สังเกตุกับตัวเอง โตมาจากครอบครัวฐานะค่อนข้างยากจน
จะทำอะไร จะคอยถูกห้าม ถูกเตือนตลอด  
          เช่น อย่าวิ่ง อย่าเสียงดัง อย่านอนดึก เข้าบ้านเดี๋ยวนี้ ปิดเกมปิดทีวีเดี๋ยวนี้ อาบน้ำเดี๋ยวนี้ ห้ามเล่นมีด ห้ามปีน ซื้อไม่ได้ ฯลฯ
โตมากับเพื่อนซะมากกว่า กับพ่อแม่ แต่ยังโชคดี ที่เพื่อนสมัยเด็ก ก็ไม่ได้เลวร้าย อะไรมาก
โตมาจึงรู้สึกขาดความมั่นใจ  ทำเหมือนไม่แคร์คนรอบข้าง แต่แท้จริงแล้ว แคร์มาก ๆ เขาจะคิดอย่างไร มันดูดีไหม น่าอายหรือเปล่า.
แล้วอีกอย่าง ก็หัวแข็ง ไม่ค่อยเชื่อคนอื่น หรือต่อพ่อแม่เอง  ทำงานไม่ค่อยรับฟังความคิดเห็นคนอื่น และมีแอบก้าวร้าวนิด ๆ สังเกตุตัวเองเวลาไม่ได้ดั่งใจ จะหงุดหงิดและคิดฟุ้งซ่านมาก

เห็น พ่อ แม่ ปัจจุบัน ที่คอยห้ามลูกแทบทุกเรื่อง ปล่อยเด็กโตมากับเด็กด้วยกัน ก็นึกย้อน นึกถึงตัวเอง แล้วเด็กคนนั้น โตมาจะออกมาแบบไหน... ก้าวร้าว...ไม่กล้าแสดงออก...หัวแข็ง...ไม่เครารพสิทธิ...ไม่ซื่อสัตย์...ขาดวินัย...สับเพร่า...ใช้อารมณ์...ขี้เกียจ...มักง่าย

ทุกวันนี้มีลูก จึงเลี้ยงแบบ ถ้ามีคำขอ 100 ข้อ จะยอมให้ 80 ข้อ และ ไม่ยอม 20 ข้อ
คืออะไร จะเก็บ 20 ข้อไว้ห้ามสิ่งที่สำคัญจริง  ๆ แต่สร้างเกราะเหตุผล ให้คิดเอง "ดี" หรือ "ไม่ดี"
ตื่นนอนไปโรงเรียน จะปลุก 3 รอบ ดูทีวีจะให้จบตน อาบนี้แปลงฟัน กินข้าว ไปโรงเรียน อ่านหนังสือ ออมเงิน จะไม่บังคับ แต่จะกดดันให้ทำเองด้วยความสมัครใจ

เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ่ ในวันหน้า
เด็กคืออนาคตของชาติ.