บางท่านอาจจะบอกว่า  ไม่อยากทุกข์ก็อย่าทำ

ในนามคนเลี้ยงหมาจรอย่างผม  มันไม่ทำไม่ได้

เพราะ พบเห็นแล้วก็สงสาร  เวทนา  

หมาถูกเจ้าของนำไปปล่อยทิ้ง  ตามทุ่ง  ตามวัด

อย่างน้อยก็ได้อาหารประทังชีวิตก็ยังดี

แต่ยิ่งทำ  แต่ละวันก็ยิ่งทุกข์

เพราะพบเห็น  สารพัดการทารุณกรรม

ใครบอกว่ามี พรบ. คุ้มครองแล้ว  สถานการณ์จะดีขึ้น

เปล่าเลยครับ  

การวางยาเบื่อสุนัข  การทรมานสุนัข  การปล่อย  การทิ้งสุนัข  ยังมีให้เห็นมากมาย

แม้แต่ในเชตวัดก็มีการวางยาเบื่อสุนัข  

เศร้าใจ  ประเทศไทย  ที่ว่าเมืองพุทธ

ที่ว่า คนต้องมีเมตตา  แต่ตรงกันข้าม

พบ เห็น  ประสบมา  ก็เป็นทุกข์

ไม่ทราบว่าจะตัดความทุกข์เหล่านี้ออกจากใจได้อย่างไร

พยายามคิดปลง  คิดใช้หลัก สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม ก็แล้ว

ก็ยังเป็นทุกข์  เพราะที่พบที่ประสบแต่ละกรณี

เกินกว่าจะทำใจได้

จะทำอย่างไรดีครับ