คือเราเข้ามหาลัยเราคิดว่าเราจะใช้ชีวิตแบบอิสระแบบไม่คิดแคร์อะไรมาก (เราเบื่อที่ต้องแคร์แล้วเอาเรื่องนั้นมาคิดมาก) วันนึงเพื่อนในกลุ่มน้อยใจเรา(ยังไม่สนิทกันมาก) ที่เราไปไหนมาไหนไม่บอก เราใช้ชีวิตคิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไป โดยที่เราไม่แคร์ใคร เราไม่อยากปรับเข้าหาเพราะคิดว่ามันเป็นสังคมที่แย่ ที่จะต้องแคร์คนทั้งโลก คือโตๆกันจะไปไหนทำไมต้องบอกเพื่อนด้วย อยากคบกันให้มีขอบเขตไม่ใช่ จะให้เราบอกว่าเออกลับหอแล้วนะ.แล้วเพื่อนคนนั้นก็บอกเราให้แคร์บ้าง. เราเคยแคร์เพื่อนมากๆเลย เรารักเพื่อนมาก เวลามีเรื่องผิดใจเราก็จะคิดมาก จะแคร์มาก มาตอนนี้เราไม่อยากแคร์แล้วเพราะเราเหนื่อย ทั้งเรียนหนัก ทั้งปัญหาต่างๆ เราจะเป็นด้วยหรอที่จะแคร์ เห้ออออ. ถ้าสังคมมันดีเราเลือกที่จะปรับตัวเข้าหา ถ้าไม่ดีเราไม่สมควรปรับ. (นี่คือความคิดของเรา).