เราเป็นคนที่เก่งทางด้านภาษาสอบได้ที่1ของห้อง คนต่างชาติยังยกย่อง เราเองเป็นเพศ3ด้วยออกทั้งหน้าและท่าทาง
(เข้าเรื่อง)
1.)พ่อ(เป็นหัวหน้าบ้าน พ่อจะไม่มีใครและไม่มีใครเหมือน ตรงที่ โซเชี่ยวไม่เล่น ซื้อมือถือมากี่เครื่องหรือเป็นหมื่นเป็นแสนก็ขว้างก็เอาทิ้งเพราะอารมณ์ชั่ววูป พ่อจะบอกเสมอเวลาใครสอนอะไรห้ามฟังให้ฟังแต่พ่อแม่ เวลาเราหรือแม่กลับจากที่ทำงานหรือโรงเรียนถ้าไม่ทำงานบ้านจะทำร้ายร่างกายหนักสุดของเราใช้สายไฟกับทุบหัว พ่อจะเป็นคนเดียวที่เวลากินข้าวพัดลมจะต้องโดนพ่อคนเดียว เราแม่และพี่ห้ามเด็ดถ้าหันไปหรือพัดลมอยู่ด้านอื่นนอกเหนือตัวพ่อจะด่าและโมโห เวลาเราล่นโทรศัพท์พ่อจะด่าจะว่าจนเราไม่เคยเล่นมา3เดือน บางครั้งไปตลาดหรือซื้อของหรือชอปปิ้งถ้าไม่ซื้อของมาให้ก็จะด่าเสมอ อกตัญญู ไม่รักพ่อ พ่อจะคอยมาแอบมองเราที่รร.เสมอพ่อไม่อยากให้เรามีเพื่อน อยากให้อยู่คนเดียว )
2.)แม่ (แม่เป็นคนที่มองโลกแง่ร้าย(ใครจะคิดว่าเราอกตัญญูเชิญนะครับ แต่ขอให้อ่านก่อน) แม่เป็นคนที่อยากมีลูกคนเดียวคือพี่ แต่พอมีเราเหมือนแม่พยายามไม่อยากมีแต่มันก็มีไปแล้ว ตลอดที่ผ่านมาไม่เคยเห็นแม่ด่าพี่"ลูกทรพี,เลี้ยงเสียข้าวสุข,นรกส่งมาเกิด,ต่างกับเรา?โดนด่าคำพวกนี้ไปร้องไห้ไปหนักสุดแม่เอามีดมาจ่อคอ แต่เมื่อเทียบกับพี่ แม่พยายามประเคนทุกอย่าง บางครั้งสถานการณ์คับแคบแม่เลือกที่จะเอาพี่รอดแต่ทิ้งเราแต่รู้มั้ยเราเองก็อยากได้ความอบอุ่น เจ็บสุดเวลาอยากทำบุญแม่จะพูด"ทำบุญไปยังไงก็ไม่ได้บุญ ไอเลว"
3.)พี่ (พี่จะเป็นคนที่พ่อแม่รักมากเพราะทำเกรดได้3อัพเสมอ แต่เมื่อเทียบกับเราเกรด1-3 เวลาเราอยากเรียนพิเศษ พี่จะคอยพูดเสมอ"เรียนไปยังไงก็ควาย" พี่พยายามเล่าเรื่องแย่ๆเราให้กับเพื่อนเราที่มาเที่ยวหา
>>เราอยากบอกความในใจกับพวกเขา เราเองก็มีหัวใจมีสภาพร่างกายเหมือนมนุษย์ปกติ เราเป็นเพศที่สามเราพยายามแสดงสักยภาพของเราว่า"แม้เราจะผิดต่างจากคนอื่นแต่เราต้องมีด้านหนึ่งที่เหนือกว่าพวกเขาและคนอื่น" เราเก่งภาษาจีนมากแต่พ่อไม่ให้เรียน พ่อบอกเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เราร้องไห้ทั้งเครียดเพราะเราเก่งจีนจริงๆ อนาคตเราเราอยากเห็นตัวเองตอนจบมาแบบสมบูรณ์ มันมีหลายเรื่องมากที่ทั้งเกลียดทั้งแค้น เราไม่นับพ่อไม่นับแม่ไม่นับพี่นับเพียงแต่เพื่อนร่วมโลกที่มีแค่ ความคิด ความโกรธ ความโลภ ความหลง ความเหงา ความริษยา เราบอกกับตัวเองเราอยากมีพ่อแม่ที่เหมือนคนอื่นๆ เวลาไปเที่ยวบ้านเพื่อนหรือบ้านใคร เห็นพ่อแม่บอกรักลูก เราแอบไปร้องไห้ ต่างกับเราเวลาญาติๆหรือใครชม พ่อแม่จะพูดต่อต้าน"มันไม่เก่งจริงหรอก ดูพีมันเก่งติดมหาลัยหลายที่" เราเป็นเด็กที่ไม่ได้เที่ยวไม่ได้ทำกิจกรรมอื่นๆ เด็กคนอื่นได้เที่ยวเวลาว่างได้ร่วมกิจกรรม แต่เราพ่อและแม่และพี่บอกให้อยู่ บางครั้งแม่แอบพาพี่ไปเที่ยวแล้วโกหกเรา.....เราก็น้อยใจเป็น? คุณครูมักจะพูด"เรามีความสามรถ มีความรู้ " เพื่อนๆมักคิดว่าเรามองโลกแง่บวก เราพยายามมองโลกแง่บวกกับทุกคนยกเว้น พ่อแม่และพี่ เราไม่รักไม่ชอบเราเกลียดเราแค้นเราพยายามเรียนจบแล้วชดใช้บุญคุณเร็วๆ เวลาทำบุญเราพยายามไม่ทำบุญให้ เราพยายาใเลี่ยงตัวออกจากครอบครัว เราโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายมาจนทุกวันนี้ เราโดนขโมยเงิน โดนขโมยของที่รัก โดยของที่เรารักเอาไปทิ้ง แม้แต่หนังสือความรู้ขนเอาไปทิ้งเพราะเห็นว่าไร้สาระ
!!!!!!!อยากรู้ ถ้าเราเกลียดพวกเค้ามากๆเราต้องตกนรกจริงๆใช่มั้ย? จะให้เรากลับไปรักเราทำไม่ได้ เราเกลียดมาก เราอยากเรียนวิชาที่เราถนัด เราอยากมีเพื่อน เราอยากมีความสุข!!!!!!!!ญาติๆไม่มีใครชอบพ่อ ทั้งเกลียด ทั้งแค้น ญาติๆและคนที่รู้จักกลัวว่าเราเป็นเด็กเก็บกด....บางตงครั้งไปโรงเรียนทั้งเลือด จนเป็นลมคาห้องเรียนเพียงเพราะเพื่อนเราฝากของ เราอยากโตเร็วๆไปห่างจากชีวิตบุคคลพวกนี้ อยากชดใช้บุญคุญให้เขาจบๆแล้วไปจากพวกเขา ไปใช้ชีวิตตัวเองไกลๆกับคนที่รักเรา
เกลียดพ่อแม่นี้จะต้องตกนรก?
(เข้าเรื่อง)
1.)พ่อ(เป็นหัวหน้าบ้าน พ่อจะไม่มีใครและไม่มีใครเหมือน ตรงที่ โซเชี่ยวไม่เล่น ซื้อมือถือมากี่เครื่องหรือเป็นหมื่นเป็นแสนก็ขว้างก็เอาทิ้งเพราะอารมณ์ชั่ววูป พ่อจะบอกเสมอเวลาใครสอนอะไรห้ามฟังให้ฟังแต่พ่อแม่ เวลาเราหรือแม่กลับจากที่ทำงานหรือโรงเรียนถ้าไม่ทำงานบ้านจะทำร้ายร่างกายหนักสุดของเราใช้สายไฟกับทุบหัว พ่อจะเป็นคนเดียวที่เวลากินข้าวพัดลมจะต้องโดนพ่อคนเดียว เราแม่และพี่ห้ามเด็ดถ้าหันไปหรือพัดลมอยู่ด้านอื่นนอกเหนือตัวพ่อจะด่าและโมโห เวลาเราล่นโทรศัพท์พ่อจะด่าจะว่าจนเราไม่เคยเล่นมา3เดือน บางครั้งไปตลาดหรือซื้อของหรือชอปปิ้งถ้าไม่ซื้อของมาให้ก็จะด่าเสมอ อกตัญญู ไม่รักพ่อ พ่อจะคอยมาแอบมองเราที่รร.เสมอพ่อไม่อยากให้เรามีเพื่อน อยากให้อยู่คนเดียว )
2.)แม่ (แม่เป็นคนที่มองโลกแง่ร้าย(ใครจะคิดว่าเราอกตัญญูเชิญนะครับ แต่ขอให้อ่านก่อน) แม่เป็นคนที่อยากมีลูกคนเดียวคือพี่ แต่พอมีเราเหมือนแม่พยายามไม่อยากมีแต่มันก็มีไปแล้ว ตลอดที่ผ่านมาไม่เคยเห็นแม่ด่าพี่"ลูกทรพี,เลี้ยงเสียข้าวสุข,นรกส่งมาเกิด,ต่างกับเรา?โดนด่าคำพวกนี้ไปร้องไห้ไปหนักสุดแม่เอามีดมาจ่อคอ แต่เมื่อเทียบกับพี่ แม่พยายามประเคนทุกอย่าง บางครั้งสถานการณ์คับแคบแม่เลือกที่จะเอาพี่รอดแต่ทิ้งเราแต่รู้มั้ยเราเองก็อยากได้ความอบอุ่น เจ็บสุดเวลาอยากทำบุญแม่จะพูด"ทำบุญไปยังไงก็ไม่ได้บุญ ไอเลว"
3.)พี่ (พี่จะเป็นคนที่พ่อแม่รักมากเพราะทำเกรดได้3อัพเสมอ แต่เมื่อเทียบกับเราเกรด1-3 เวลาเราอยากเรียนพิเศษ พี่จะคอยพูดเสมอ"เรียนไปยังไงก็ควาย" พี่พยายามเล่าเรื่องแย่ๆเราให้กับเพื่อนเราที่มาเที่ยวหา
>>เราอยากบอกความในใจกับพวกเขา เราเองก็มีหัวใจมีสภาพร่างกายเหมือนมนุษย์ปกติ เราเป็นเพศที่สามเราพยายามแสดงสักยภาพของเราว่า"แม้เราจะผิดต่างจากคนอื่นแต่เราต้องมีด้านหนึ่งที่เหนือกว่าพวกเขาและคนอื่น" เราเก่งภาษาจีนมากแต่พ่อไม่ให้เรียน พ่อบอกเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เราร้องไห้ทั้งเครียดเพราะเราเก่งจีนจริงๆ อนาคตเราเราอยากเห็นตัวเองตอนจบมาแบบสมบูรณ์ มันมีหลายเรื่องมากที่ทั้งเกลียดทั้งแค้น เราไม่นับพ่อไม่นับแม่ไม่นับพี่นับเพียงแต่เพื่อนร่วมโลกที่มีแค่ ความคิด ความโกรธ ความโลภ ความหลง ความเหงา ความริษยา เราบอกกับตัวเองเราอยากมีพ่อแม่ที่เหมือนคนอื่นๆ เวลาไปเที่ยวบ้านเพื่อนหรือบ้านใคร เห็นพ่อแม่บอกรักลูก เราแอบไปร้องไห้ ต่างกับเราเวลาญาติๆหรือใครชม พ่อแม่จะพูดต่อต้าน"มันไม่เก่งจริงหรอก ดูพีมันเก่งติดมหาลัยหลายที่" เราเป็นเด็กที่ไม่ได้เที่ยวไม่ได้ทำกิจกรรมอื่นๆ เด็กคนอื่นได้เที่ยวเวลาว่างได้ร่วมกิจกรรม แต่เราพ่อและแม่และพี่บอกให้อยู่ บางครั้งแม่แอบพาพี่ไปเที่ยวแล้วโกหกเรา.....เราก็น้อยใจเป็น? คุณครูมักจะพูด"เรามีความสามรถ มีความรู้ " เพื่อนๆมักคิดว่าเรามองโลกแง่บวก เราพยายามมองโลกแง่บวกกับทุกคนยกเว้น พ่อแม่และพี่ เราไม่รักไม่ชอบเราเกลียดเราแค้นเราพยายามเรียนจบแล้วชดใช้บุญคุณเร็วๆ เวลาทำบุญเราพยายามไม่ทำบุญให้ เราพยายาใเลี่ยงตัวออกจากครอบครัว เราโดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายมาจนทุกวันนี้ เราโดนขโมยเงิน โดนขโมยของที่รัก โดยของที่เรารักเอาไปทิ้ง แม้แต่หนังสือความรู้ขนเอาไปทิ้งเพราะเห็นว่าไร้สาระ
!!!!!!!อยากรู้ ถ้าเราเกลียดพวกเค้ามากๆเราต้องตกนรกจริงๆใช่มั้ย? จะให้เรากลับไปรักเราทำไม่ได้ เราเกลียดมาก เราอยากเรียนวิชาที่เราถนัด เราอยากมีเพื่อน เราอยากมีความสุข!!!!!!!!ญาติๆไม่มีใครชอบพ่อ ทั้งเกลียด ทั้งแค้น ญาติๆและคนที่รู้จักกลัวว่าเราเป็นเด็กเก็บกด....บางตงครั้งไปโรงเรียนทั้งเลือด จนเป็นลมคาห้องเรียนเพียงเพราะเพื่อนเราฝากของ เราอยากโตเร็วๆไปห่างจากชีวิตบุคคลพวกนี้ อยากชดใช้บุญคุญให้เขาจบๆแล้วไปจากพวกเขา ไปใช้ชีวิตตัวเองไกลๆกับคนที่รักเรา