ตามหัวข้อครับ ยอมรับว่าตัวผมนั้นเลว ด่าได้ไม่เคือง ยอมรับ ผมคบกับผู้หญิงคนนึงได้ประมาณ4เดือนแล้วแต่เธอก็ทราบแค่ว่าผมเลิกกับเมียแล้ว(ผมโกหกเธอ) และผมก็รักเธอเหมือนกัน และไปอยู่บ้านเธอบ่อยค้างคืน แม่เธอก็ชอบผมถึงขั้นจะให้พ่อแม่มาสู่ขอไม่ขอสินสอดซักบาท บ้านเธอรวยกว่าผมครับ ที่เธอจับผมไม่ได้เพราะผมไปอยู่กับเธอเกือบทุกวันและผมกับเมียไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันเพราะมีปัญหากับพ่อแม่เมียครับ สรุปตอนนี้เธอก็รักผมผมก็รักเธอ เธอไม่เคยมาบ้านผมและเจอพ่อแม่ผมเลยเพราะ จะมาได้ไงความแตกสิ แต่ผมก็โกหกหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง จนแม่ของเธอเริ่มสงสัยว่าทำไมยกลูกสาวให้ฟรีๆทำไมไม่ยอมให้พ่อแม่มาคุยหรือพาเธอเข้าบ้านกลัวผมจะหลอกเธอ ซึ่งก็จริงอย่างที่แม่ของเธอคิด อีกใจก็สงสารเธอรักผมมากและผมก็รักเธอถ้าไม่ติดว่ามีเมียอยู่คงได้แต่งงานกันแล้ว ผมพยายามจะหาเรื่องเลิกกับเธอหลาย แต่สุดท้ายก็สงสาร ด้วย รักด้วยเพราะเธอเป็นคนดีผมจึงทำใจไม่ได้ และเธอตามง้อตื้อผมตลอดทั้งๆที่เธอไม่ผิดเลย อยากเลิก เพราะรู้ว่าซักวันความจริงจะปรากฏแน่นอนและเธอจะเสียใจไปมากกว่านี้ ผมทุกข์ใจมากครับ โมโหกับสันดารเลวๆของตัวเองเหลือเกิน ด่าได้ช่วยแนะนำทางให้ผมที