เราเป็นคนนึ้งที่กลัวการโดนมองข้าม กลัวเพื่อนทิ้ง ไม่เห็นความสำคัญ ทำให้ต้องแคร์เพื่อนไปหมด เช่น ถ้าเราไปทำอะไรให้เพื่อนโกรธ นี่ต้องรีบขอโทษ เพราะกลัวว่าเพื่อนจะไม่ชอบ จะแอนตี้  กลัวที่ต้องอยู่คนเดียว เราโครตเกลียดตัวเองเลย อยากทำอะไรแบบไม่ต้องแคร์อะไรใครขนาดนี้ มันเหมือนชีวิตเราต้องคอยมาคอยแคร์คนอื่นไปทั่ว ต้องคอยทำให้เขาประทับใจ ไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนต้องพึ่งพาเค้าทางจิตใจ ไม่สามารถที่จะมีความสุขได้ด้วยตัวเอง ใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหม