คือเราคบกับเค้ามาประมาณ4ปีแต่งงานแล้วมีลูกแล้ว1คนลูกอายุได้2ขวบแล้ว สามีเราเป็นคนอารมณ์ร้อนอะไรนิดหน่อยก็หงุดหงิด บางทีเรายังไม่รู้เลยว่าเค้าโกรธเราเรื่องอะไรเมื่อก่อนเราเถียงนะเวลาทะเลาะกันแต่ยิ่งเถียงเค้าก้ยิ่งทุบยิ่งตีเรา เดี๋ยวนี้ขนาดเราเงียบเรายังโดนเลยแล้วก็ไม่รุ้ว่าเราผิดอะไร เค้าเป็นคนชอบทำอะไรซ้ำๆทำบ่อยๆเหมือนเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ เราเคยใช้ไห้เค้าไปพบจิตแพทย์แต่เค้าไม่ไปเราไม่รุ้ว่ามันจะเกี่ยวกับที่เค้าชอบทำร้ายร่างกายเรารึเปล่า
แต่ทุกครั้งที่เค้าไม่พอใจอะไรเค้าก้จะมาหงุดหงิดใส่เราใส่ลูก เราคิดแต่ว่าเราควรอดทนเราอดทนมาตลอดระยะเวลา4-5ปี จนบางครั้งครั้งเราก็อยากเลิกกับเค้าไห้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่พอเวลาเค้าอารมณ์ดีขึ้นเค้าก็มาขอโทษเราเราก็ใจอ่อนไห้อภัยเค้าอีก เราไม่รุ้เหมือนกันว่าเราอดทนมาได้ยังไงกับมือเท้าผู้ชายที่ไม่ว่าเราจะสุ้แค่ไหนเราก็ไม่เคยที่จะชนะเค้าได้เลย เค้าทั้งเตะเราทั้งตบทั้งต่อย บางครั้งเราคิดว่าทำไมเราถึงโง่อยุ่กับผู้ชายที่ไม่ได้ไห้เกียติเราเลย เราไม่รุ้ว่าเราควรจะต้องทำยังไง ที่เรายังไม่เลิกกับเค้าเพราะเราอาจจะยังไม่ถึงจุดที่เราอดทนไม่ได้หรือเราอาจจะรักเค้ามากเกินไป ทุกวันนี้เราไม่มีใครให้ปรึกษาเลยเวลามีปัญหาก็ได้แต่นั่งร้องไห้คนเดียวไม่ก็ร้องไห้กับลูก เราเหนื่อยเราอยากออกไปจากจุดนี้ เราเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ได้อยุ่ด้วยกันเราอยุ่กับย่ากับปู่ตั้งแต้รา2เดือน เราเลยอยากไห้ลุกเรามีครอบครัวที่พร้อมสมบูรณ์แบบมีพ่อแม่ลูก เราพยายามอดทนมาตลอด แต่เหมือนยิ่งพยายามเหมือนมันยิ่งไกล เราไม่มีใครไห้ปรึกษาเราเลยมาระบายลงในพันทิปเผื่อจะมีคนหัวอกเดียวกับเราบ้าง ตอนนี้ขณะที่พิมเราก็ยังนอนพิมทั้งน้ำตา เราควรจะต้องทำยังไงต่อไป
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน
ปล. คุณแม่มอ6
สามีชอบทำร้ายร่างกายเวลาทะเลาะกัน ควรทำยังไง???
แต่ทุกครั้งที่เค้าไม่พอใจอะไรเค้าก้จะมาหงุดหงิดใส่เราใส่ลูก เราคิดแต่ว่าเราควรอดทนเราอดทนมาตลอดระยะเวลา4-5ปี จนบางครั้งครั้งเราก็อยากเลิกกับเค้าไห้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่พอเวลาเค้าอารมณ์ดีขึ้นเค้าก็มาขอโทษเราเราก็ใจอ่อนไห้อภัยเค้าอีก เราไม่รุ้เหมือนกันว่าเราอดทนมาได้ยังไงกับมือเท้าผู้ชายที่ไม่ว่าเราจะสุ้แค่ไหนเราก็ไม่เคยที่จะชนะเค้าได้เลย เค้าทั้งเตะเราทั้งตบทั้งต่อย บางครั้งเราคิดว่าทำไมเราถึงโง่อยุ่กับผู้ชายที่ไม่ได้ไห้เกียติเราเลย เราไม่รุ้ว่าเราควรจะต้องทำยังไง ที่เรายังไม่เลิกกับเค้าเพราะเราอาจจะยังไม่ถึงจุดที่เราอดทนไม่ได้หรือเราอาจจะรักเค้ามากเกินไป ทุกวันนี้เราไม่มีใครให้ปรึกษาเลยเวลามีปัญหาก็ได้แต่นั่งร้องไห้คนเดียวไม่ก็ร้องไห้กับลูก เราเหนื่อยเราอยากออกไปจากจุดนี้ เราเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ได้อยุ่ด้วยกันเราอยุ่กับย่ากับปู่ตั้งแต้รา2เดือน เราเลยอยากไห้ลุกเรามีครอบครัวที่พร้อมสมบูรณ์แบบมีพ่อแม่ลูก เราพยายามอดทนมาตลอด แต่เหมือนยิ่งพยายามเหมือนมันยิ่งไกล เราไม่มีใครไห้ปรึกษาเราเลยมาระบายลงในพันทิปเผื่อจะมีคนหัวอกเดียวกับเราบ้าง ตอนนี้ขณะที่พิมเราก็ยังนอนพิมทั้งน้ำตา เราควรจะต้องทำยังไงต่อไป
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน
ปล. คุณแม่มอ6