รู้มั้ย..? การเป็นคนบอกลาก็เจ็บไม่แพ้คนโดนบอกลา บางคนเจ็บกับสิ่งที่เรื้อรังมานานซึ่งเป็นต้นเหตุและสาเหตุให้เมื่อถึงเวลา ทุกอย่างก็จบ

ไม่มีใครไม่ผ่านสิ่งใด ไม่มีอะไรไม่ผ่านไป (ทุกเรื่องแหละ)

หลังความอดทนช่างว่างเปล่า...ยากเกินคนที่รักจะซึมซับรับรู้ และหันกลับมาทำดีด้วย

หลังความเสียใจกับคำพูดที่ย้ำเสมอว่าไม่ได้แคร์ ไม่ได้หยุด...ไม่มีอนาคตร่วมกัน

หลังความไม่ใส่ใจดูแล...ในฐานะคนรักหรือแม้แต่ในฐานะเพื่อนที่ควรพึงกระทำต่อกันก็ไม่มี สิ่งเหล่านี้เกาะกินในใจ จนชาชินและเฉยชาหมดรักไปได้เองในที่สุด

จนวันนึง...มีใครสักคนที่เดินเข้ามา แล้วเติมความหมายในสิ่งที่ขาดหายไป ทำให้เวลาที่ผ่านไปแสดงเหตุและผลจนชัดเจนว่า...สมควรหมดเวลากับความรักที่แห้งแล้ง หรือเอาเปรียบกันแบบนั้นเสียที

เมื่อใจเปลี่ยนไปแล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้คือ...การพูดความจริง ถึงความจริงนั้นจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรก็ตาม ความจริงนั้น...จะยังมีศักดิ์ศรี ที่ไม่ได้แอบซ่อนความขลาดกลัวจนทำร้ายกันไปมาไม่สิ้นสุด เพื่อประวิงเวลาหรือรักษาสถานการณ์ว่ามันยังดีอยู่ไปวันๆ

ถ้าทำอย่างนั้นคงเปรียบได้เหมือนคนโลเล อย่าให้เหตุผลว่าสงสารคนเก่าหรือสงสารคนใหม่เลย ไม่มีใครอยากน่าสงสารน่าสมเพชเรื่องแบบนี้

"ความรักมีเกียรติและศักดิ์ศรีพอ"

ถึงวันนี้ใครสักคนอาจมีน้ำตา..วันหน้าพอเวลาคลี่คลาย ทุกอย่างเป็นอดีตไปแล้ว คงชัดเจนในความรู้สึกได้เองว่า...เค้าหรือเรา...ที่ผิดหรือถูก หรือดีเลวพอๆกัน

เพราะทุกคนมีสิทธิ์เลือกและตัดสินใจทั้งนั้น
อย่าหาเหตุผลที่จะไม่ชัดเจน!..ไม่เลือก! ด้วยการจับปลาสองมือ เหยียบเรือสองแคมไปวันๆ
ดึงเอาคนใหม่มาอยู่ในวังวนเดือดร้อนร้อนใจเพราะเรา

เค้ารักเรา...ใช่ว่าเค้าจะต้องมาทนมารับรู้คาราคาซังกับเรา
"ความรักมันควรสบายใจกว่านั้น"
ถ้าไม่ชัดเจนสักวันก็คงไม่เหลือใครเหมือนกัน

รู้ใช่มั้ยว่า...คนบอกลาจะถูกมองเป็นจำเลยเสมอ แคร์มั้ยละ? ถ้าใครจะคิดไม่ดีหรือนินทาเรา (คนเขียนไม่แคร์นะ^^)

ถึงคนที่โดนบอกลาจะไม่เข้าใจยังไง จะปฏิเสธต้นเหตุเเห่งการบอกลาและไม่ยอมรับมันยังไง ความจริง จริงๆคงรู้อยู่แก่ใจว่า ตัวเองที่ไม่ดี หรือเค้าเปลี่ยนไปเพราะมีคนอื่น ยังไงก็ต้องยอมรับให้ได้อยู่ดี เพราะมันเป็นความจริง

"เข้มแข็งไว้...มันจะผ่านไป"

ส่วนคนที่เข้ามาใหม่...จะโดนกล่าวหาว่าเป็นมือที่สามโดยปริยาย ถามตัวเองสิ...ว่าแคร์รึเปล่า?...ถ้าใครจะมองแบบนั้น
เข้าใจที่มาที่ไปของเหตุการณ์ตรงนั้นแค่ไหน ยอมรับได้มั้ย?...รักเค้าจริงๆหรือแค่อยากเอาชนะ?
"ที่สำคัญ" จำไว้ให้ดีๆ ถ้าคุณเป็นมือที่สามในช่วงเวลาแบบนั้น ถ้าเค้ารักเราจริงคุณควรเป็นฝ่าย "ถูกเลือก" ไม่ใช่ปล่อยให้อะไรมันค้างๆคาๆกันสามคนไปเรื่อยๆ

ไม่มีใครรู้ดีในเหตุการณ์ความรักครั้งนี้เท่าคนสองสามคนที่คบกันอยู่ เพราะฉะนั้น "เลือกและตัดสินใจกันเอาเอง"

*คนอื่นก็เป็นแค่คนอื่นอยู่ดี เพราะเมื่อถึงเวลาใครกลับไปดีกับใคร หรือคบกันกับใคร คนนอกที่ออกความเห็นจะกลายเป็นหมาเสมอ😂

การผลัดเปลี่ยนของความรักก็เป็นแบบนี้แหละ ก็ไม่มีใครเจอกันตั้งแต่อนุบาลจะได้ใสสะอาดไม่มีปัญหาอะไร
สำคัญอยู่ที่ใจ...เชื่อว่าหัวใจของคนที่รักกันจริงจะประคับประคองกุมมือกันผ่านคืนและวันที่อึดอัดเหล่านั้นไปได้เอง^^