พอตื่นขึ้นมา ก็พบสายอะไรไม่รู้เต็มไปหมด เมื่อยตัวสุดๆไปเลยละนะ พอมองไปรอบๆก็เลยรู้ว่าเป็นโรงพยาบาล แต่ใครเป็นคนพาเรามาโรงพยาบาลนะ คงไม่ใช่พ่อมดกายหรอกนะ เห็นเงียบๆแบบนั้นก็ยังคงมีนิสัยผู้ชายอยู่สินะ ยังไงก็ผู้ชายอยู่ดี ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมพูดว่า ขอเข้ามาได้มั๊ยน้องหมึกแห้ง พอได้ยินแบบนั้นเราก็รู้เลยคนๆนั้นคือใคร ซึ่งแน่นอนคนๆนั้นก็ต้องเป็นพี่หมอก พี่ชายแท้ๆของเราเอง เลยตอบไปว่า ถึงน้องตอบว่าไม่ได้ พี่ก็เข้ามาอยู่ดี งั้นก็เชิญเข้ามาเถอะคะ พี่หมอกหอบช่อดอกไม้และหิ้วขนม นม น้ำมาตั้งไว้บนโต๊ะ แล้วพูดว่า ไงละ โรคกระเพาะมาเยือนเลย ทำไมไม่เอาขนมไปไว้ที่คอนโดบ้าง ว่าแต่ไหนรูมเมจแกละ ฉันเลยตอบว่า ไปเรียนมั้ง พอคุยกับพี่ไปสักพัก เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เราและพี่หันไปมองที่ประตู อย่างที่คิดไว้คนๆนั้นคือกาย เขามามือเปล่าซะด้วย???? เขาสวัสดีพี่หมอก และ พี่หมอกก็รับไหว้ของเขา กายถามถึงอาการของเราไม่ถึง2ประโยค แล้วพี่หมอกก็ชวนเขาคุยเรื่องบอล จนเรานี้อึ้งเลย แหมแป๊ปเดียวก็สนิทกันเเล้ว แล้วพี่หมอกก็พูดขึ้นว่า พี่ต้องไปมหาลัยแล้วละ แล้วก็เดินออกจากห้องไป ในตอนนั้นมันเงียบมากเพราะต่างคนต่างไม่ยอมเปิดปากพูด เราก็เลยพูดขึ้นว่า
ไหม:กาย
กาย:หืม?
ไหม:ขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ย
กาย: (พยักหน้า)
ไหม:กายไม่ค่อยมีเพื่อนเหรอ? เห็นอยู่คนเดียวทุกครั้งที่เห็น
กาย:น่ารำคาญจะตาย
ไหม:คนที่คอยช่วยเราก็เพื่อน เตือนเราก็เพื่อน สอนเราก็เพื่อน
กาย:แต่คนที่แย่งของๆเราก็เพื่อนเหมือนกัน
กายดูหงุดหงิดมาก สงสัยเขาคงไม่อยากมีเพื่อนละมั้งเนี่ย แล้วพยาบาลก็เข้ามาถอดสายติดอยู่มือเราเยอะแยะออก เราก็ขอบคุณ พอพยาบาลออกไปเราก็เลยลุกขึ้นจากเตียงแล้วลากตัวกายไปที่แผนกสูตินรีเวช จริงๆเราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาจะชอบเด็กหรือเปล่า แต่เวลาเราเห็นเด็กก็จะใจเย็นลง พอถึงเราก็เกาะที่กระจกของห้อง ซึ่งเป็นห้องที่มีเด็กแรกเกิดอยู่เยอะพอสมควร เราชี้ให้กายดูเด็กคนนึงที่กำลังร้องไห้อยู่ เสียงดังมากๆเลย เราหันไปดูหน้ากาย หน้าเขาดูละมุนไปเลย แล้วจู่ๆพยาบาลก็เดินเข้ามาถามเราว่า
พยาบาล:มาหาลูกเหรอคะ
ไหม: (ส่ายหน้า) มาดูเด็กเฉยๆคะ
ส่วนกายกลับขำเบาๆ พยาบาลยิ้มแล้วเดินจากไป เราหันไปทางกาย และทำหน้าบึ้งใส่แต่เขาก็กลับทำหน้านิ่งใส่เรา เราก็เลยหันไปดูเด็กต่อ เราเขยิบตัวพร้อมอ่านชื่อของเด็กทีละคนๆ จนไปเหยียบเท้าใครคนนึง เราหันไปขอโทษอย่างไว แล้วมองไปที่คนๆนั้น
ไหม:เต้!!
เต้:หวัดดี หายดีแล้วเหรอ
ไหม:ก็กลับบ้านได้แล้วแหละ แล้วมาทำไรอะ
เต้:มาดูลูกของพี่นะ
ไหม:คนไหนๆ
เต้:อาา คนฝั่งโน้นนะ
ไหม:ว๊าา น่ารักจัง
เต้:แล้วแกมาทำอะไรตรงนี้ แต่หงุดหงิดมาเหรอ
ไหม:ไม่ใช่ฉันหรอก
เต้:ใครวะ
เราชี้ไปทางกาย  ที่ยืนอยู่ข้างหลังเรา
เต้:หวัดดี (โบกมือทักทาย)
กาย: (ทำหน้านิ่ง)
ไหม:เอ่อ ไปก่อนนะ ตามสบายๆ (โบกมือลา)
เราลาเต้และลากกายกลับ