เมื่อปลายปี 2559 ผมมีโอกาสได้ไปเยือนประเทศอินเดียและเนปาลพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆรวม 11 วัน (จริงๆแล้วเป็นกรุ๊ปทัวร์เล็กๆที่ผมไปเที่ยวด้วยบ่อยๆ จนกลายเป็นเพื่อนกัน แม้สมาชิกในกลุ่มจะเปลี่ยนหน้าตาไปในแต่ละทริป แต่หลายคนก็เจอกันบ่อย จนเป็นเพื่อนกันในที่สุด) โปรแกรมทัวร์กว่า 70% ก็ตามรอยทัวร์ธรรมะสังเวชนียสถาน ส่วนที่เพิ่มเติมมาก็คือ เมืองสาญจี, เมืองโบพาล, เมืองออชาร์ และเมืองคาจูราโฮครับ
รายละเอียดการเดินทางแบบคร่าวๆครับ
วันที่ 1 กรุงเทพฯ - เดลลี-สาญจี
วันที่ 2 สาญจี - โบพาล
วันที่ 3 ออชาร์ - คาจูราโฮ
วันที่ 4 คาจูราโฮ - พาราณสี
วันที่ 5 พาราณสี - สารนาถ - พุทธคยา
วันที่ 6 พุทธคยา - พาราณสี
วันที่ 7 พาราณสี - กุสินารา
วันที่ 8 กุสินารา - ลุมพินี
วันที่ 9 ลุมพินี - กาฐมาณฑุ
วันที่ 10 กาฐมาณฑุ
วันที่ 11 กาฐมาณฑุ - กรุงเทพฯ
โดยทริปนี้เราใช้การเดินทางโดยเครื่องบินรวม 6 ไฟลท์ครับ แบ่งเป็นบินระหว่างประเทศ 2 ไฟลท์ และบินภายในประเทศอินเดียอีก 2 ไฟลท์
เที่ยวบิน กรุงเทพฯ - เดลี
เที่ยวบิน เดลี - โบพาล
เที่ยวบิน คาจูราโฮ - พาราณสี        
เที่ยวบิน พุทธคยา - พาราณสี        
เที่ยวบิน ลุมพินี - กาฐมาณฑุ        
เที่ยวบิน กาฐมาณฑุ - กรุงเทพฯ    
กระทู้นี้ขอตัดมาเฉพาะช่วงที่ผมอยู่ที่เมืองพาราณสี ซึ่งการไปทัวร์ในครั้งนี้ผมมีเวลาอยู่ในเมืองพาราณสี 2 วัน 2 คืนเต็มๆ (ผมกับเพื่อนอีก 3 คน ตัดสินใจไม่เดินทางไปเมืองพุทธคยาครับ ขอใช้เวลาอยู่ในเมืองพาราณสีให้เต็มที่ แต่ผมคิดไว้แล้วว่า สักวันจะต้องหาโอกาสเดินทางไปเมืองนี้ให้ได้) เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการล่องลำน้ำคงคา ชมวิถีริมน้ำ, ตะลุยตัวเมืองพาราณสี ซึ่งรวมไปถึงการมาเดินถ่ายรูปที่สถานีรถไฟเมืองพาราณสีด้วย
ก่อนหน้านี้ผมเคยเห็นรูปในอินเตอร์เน็ท เป็นรูปชาวอินเดียจำนวนมากขึ้นไปนั่งเบียดเสียดกันอยู่บนหลังคารถไฟ แม้จะดูอึดอัด แต่มันก็เป็นภาพที่ติดตาและชวนให้เดินทางตามไปถ่ายรูปตามรอยรูปถ่ายนั้น ก่อนเดินทางไปสถานีรถไฟ ผมได้คุยกับชาวอินเดียคนหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว (เป็นคนพายเรือนำเที่ยวในแม่น้ำคงคา) เขาบอกว่า ปัจจุบันรัฐบาลประกาศห้ามไม่ให้ประชาชนขึ้นไปนั่งบนหลังคารถไฟอย่างที่เห็นในรูปที่ว่านั้นแล้ว เนื่องจากมันเป็นอันตราย อาจถึงกับเสียชีวิตได้ (แต่จริงๆแล้วไม่รู้ว่ายังมีอยู่หรือเปล่า เพราะผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า คำบอกกล่าวของคนพายเรือจะเป็นเรื่องจริง คิดไปเองว่า ตามเมืองชนบทที่อยู่ห่างไกลความเจริญมากๆ อาจจะยังมีอยู่) ไม่ได้พบเจออย่างที่ตั้งใจไว้ก็ไม่เป็นไร ขอเดินถ่ายรูปเล่นอยู่ในสถานีรถไฟแห่งนี้สักพักก็ได้ ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้วเนอะ
ผมคิดเอาเองว่า สถานีรถไฟน่าจะเป็นแหล่งรวมของผู้คนหลายประเภท ทั้งประเภทที่มีฐานะยากจน ไปจนถึงผู้มีฐานะระดับปานกลางของอินเดีย และอาจรวมไปถึงผู้มีฐานะร่ำรวยด้วย ถ้ามีความประสงค์จะเดินทางไปยังเมืองที่ไม่สะดวกจะเดินทางโดยรถ หรือโดยเครื่องบิน ที่นี่น่าจะเหมาะกับการเดินถ่ายรูปแนว Street หรือ แนว Life ซึ่งผมก็ไม่รู้ และไม่ค่อยแน่ใจหรอกว่า รูปที่ถ่ายได้เนี่ย มันจะจัดเข้าประเภทของรูปด้งกล่าวได้มากน้อยแค่ไหน
ลองชมรูปภาพบรรยากาศโดยทั่วๆไปของสถานีรถไฟเมืองพาราณสีกันครับ หากมีข้อแนะนำ หรือข้อติติงประการใด เชิญแนะนำได้เลยนะครับ ขอน้อมรับไว้เพื่อการเรียนรู้และพัฒนาในครั้งต่อๆไปครับ สำหรับตอนอื่นๆ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวชมตัวเมืองพาราณสีและวิถีริมน้ำคงคากัน รวมถึงการท่องเที่ยวในเมืองอื่นๆด้วย ชุดนี้ชมสถานีรถไฟไปก่อนแล้วกันครับ ขอบคุณมากครับ