สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นสาวโสดหน้าตาจัดว่าไม่ขี้เหร่ แต่แก่ค่ะ ดิฉันอายุเลขสาม แต่คนส่วนใหญ่มักมองว่าอายุยี่สิบกว่าๆ นั่นเเหละ เลยมีหนุ่มน้อยมาแวะเวียนขายขนมจีบ
     หนุ่มน้อยส่วนใหญ่อายุยี่สิบต้นๆเพราะคิดว่าดิฉันเป็นวัยเดียวกัน ดิฉันไม่เคยหลงรักใคร เพราะดิฉันรักตัวเองมากที่สุด ทุกคนล้วนเข้ามาเปย์ มาดูแล จนกระทั่งวันหนึ่งแต้มบุญหมด มีหนุ่มน้อยอายุยี่สิบต้นๆมาจีบ ฉันหลงรักเขา เขาหน้าตาไม่ดีมาก พอไปวัดไปวาแต่ความขี้อ้อนความขยันเอาอกเอาใจ ทำนั่นทำนี่ให้ ทำให้ดิฉันตกหลุมรัก และด้วยความเหงาที่อยู่คนเดียวมานานดิฉันเลยทุ่ม เป็นคนแรกที่ดิฉันเปย์ ดิฉันไม่ได้มีเงินมากมาย เอาจริงๆเงินที่ใช้ฟุ่มเฟือยเมื่อก่อนก็เป็นเงินจากหนุ่มน้อยคนเก่าๆที่แวะเวียนมาเปย์อยู่เสมอไม่เคยขาด แต่พอดิฉันได้เจอน้อง พ.เรียกเขาว่าน้องพ.นะคะ ดิฉันเลือกที่จะขาดการติดต่อจากบรรดาสายเปย์ทั้งหลายและหันมาทำงานเอง เพราะดิฉันรักและอยากมี พ.คนเดียวจริงๆ
     หลังจาก ดิฉันเปย์น้อง พ.จนเงินเก็บหมด เลยมาสมัครงาน เมื่อก่อนดิฉันไม่ต้องทำงาน มีธุรกิจเล็กๆให้ดูแล มีเงินผ่านมือจากน้องๆสายเปย์เดือนละเหยียบแสน ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว เงินเก็บก็หมด ดิฉันปิดธุรกิจเล็กๆนั้นและมาสมัครงาน ด้วยความเชี่ยวชาญและประสบการณ์หรืออะไรไม่รู้ ดิฉันสตาทด้วยเงินเดือนรวมโอทีบังคับที่เจ็ดหมื่น แต่มันไม่พอใช้ ค่ากินสองคนเดือนละสามสี่หมื่น ค่าเสื้อผ้าหน้าผม น้อง พ.หมื่นกว่า ฝากประจำ เที่ยว ของใช้ส่วนตัวดิฉันอีก นี่ขนาดไม่เคยได้ฉีดโบท๊อกหรือเข้าคลีนิคเลยจากที่เข้าทุกเดือน จนหน้าเหี่ยว จะกลายเป็นป้าอยู่แล้ว ด้วยความเครียดจากงานด้วย ทีนี้ ค่าใช้จ่ายเดือนชนเดือน น้อง พ.เริ่มไม่โอเค
     น้อง พ.เวลาโมโหชอบสบถถ้อยคำหยาบคาย ขุดคำหยาบทั้งหมดบนโลกใบนี้มาด่า ดิฉันไม่เคยได้ยินใครที่ด่าได้ต่ำขนาดนี้ ที่สำคัญเขาด่าดิฉันค่ะ เริ่มจากเหตการณ์เล็กๆน้อยๆ เช่น เงินเดือนเข้าช้า เขาด่าดิฉัน จานไม่ล้าง เขาด่าดิฉัน ทั้งที่ดิฉันเป็นคนทำงาน แต่เขานอนอยู่บ้านเฉยๆทีหน้าที่แค่ขับรถไปรับส่ง เพื่อนดิฉันโทรมาเขาด่าดิฉัน ทำอะไรก็ไม่เข้าตา โดนด่าหยาบๆคายๆทุกวัน คุณเชื่อไหมว่าเงินเดือนเจ็ดหมื่นที่ได้มานั่นดิฉันต้องทนแรงกดดันและความเครียดจากที่ทำงานแค่ไหน แต่กลับมาบ้านฉันแค่อยากนอนพักผ่อนคุยกับคนที่เรารัก แต่กลับมาเจอคำด่าทุกวัน เงินไม่พอใช้ดิฉันต้องหายืมคนนั้นคนนี้มากินข้าว เพราะถ้าไม่ได้กินข้าวน้อง พ.จะด่ายังกับดิฉันไม่ใช่คน ดิฉันยืนมองหน้าตัวเองในกระจก ดิฉันไม่เหลือเพื่อน ดิฉันไม่มีสังคมอื่น ทุกคนเลิกคบเพราะกลัวดิฉันยืมเงิน ดิฉันไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน หน้าตาหมองคล้ำอมทุกข์
     ดิฉันสัญญากับตัวเองว่าจะเลิก เพราะที่ฉันเอา พ.มาอยู่ด้วยเพราะดิฉันมีความสุข เจอหน้าเขาตอนตื่นทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน เขาเอาใจฉันสารพัด มากอดมาอ้อน เรื่องอื่นใดๆฉันไม่แคร์ เรื่องเงิน ทอง ฐานะหรือการศึกษา เพราะฉันเคยคบคนที่เพียบพร้อมทุกอย่างแล้วแต่มันไม่มีความสุข ฉันถึงเลือกเขา แต่ ณ ตอนนี้ความสุขมันห่างหายไป ฉันไม่มีความสุขเลย ฉันเครียด วันๆฉันต้องนั่งคิดว่าเงินจะพอไหมๆ กลับบ้านเจอกันหน้าตาบูดบึ้ง และต้องระแวงว่าวันนี้จะทำอะไรไม่เข้าตาแล้วโดนด่าอีกหรือไม่ ฉันตัดสินใจจะเลิก วันนั้นฉันได้รับมอบหมายให้บินไปทำงานทางเหนือหนึ่งวัน ฉันตกเครื่อง ไปถึงสนามบินช้าเพราะแท็กชี่มัวแต่หลงทาง ฉันทำอะไรไม่ได้ ยืนน้ำตาไหลที่สนามบิน ฉันไม่มีเงินจองตั๋วใหม่ แต่ฉันต้องไปไม่งั้นงานมีปัญหาแน่นอน ฉันกดโทรศัพท์หาน้อง พ. น้องบอกเท่าไหร่ เดี๋ยวยืมแม่ให้ แล้วมีตังกินข้าวไหม เดี๋ยวยืมให้ติดตัวไปเผื่อ คุณค่ะ ดิฉันคงยังใช้กรรมไม่หมด ถึงมีเหตการณ์นี้เกิดขึ้นทำให้ฉันหลงรักเขาอีกครั้ง

เดี๋ยวมาต่อนะคะ