ตามหัวข้อเลยค่ะ คือตอนนี้เราทะเลาะกันเพื่อนหนักแบบหนักมาก เป็นที่มหาลัย คือเราสนิทกันมากตั้งแต่ปีที่แล้ว
เราอยู่กันแค่สองคนเลยสนิทกันมาก เพราะมีกันแค่นั้น
แต่พอมาปีนี้มีเพื่อนใหม่มาค่ะ มาสนิทกัน แล้วเราไม่ได้อะไรนะ ก็เพื่อน อยู่ด้วยกันก็สนุกดีเฮฮา ยิ่งเพื่อนคนนี้ตลกด้วย
นิสัยก็ไม่ได้แย่ แต่มันมีอยู่ช่วงนึง ที่เพื่อนเรากะเพื่อนคนนั้นไปคุยกันสองคน ก็คุยกันในแชทนั่นแหละ แล้วเราก็ไม่รู้ไงว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง
ก็เห็นพอมาเรียนก็ชอบคุยกันเรื่องที่คุยกันในแชท แล้วเราก็กลายเป็นส่วนเกินรอบที่หนึ่ง แต่เรารู้ค่ะว่าพวกนั้นไปคุยกันสองคน
เราก็เลยบอกเพื่อนเราว่า เออมีอะไรก็คุยกับกูบ้างสิ กูก็ไม่รู้อะไรเลยที่พวกคุยกัน เรื่องเลยจบได้ด้วยดีค่ะ
พอมาอีกช่วงนึง เพื่อนเราติดเพื่อนคนนั้นมาก แล้วเราก็หลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย เราเครียดมากแบบ จะทำยังไงดี เครียดจนต้องนัดกินข้าวกับเพื่อนเก่า
ว่าแบบมาปรึกษากัน เราก็เคยคุยเรื่องนี้กับแฟนเรานะ แต่ด้วยความที่แฟนเป็นผู้ชายเขาก็เลยบอกถึงความไม่จำเป็นที่ว่าเพื่อนจะต้องอยู่กับเราตลอด
ไอเราก็แบบ คือคิดว่าสังคมผู้หญิงกับผู้ชายเวลาอยู่กันเป็นกลุ่มมันไม่ค่อยเหมือนกัน แล้วเราก็ได้คำตอบจากเพื่อนค่ะ ว่าให้เราทำตัวปกตินั่นแหละ แบบปกติเลยนะไม่ค้อวไปแสดงออกว่าไม่ชอบหรือไม่โอเค เราก็เลยทำค่ะ พอวันที่มีเรียนเราเลิกประมาณเที่ยงก็เลยไปหาอะไรกินกัน เราทำตัวปกติมากค่ะ ทั้งๆที่ข้างในเละมากความรู้สึกพังมาก แต่เราก็ยังทำตัวปกติ พวกนั้นก็ทำตัวปกติค่ะ เราก็เลยลองทำตัวแบบเพื่อนอีกคนบ้าง เผื่อจะได้เล่นด้วยกันได้ แต่ทีนี้พวกนั้นกับเล่นให้เราเป็นส่วนเกิน คือเล่นๆกันอ่ะค่ะ คือมันชอบเล่นให้เราเป็นส่วนเกิน ชอบผลักเราออกแล้วบอกว่า ส่วนเกินอย่ามาเดินกับกู อะไรแบบนี้ แล้วให้เราทำไงอะ คือเราก็พยายามหัวเราะไปนะ หัวเราะหนักด้วย แต่น้ำตาแบบจะไหลให้ได้อะ ไม่ไหวแล้ว ความรู้เละมาก แล้วถ้ามันทำแค่ครั้งสองครั้งก็ยังโอเคพอได้ แต่นี่พอทำได้ก็ทำใหญ่ พอเราจะเดินไปคู่กับเพื่อนคนที่มาใหม่ทีไร มันก็จะเดินมาผลักเรา แล้วบอกประมาณแบบ เห้ยไปเดินกับส่วนเกินได้ไงอะ
แล้วมันยังไปคุยกับเพื่อนเราที่อยู่คนละคณะอีกนะ ว่าเดี๋ยวนี้ชอบเล่นให้เราเป็นส่วนเกิน เราเคยคุยกับเพื่อนที่อยู่คนละคณะคนนี้ค่ะ ว่าเราไม่โอเคมากตั้งแต่ไหนแล้ว มันเลยหันมามองหน้าเรา แล้วเราแบบ ความรู้สึกเละมาก พังมาก แต่ให้ทำไงได้ เราเลยก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไป แต่เราก็พยายามอยู่มาได้ค่ะ
จนตอนนี้ เพื่อนเราพอมันทำได้ มันก็ทำใหญ่ ผลักเราได้ก็ผลักใหญ่ คือก่อนหน้านี้ไม่เคยเลยค่ะ เหมือนเกรงใจเรามั้งหรือยังไง แต่ไม่เคยหลักเลย ยิ่งผลักหัวยิ่งไม่เคย แต่พอมาตอนนี้ วันนั้นเพื่อนที่มาใหม่ กำลังเดินซื้อของกับเราอยู่ค่ะ เพื่อนเราเลยบอกว่าจะไปดูร้านนู้น แล้วเรากับเพื่อนก้ดูของต่อ แต่มันกฟ้เดินกลับมาแล้วมาลากเพื่อนที่มาใหม่ บอกว่าให้ไปด้วยกันหน่อย คือเราอ่ะ จริงๆเป็นคนที่เดินคนเดียวทำอะไรคนเดียวได้นะ แต่แบบคลตอนนั้นอารมณ์มันพุ่วมากแบบ แค่เดินไปแค่นี้ยังต้องลากเพื่อนไปเลยหรอวะ แล้วกูล่ะ ก็ทิ้งกูไว้แบบนี้อะหรอ เราเลยดึงแขนเพื่อนที่มาใหม่ไว้ค่ะ คือพยายามจะทำให้มันดูเล่นๆแต่เราไม่รู้ส่าเราแสดงออกไปแบบไหน เพื่อนมันเลยมาผลักเราแล้วบอกว่า เป็นโรคอะไร เราก็แบบเอ้าที่ยังอยากมีเพื่อนอยู่ด้วยเลยอะ แล้วกูจะไม่อยากบ้างหรอ จะเอาแต่ใจตัวเองไปถึงไหน เรารู้ว่าเพื่อนเอาแต่ใจมานานแล้วค่ะ เราเลยต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับเพื่อน ถึงอยู่ด้วยกันมาได้ แต่พอมาตอนนี้มันไม่ไหวอะ จะอะไรกันนักหนา เราเลยสวนกลับไปว่าแบ้วอะเป็รโรคอะไร มันเลยเดินทำแบบโมโหไปคนเดียวค่ะ ไอเราก็แบบเห้ยความรู้สึกเฟลมากอะ ฟิวขาดมาก แล้วเพื่อนที่มาใหม่ที่ยืนอยู่ข้างเราก็หันมามองหน้าเราค่ะ ประมาณว่าเดี๋ยวมันจะโกรธนะ คือเรารู้ค่ะเพื่อนเราก็รู้ว่ามันเอาแต่ใจแค่ไหน
เราก็เลยบอกมันว่า เออไปกับมันเหอะ เดี๋ยวแม่งงอนแบ้วเป็นเรื่องอีก ความรู้สึกมันแย่มากอะค่ะ
ล่าสุดเมื่อสองวันก่อนคือเรานัดกันไว้แล้วว่าจะไปคอนเสิร์ตแล้วกินข้าวกัน ตอนแรกเราไปแล้วค่ะ เราเลยเดินไปแล้วพยายาทำตัวตลกๆ แบบเนี่ยกูทาเล็บสีใหม่ แต่มันกลับสวนเรามาแบบเหวี่ยงๆว่าอะไร เราก็แบบเชี่ยไรวะ แต่พอเพื่อนอีกคนมา ก็เห็นพวกนั้นยืนกันอยู่สองคนแบบที่พวกมันชอบทำกัน
เลยเกิดน้อยใจแบบมากๆขึ้นมา เราเลยเดินไปหาเพื่อนที่อยู่คนละคณะที่มันเองก็มากับเพื่อนแล้วเดินไปอยู่ด้วยกัน แล้วก็เราให้ฟังว่าเป็นแบบนี้อีกแล้ว มันก็เลยบอกให้มาอยู่ด้วยกันก็ได้ เราก็แบบเอออยู่กับเพื่อนคนนี้ยังดีกว่าต้องอยู่คนเดียวกัพวกนั้น เราสนิทกับเพื่อนของเพื่อนที่อยู่ต่างคณะคนนึงด้วยค่ะ เราเลยตัดสินใจที่จะไปกับพวกนั้น เราเองก็ยืนดูพวกนั้นจนคอนเริ่มนะ ว่ามันจะโทรหาเราไหม หรือพยายามหาเราไหม มันไม่เห็นจะทำเลย เราก็แบบ เออได้ เราก็หันมาบแกเพื่อนค่ะ ว่าดูดิ สุดท้ายก็อยู่กันสองคน ทั้งๆที่มันก็รู้ว่ากูมาแล้ว เพื่อนเราก็เลยชวนออกไปข้างนอกค่ะ เพราะน้ำตาเราคลอแล้ว แต่มันก็บอกว่าแล้วไม่บอกพวกนั้นหน่อยหรอ เราก็แบบหงุดหงิดมากอะ แบบเหนื่อยใจมาก เลยบอกว่า ก็พวกนั้นทำแบบนั้นกับกูเองอ่ะ แล้วเพื่อนอีกคนเลยบอกว่า เห้ยอยู่กับกูก็ได้แล้วก็เข้ามากอดเรา พวกเราเลยไปซื้อของกินข้าวกันค่ะ เรารอทั้งวัน รอจนกลับจากเที่ยวมันด็ยังไม่แม้แต่จะโทรมา หรือไลน์มา ระหว่างกลับเราเลื่อนไอตีดู เลยเจอพวกนั้นลงรูปลงstory กันแล้วแบบอือหื้อ พวกมันลงรูปที่ไปกินขนมด้วยกัน เราก็คิดนะ ว่ามันไม่แคร์เราบ้างรึไงวะ แค่โทรมาก็ยังดีว่าเห้ยอยู่ไหน แค่เนี่ยเองอะ วันนั้นเราร้องไห้ไปหลายรอบมาก แบบเหนื่อย เหนื่อยกับความรู้สึกเละๆของตัวเองมาก

เราค้องอยู่กับพวกนั้นไปอีกสองปี แล้วเราต้องทำยังไง ในเมื่อเรากลายเป็นส่วนเกินแบบนี้ จะให้ไปหาเพื่อนใหม่มันก็เลยเวลานั้นมาแล้วอะ คนอื่นที่เรียนคลาสเดียวกันก็มรเพื่อนกันไปหมดแล้ว แล้วจะให้เรามองหน้ามันติดได้ไง เนี่ยเดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็มีเรียนตั้งแต่บ่าย เราควรทำไงยังไงดีคะ? เราเหนื่อยกับพวกนี้แล้วอะ เราแคร์พวกมันตลอด มันจะทำอะไร วันเกิดมันยังไง เราคิดถึงตลอดอะ แต่มันไม่เคยคิดถึงใจเราเลยอะ ยิ่งเพื่อนเราคบกันมาตั้งเป็นปีๆ พอได้เพื่อนใหม่ก็ทิ้งเราแบบนี้ แถมเหนียบความรู้สึกเราสะจนเละขนาดนี้ ให้เราทำไง แล้วเพื่อนเราที่วันนั้นไปเดินด้วยกันบอกว่าเจอพวกนั้น มันก็เยพยายามเข้าไปคุยด้ยแต่เพื่อนเรามันก็เมินแต่เพื่อนที่มาใหม่กับคุยด้วย คืออะไรอะ คือทุกทีที่ใครน้อยใจมัน หรือโกรธก็ต้องกลายเป็นฝ่ายเข้าไปง้อทุกที เพราะถ้าเราโกรธมันมันก็โกรธตอบ มันเหนื่อยแล้วอะ เหนื่อยที่จะพูด พอพูดก็ทะเลาะกัน เราอยากให้มันเห็นว่าเราก็เป็นเพื่อนนะ ไม่ใช่เป็นหมาที่ไหน

(คำผิดเยอะมากขอโทษด้วยนะคะ เราอยากมารละล่าจริงๆไม่รู้จะไปเบ่าให้ใครที่ไหนฟังได้แล้ว)