ความจำได้ ทางโลก คือ การแสวงหาวิชาความรู้ ปฏิบัติให้ชำนาญ เพื่อ ความเป็นอยู่ อาชีพเอาตัวรอดในสังคมมนุษย์

ความรู้ทางโลก จึงไม่ใช่ปัญญาที่แท้จริง เป็นเพียงรู้จากสัญญาความจำได้ รู้วิชามากๆแสดงว่าจำได้มาก  มีความคิดความเห็น  ความถูกต้อง ไม่ถูกต้อง ในสิ่งที่เรียนรู้มา

ปัญญา เป็นของหายาก

ยากกว่าที่สามัญชนธรรมดาๆ จะมีกันได้ เพราะต้องอาศัยความสงบของจิต ที่มีศีล+สมาธิ เป็นบาทฐานโดยมี สติ+เจตนา เป็นตัวกระตุ้น (ตลอดเวลา) ทำจนเกิดความเคยชินอัตโนมัติ

เมื่อความสงบอยู่เหนือผัสสะ จิตจึงเห็นสภาวธรรมอารมณ์ ที่เกิดต่อหน้าในปัจจุบันขณะ อุปมาดังภาพยนต์เคลื่อนไหวที่ประกอบด้วยภาพเป็นฉากๆ

ที่สุดก็ รู้ ถึงสภาพธรรมที่เกิดต่อๆกันเป็นปัจจยาการ สืบเนื่องเป็นสันตติ หากสติไม่ทันผัสสะที่จรมากระทบจิต ย่อมเป็นต้นเหตุให้จิตหลงเพลินไปตามธรรมอารมณ์นั้นๆ

รู้ ที่ว่าข้างต้นนี้ล่ะ เรียกว่า ปัญญาๆเห็นสภาพอารมณ์ตามความเป็นจริง เกิด - ดับ เกิด - ดับ เกิด - ดับ............