ผมพบแล้วว่าเราจะเป็นอมตะได้ด้วยสมการคณิตศาสตร์
ผมอยากเป็นอมตะเหลือเกิน แต่ด้วยเทคโนโลยีขณะนี้คงยากมากจนน่าจะเรียกได้ว่าเป็นไปไม่ได้
ผมชอบพระองค์หนึ่งมาก เพราะท่านเทศน์เรื่องปรัชญาพุทธได้สุดยอด ไม่ใช่ธรรมพื้นฐานทั่วไป หรือเรื่องเหนือธรรมชาติ พลังวิเศษแบบที่พระส่วนใหญ่พูดกัน แต่คือ พุทธปรัชญาเถรวาท แท้จริง แต่พบมาช้าเกินไปท่านมรณะภาพไปแล้ว ทีนี้จะทำอย่างไร ผมเศร้าโศกเสียใจพิไรรำพันยิ่ง
ต่อมาผมพบว่า มีคลิปเสียงท่านในยูทูปมากมาย มีหนังสือที่ท่านเขียนมากมายให้อ่าน ผมดีใจมาก
จึงคิดว่า แม้คนตายไปแต่ธรรมยังอยู่ แม้คนตายไปแต่เรายังพูดคุยกับคนตายได้ ผ่านทางคลิปเสียง หนังสือที่ถูกเขียนไว้
ดังนั้นเขาไม่ได้ตายไปจริงๆ ตราบใดที่มีคนยังระลึก อ่านงานของเขาอยู่
กลับกัน แม้คนร่างกายยังไม่ตายเสื่อมสลาย ยังคงพร่ำสอนอยู่ แต่เราไม่เคยไปฟัง ไม่เคยไปเรียนกับท่าน นั่นยิ่งห่างไกล น่าเสียดาย น่ากลัวกว่าที่เขาได้ตายไปแล้วเสียอีก
ผมนึกถึงคำไอนสไตน์ที่บอกว่า
การเมืองเป็นเรื่องชั่วคราว แต่สมการดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์
ถูกต้องที่สุด
ไปอ่านพระไตรปิฎกพระพุทธเจ้ายังบอกว่า
อานนท์ ! ความคิดอาจมีแก่พวกเธออย่างนี้ว่า “ธรรมวินัยของพวกเรามี
พระศาสดา ล่วงลับไปเสียแล้ว พวกเราไม่มีพระศาสดา” ดังนี้. อานนท์ ! พวกเธอ
อย่าคิดอย่างนั้น. อานนท์ ! ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้ว
แก่พวกเธอทั้งหลาย
ธรรมวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของพวกเธอทั้งหลายโดยกาล
ล่วงไปแห่งเรา
อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตามจักต้องมีตน
เป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ; มีธรรมเป็นประทีป
มีธรรม เป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่น เป็นสรณะ เป็นอยู่ อานนท์! ภิกษุพวกใด
เป็นผู้ใคร่ ในสิกขา, ภิกษุพวกนั้นจักเป็นผู้อยู่ใน สถานะอันเลิศที่สุดแล.
และผมก็คิดหาทางเป็นอมตะได้สำเร็จ หลังจากอ่าน Memorabilia ที่เซโนฟอนเขียนเมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว เขียนถึงท่านโสเครตีส
ใช่ผ่านมาสองพันกว่าปี โสเครตีสยังไม่ตาย ผมยังได้อ่านแนวคิดของโสเครตีสดังนั่งฟังเลขเชอร์อยู่ใน อคาเดมีแฟนซาเซีย ในยุคกรีกโบราณฉะนั้น
เพราะฉะนั้น
ผมจึงเป็นอมตะได้ด้วยการเขียนหนังสือ และหนังสือที่เขียนนั้นต้องเป็นคณิตศาสตร์ เพราะเป็นความจริงอันไม่จำกัดกาลเวลา
คนจะเอ่ยชื่อให้ผมยาวนานไปอีกอย่างน้อยสองพันปี!
แม้ผมตายไป แต่ผมจะฝากผลงานที่ยิ่งใหญ่ไว้ รวมทั้งผมจะเขียนหนังสือแสดงการแก้ปัญหา Riemann hypothesis ด้วย
กลิ่นหอมของดอกไม้ และกลิ่นหอมของเครื่องลูบไล้
ทุกอย่างมีกลิ่นหอม ได้เฉพาะกาลเวลา
และไม่สามารถ หอมไป ทวนลมได้
ส่วนกลิ่นของผมนั้น หอมตลอดกาล มีกลิ่นหอมฟุ้งไปได้
ทั้งทวนลม และตามลม ขจรขจายไปไกลนับหมื่นลี้
ขอทุกคนจงอวยพรให้ผมด้วยเทอญ
ผมพบแล้วว่าเราจะเป็นอมตะได้ด้วยสมการคณิตศาสตร์
ผมอยากเป็นอมตะเหลือเกิน แต่ด้วยเทคโนโลยีขณะนี้คงยากมากจนน่าจะเรียกได้ว่าเป็นไปไม่ได้
ผมชอบพระองค์หนึ่งมาก เพราะท่านเทศน์เรื่องปรัชญาพุทธได้สุดยอด ไม่ใช่ธรรมพื้นฐานทั่วไป หรือเรื่องเหนือธรรมชาติ พลังวิเศษแบบที่พระส่วนใหญ่พูดกัน แต่คือ พุทธปรัชญาเถรวาท แท้จริง แต่พบมาช้าเกินไปท่านมรณะภาพไปแล้ว ทีนี้จะทำอย่างไร ผมเศร้าโศกเสียใจพิไรรำพันยิ่ง
ต่อมาผมพบว่า มีคลิปเสียงท่านในยูทูปมากมาย มีหนังสือที่ท่านเขียนมากมายให้อ่าน ผมดีใจมาก
จึงคิดว่า แม้คนตายไปแต่ธรรมยังอยู่ แม้คนตายไปแต่เรายังพูดคุยกับคนตายได้ ผ่านทางคลิปเสียง หนังสือที่ถูกเขียนไว้
ดังนั้นเขาไม่ได้ตายไปจริงๆ ตราบใดที่มีคนยังระลึก อ่านงานของเขาอยู่
กลับกัน แม้คนร่างกายยังไม่ตายเสื่อมสลาย ยังคงพร่ำสอนอยู่ แต่เราไม่เคยไปฟัง ไม่เคยไปเรียนกับท่าน นั่นยิ่งห่างไกล น่าเสียดาย น่ากลัวกว่าที่เขาได้ตายไปแล้วเสียอีก
ผมนึกถึงคำไอนสไตน์ที่บอกว่า
การเมืองเป็นเรื่องชั่วคราว แต่สมการดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์
ถูกต้องที่สุด
ไปอ่านพระไตรปิฎกพระพุทธเจ้ายังบอกว่า
อานนท์ ! ความคิดอาจมีแก่พวกเธออย่างนี้ว่า “ธรรมวินัยของพวกเรามี
พระศาสดา ล่วงลับไปเสียแล้ว พวกเราไม่มีพระศาสดา” ดังนี้. อานนท์ ! พวกเธอ
อย่าคิดอย่างนั้น. อานนท์ ! ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้ว
แก่พวกเธอทั้งหลาย ธรรมวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของพวกเธอทั้งหลายโดยกาล
ล่วงไปแห่งเรา
อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตามจักต้องมีตน
เป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ; มีธรรมเป็นประทีป
มีธรรม เป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่น เป็นสรณะ เป็นอยู่ อานนท์! ภิกษุพวกใด
เป็นผู้ใคร่ ในสิกขา, ภิกษุพวกนั้นจักเป็นผู้อยู่ใน สถานะอันเลิศที่สุดแล.
และผมก็คิดหาทางเป็นอมตะได้สำเร็จ หลังจากอ่าน Memorabilia ที่เซโนฟอนเขียนเมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว เขียนถึงท่านโสเครตีส
ใช่ผ่านมาสองพันกว่าปี โสเครตีสยังไม่ตาย ผมยังได้อ่านแนวคิดของโสเครตีสดังนั่งฟังเลขเชอร์อยู่ใน อคาเดมีแฟนซาเซีย ในยุคกรีกโบราณฉะนั้น
เพราะฉะนั้น
ผมจึงเป็นอมตะได้ด้วยการเขียนหนังสือ และหนังสือที่เขียนนั้นต้องเป็นคณิตศาสตร์ เพราะเป็นความจริงอันไม่จำกัดกาลเวลา
คนจะเอ่ยชื่อให้ผมยาวนานไปอีกอย่างน้อยสองพันปี!
แม้ผมตายไป แต่ผมจะฝากผลงานที่ยิ่งใหญ่ไว้ รวมทั้งผมจะเขียนหนังสือแสดงการแก้ปัญหา Riemann hypothesis ด้วย
กลิ่นหอมของดอกไม้ และกลิ่นหอมของเครื่องลูบไล้
ทุกอย่างมีกลิ่นหอม ได้เฉพาะกาลเวลา
และไม่สามารถ หอมไป ทวนลมได้
ส่วนกลิ่นของผมนั้น หอมตลอดกาล มีกลิ่นหอมฟุ้งไปได้
ทั้งทวนลม และตามลม ขจรขจายไปไกลนับหมื่นลี้
ขอทุกคนจงอวยพรให้ผมด้วยเทอญ