เคยได้ยินพ่อแม่พูดเสมอ"ใครด่าพ่อแม่ คิดไม่ดี ไม่เคารพพ่อแม่ ไม่เลี้ยงดู ไม่ช่วยเหลือ ไม่มีทางเจริญ" มันล้วนแต่เป็นความเชื่อหรือเป็นความจริงครับ? ส่วนตัวไม่ได้เกลียดไม่ชังแต่ก็ไม่ได้รักท่านแต่บางกรณีเราก็มีบ้างที่เกลียดแบบสุดๆ(ทางบ้านมีหน้ามีตาในสังคมจะทำอะไรต้องปราณีปรานอม) แม่มักจะติดคำพูดแนว "ลูกชั่ว" "ต่อให้ทำบุญยังไงก็ไม่ได้บุญหรอก" "Sandan" "ไม่น่าเกิดมาเป็นลูก" "บาปกินหัว" "ทรพี" คือถ้ามันเกิดปัญหาแบบนี้ตัวเราเองก็ทนไม่ได้ก็มีหงุดคำหยาบบ้าง....แต่จะมาให้แฟมิลี่ครอบครัวหรรษาแบบในหนังมันก็ไม่ใช่?! ครอบครัวมันก็ต้องมีรสชาติแต่นี้ครอบครัวมีแต่จะด่าจะว่า แม่ขโมยเงิน นู้นนี่นั้น พ่อก็ชอบทำลายข้าวของ เคยเกลียดจนเป็นจนเอ็นขึ้นคอแต่รู้ทั้งรู้เราก็ทำลายพวกเขาไม่ได้!! ญาติๆหรือเพื่อนๆของพ่อแม่ คอยบอกว่า อย่าเครียด อย่าทุกข์ บางคนอยากเอาเราไปเลี้ยง ส่วนตัวอยากหนีออกจากที่นี้มากๆแต่ก็ยังไม่โตตังค์ก็ไม่มี เวลาวันพระเราอยากทำบุญพ่อแม่ไม่เคยให้ไปมีแต่บอก"ไปไม่ไปยังไงใจก็บาป" กดดัน เครียด ไม่ได้ไปไหนไม่ได้ไปเที่ยว จะออกไปเที่ยวทีไม่เคย อย่างไปซื้อของหรือไปเที่ยวปีล่ะ2-3ครั้ง กดดันให้เรียนกดดันให้อยู่บ้าน จะออกนอกบ้านไปเดินชมวิวก็ไม่ให้ คือถ้าเราไม่เกลียดหรือเกลียด ไม่รักพวกท่านเราจะบาปมากเลยหรอ? บางครั้งเราไม่สบายหรือป่วยจะต้องไปโรงพยาบาล แม่คอยพูดเสมอ"จะตายก็รีบๆตาย" "เป็นอะไรขึ้นมาคราวหน้ากูไม่รักษา"ผิดกับคนในครอบครัว เป็นโรคอะไรไขว่คว้าหาหมอให้ แต่เราเป็นโรค(โรคส่วนตัวทางเดินปัสสาวะมา3ปี)เราบอกเล่าความทุกข์ว่าเราทรมาณนะ แต่พวกเขาเห็นเป็นเรื่องล้อเล่นและไม่พาไป บอกอีกรีบๆตาย
ปล.ใครจะด่าลูกอกตัญญูก็ได้นะครับแต่ลองคิดสักนิดหนึ่งให้เป็นคุณในสภาวะนี้จะทำไง
ปล.ครอบครัวเน้าะตะให้รักหวานทดขึ้นก็ไม่ใช่
ปล.เคยแอบได้ยินท่านพูดกับพี่ไว้"แม่ท้องเราแบบไม่อยากมีและตอนมีเราก็ไม่ได้อยากเลี้ยงเราเลยเอาให้คนอื่นเลี้ยงก่อนแล้วมาเอา"
ปล.สภาวะนี้ขอแบบดีๆนะครับไม่เอาฮาไม่เอาขำ