันพยายามไม่ส่องเฟสบุคเค้าไม่ยุ่งกะชีวิตเค้า ฉันก็พอทำใจได้นิดนึง ฉันไปเที่ยวกับเพื่อนฉันกลับส่งข้องความและโทรหาเค้าเพราะอยากคุยอยากขอโทดเรื่องที่ผ่านมาแต่ก็เหมือนเดิม เค้าไม่ตอบไม่รับ จนเช้าเค้ากลับพิมมาบอกว่า  ให้เป็นเพื่อนโอเคร แต่ให้กลับไม่เป็นเหมือนเดิมเค้าไม่ไหว ดิฉันอ่านแล้วร้องไห้ทันที ฉันพยายามทำใจว่ามันจะไม่กลับไปเป็นเกมือนเดิม แต่ก็มีช่วงเวลาที่ดิฉันอยากคุยอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั่งๆที่ตอนคบกัน ก็ทะเลาะกันบ้างเวลาไม่ตรงกันบ้าง ดิฉันคิดเสมอว่าคงไปไม่รอด แต่พอเลิกจริงๆดิฉันกลับรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป เสียคนดีๆไป มันอาจจะเป็นคำถามโง่ๆว่า ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง แล้วคนอื่นจะเข้าใจได้ไง ก็จริง แต่ดิฉันกำลังสับสนว่าฉันรู้สึกยังไงกับเค้ากันแน่ เศร้างจัง ขอบคุณค่ะ