อย่างที่บอกตามหัวข้อกระทู้เลยครับ คือผมรู้สึกไม่โอเคกับพ่อผมมากๆ ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยแล้วครับ
พ่อผมเป็นคนที่ชอบขี้โม้ โกหก อวดฉลาด หน้าใหญ่ พูดไม่คิด แต่ขี้งกกับคนในบ้าน ทุกคนในบ้านไม่มีใครดี และชอบเล่าเรื่องแบบเอาดีใส่ตัว แต่พ่อก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่างแบบไม่เอาอะไรเลยทั้งชีวิตคือรออย่างเดียวไม่รู้จะรออะไรบ้านก็แม่ผมซื้อ รถพี่ชายก็ยกให้ มือถือพังก็ไปขอพี่ชายตัวเอง หน้าบางสุดๆ ชอบด่าอิสลาม คริสต์ คนผิวสี และชอบด่าคนรุ่นใหม่ว่าไม่กตัญญู คือแบบโทษแต่คนอื่นไม่โทษตัวเองเลย
ครั้งที่ 1 : ตอนที่ผมเรียนมหาลัยช่วงตอนปี4 ผมล้มป่วยแบบลุกไม่ขึ้นจนต้องให้น้ำเกลือ ผมจึงโทรไปบอกพ่อให้พาไปหาหมอแต่บอกว่าไม่ว่างต้องไปส่งของด่วน ผมก็เข้าใจไม่ได้คิดอะไร ลุงผมเลยให้คนที่บ้านพาไปหาหมอแทน และหลังจากหาหมอกลับมาน้องผมก็โทรมาถามอาการ และบอกว่าหลังจากที่ผมว่างสายจากพ่อวันนั้นพ่อก็บอกกับน้องว่า "โตแล้วทำไมไม่ไปเอง" คือพ่อผมเป็นคนที่ขี้งกมากกลัวจะต้องเสียเงิน พอน้องผมบอกแบบนั้นแล้วคือแบบรู้สึกเสียใจมาก ประเด็นคือถ้าผมลุกไปไหวผมก็ไปเองแล้วคับ และผมก็มีเงินจ่าย
ครั้งที่ 2 : ตอนที่ผมเริ่มทำงานเดือนแรก บอกว่าอย่าลืมให้เงินเดือน และพ่อขอ 2,000 บาท และให้แม่ 1,000 บาท และบอกว่าให้แม่ก็ใช้หมด พ่อจะเก็บไว้เอง (คือแม่ผมมีหนี้บ้านที่ต้องส่งเดือนละ 10,000 บาท แต่พ่อผมช่วยแม่แค่ 3,000 บาท) เรื่องขอเงินพ่อมาคุยกับผมส่วนตัว ซึ่งผมคิดว่าทำไมถึงต้องมาพูดแบบนี้ ซึ่งพอเงินเดือนแรกออกผมก็ยังไม่ได้ให้พ่อแม่ เพราะทำครึ่งเดือน เลยจะให้เดือนที่2 พอไม่ให้เดือนแรกก็โวยวายกับน้องผมและไม่บอกผมตรงๆ
ครั้งที่ 3 : เป็นช่วงที่พีคที่สุด เพราะเกิดขึ้นไม่นาน คือ อาม่าผมเสีย แต่หลังจากเสร็จงานศพทางญาติฝั่งพ่อก็เรียกผู้ใหญ่ไปเคลียร์เรื่องสมบัติ แต่พ่อผมไม่ได้ให้แม่ผมไปด้วย ซึ่งผมมารู้ความจริงว่าพ่อผมได้เงินจากอาม่าเยอะประมาณนึง แต่บอกให้ญาติๆ ไม่ต้องบอกลูกเมีย และที่ผมเสียใจสุดๆ คือไปบอกป้าว่าเวลาใช้งานผมไม่ต้องให้เงินผม เพราะเปลืองเงินถ้าจะให้ฝากเค้ามาก็ได้ซึ่งผมรู้ว่าไม่ถึงผมแน่ๆ และช่วงตรุษจีนทางบ้านลุงจะให้แต๊ะเอีย พ่อก็ไปบอกที่บ้านลุงว่าไม่ต้องให้ลูกเมีย ซึ่งผมรู้ความจริงทั้งหมดนี้ผมแทบจะไม่อยากเรียกเขาว่าพ่ออีกเลย คือแบบจะเอาเปรียบคนในครอบครัวไปเพื่ออะไร เงินที่ได้จากอาม่ามาก็ไม่เอามาช่วงปิดหนี้ที่บ้าน เอาแต่บอกว่าพวกผมต้องเลี้ยงเค้าด้วย (ซึ่งปัจจุบันผมก็มีช่วยแม่ผ่อนบ้านอยู่ประมาณนึงครับ)
ผมควรรับมือกับคนแบบนี้ยังไงดี เวลาพูดก็ไม่มีความน่าเชื่อถือเหมือนทุกเรื่องคือโกหก ขี้โม้ เวลาถามก็เอาแต่พูดไปเรื่อยตอบไม่ตรงคำถาม
ตอนนี้ได้แต่ตีตัวออกห่างพยายามไม่ยุ่งส่งเงินให้อย่างเดียวพอ ไม่พูด ไม่สนใจ พูดกับใครก็ไม่ได้
ไม่คิดว่าพ่อจะทำกันได้
พ่อผมเป็นคนที่ชอบขี้โม้ โกหก อวดฉลาด หน้าใหญ่ พูดไม่คิด แต่ขี้งกกับคนในบ้าน ทุกคนในบ้านไม่มีใครดี และชอบเล่าเรื่องแบบเอาดีใส่ตัว แต่พ่อก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่างแบบไม่เอาอะไรเลยทั้งชีวิตคือรออย่างเดียวไม่รู้จะรออะไรบ้านก็แม่ผมซื้อ รถพี่ชายก็ยกให้ มือถือพังก็ไปขอพี่ชายตัวเอง หน้าบางสุดๆ ชอบด่าอิสลาม คริสต์ คนผิวสี และชอบด่าคนรุ่นใหม่ว่าไม่กตัญญู คือแบบโทษแต่คนอื่นไม่โทษตัวเองเลย
ครั้งที่ 1 : ตอนที่ผมเรียนมหาลัยช่วงตอนปี4 ผมล้มป่วยแบบลุกไม่ขึ้นจนต้องให้น้ำเกลือ ผมจึงโทรไปบอกพ่อให้พาไปหาหมอแต่บอกว่าไม่ว่างต้องไปส่งของด่วน ผมก็เข้าใจไม่ได้คิดอะไร ลุงผมเลยให้คนที่บ้านพาไปหาหมอแทน และหลังจากหาหมอกลับมาน้องผมก็โทรมาถามอาการ และบอกว่าหลังจากที่ผมว่างสายจากพ่อวันนั้นพ่อก็บอกกับน้องว่า "โตแล้วทำไมไม่ไปเอง" คือพ่อผมเป็นคนที่ขี้งกมากกลัวจะต้องเสียเงิน พอน้องผมบอกแบบนั้นแล้วคือแบบรู้สึกเสียใจมาก ประเด็นคือถ้าผมลุกไปไหวผมก็ไปเองแล้วคับ และผมก็มีเงินจ่าย
ครั้งที่ 2 : ตอนที่ผมเริ่มทำงานเดือนแรก บอกว่าอย่าลืมให้เงินเดือน และพ่อขอ 2,000 บาท และให้แม่ 1,000 บาท และบอกว่าให้แม่ก็ใช้หมด พ่อจะเก็บไว้เอง (คือแม่ผมมีหนี้บ้านที่ต้องส่งเดือนละ 10,000 บาท แต่พ่อผมช่วยแม่แค่ 3,000 บาท) เรื่องขอเงินพ่อมาคุยกับผมส่วนตัว ซึ่งผมคิดว่าทำไมถึงต้องมาพูดแบบนี้ ซึ่งพอเงินเดือนแรกออกผมก็ยังไม่ได้ให้พ่อแม่ เพราะทำครึ่งเดือน เลยจะให้เดือนที่2 พอไม่ให้เดือนแรกก็โวยวายกับน้องผมและไม่บอกผมตรงๆ
ครั้งที่ 3 : เป็นช่วงที่พีคที่สุด เพราะเกิดขึ้นไม่นาน คือ อาม่าผมเสีย แต่หลังจากเสร็จงานศพทางญาติฝั่งพ่อก็เรียกผู้ใหญ่ไปเคลียร์เรื่องสมบัติ แต่พ่อผมไม่ได้ให้แม่ผมไปด้วย ซึ่งผมมารู้ความจริงว่าพ่อผมได้เงินจากอาม่าเยอะประมาณนึง แต่บอกให้ญาติๆ ไม่ต้องบอกลูกเมีย และที่ผมเสียใจสุดๆ คือไปบอกป้าว่าเวลาใช้งานผมไม่ต้องให้เงินผม เพราะเปลืองเงินถ้าจะให้ฝากเค้ามาก็ได้ซึ่งผมรู้ว่าไม่ถึงผมแน่ๆ และช่วงตรุษจีนทางบ้านลุงจะให้แต๊ะเอีย พ่อก็ไปบอกที่บ้านลุงว่าไม่ต้องให้ลูกเมีย ซึ่งผมรู้ความจริงทั้งหมดนี้ผมแทบจะไม่อยากเรียกเขาว่าพ่ออีกเลย คือแบบจะเอาเปรียบคนในครอบครัวไปเพื่ออะไร เงินที่ได้จากอาม่ามาก็ไม่เอามาช่วงปิดหนี้ที่บ้าน เอาแต่บอกว่าพวกผมต้องเลี้ยงเค้าด้วย (ซึ่งปัจจุบันผมก็มีช่วยแม่ผ่อนบ้านอยู่ประมาณนึงครับ)
ผมควรรับมือกับคนแบบนี้ยังไงดี เวลาพูดก็ไม่มีความน่าเชื่อถือเหมือนทุกเรื่องคือโกหก ขี้โม้ เวลาถามก็เอาแต่พูดไปเรื่อยตอบไม่ตรงคำถาม