สวัสดีค่ะ จขกท.เป็นเด็กผู้หญิงบ้านนอก ธรรมดาๆคนนึง ที่มีความฝัน อยากเป็นนู่นอยากเป็นนี่เหมือนคนอื่น แต่ละคนก็จะมีอุปสรรคแตกต่างกันไปแล้วแต่ว่าจะยากหรือง่าย แต่อุปสรรคของจขกท.นี่ถือว่ายากมากๆยากที่สุดเลย คือส่วนสูงค่ะ อย่างที่บอกเลยว่าอยากเป็นพยาบาล คือมันเป็นความฝันมาตั้งแต่เด็กๆเลยว่า เราต้องเป็นพยาบาล คือขอเล่าเลยนะคะ เป็นคนที่ชอบ พยาบาลค่ะ ชอบทหารด้วยเลยอยากเป็นพยาบาลทหารบก ตอนนี้อายุ17ปี อยู่ ม.4 เลยเลือกเรียน  นศท. (นักศึกษาวิชาทหาร) ตอนไปสอบคัดเลือกก็ผ่านทุกอย่างนะคะ คะแนนก็ดี เพราะเกรดมีส่วนช่วยด้วยค่ะ คือเป็นคนที่เรียนเก่งได้เกรด 4.00 น้ำหนักผ่าน แต่ส่วนสูงนี่คาบเส้นเกือบไม่ผ่านค่ะ เกณฑ์คือผู้หญิงเอาส่วนสูงไม่ต่ำกว่า149ซม. วิ่ง ดันพื้น ลุก-นั่ง ผ่านหมด สรุปคือได้เป็น พอเป็นแล้วก็เข้าสู่ช่วงแห่งการฝึก แน่นอน ดิฉันเป็น รด. ที่เตี้ยที่สุด!!เลย ทำลายคำดูหมิ่นต่างๆนาๆของทุกคน ตัวแค่นี้หรอไม่ได้เป็นหรอก เขาไม่เอาหรอก สุดท้ายเป็นไงคะ คนที่สูงกว่าก็ไม่เห็นได้เป็เหมือนคนเตี้ยๆแบบดิฉันนี่คะ เวลาแต่งชุด รด. ก็มีคำวิจารณ์ต่างๆนาๆ มากระทบหูมากมาย รด.แคระ ทหารเตี้ย บ้าง เห้อ บอกเลยร้องไห้หลายครั้งมาก---->พูดถึงตอนไปฝึกต่อค่ะ ด้วยความเก่งและความสามารถ มีความเป็นผู้นำ เพื่อนๆจึงแต่งตั้งให้เป็น หัวหน้าหมวดของผู้หญิงปี1ที่หมด ได้ยืนหน้าแถว นศท.เวลาเข้าแถวเขาจะเรียงตามความสูง คือใครสูงก็ให้มายืนข้างหน้า แบบว่าเป็นหัวหน้าหมวดเนี้ยก็ได้ยืนหน้าแถวเวลาจะสั่ง หันหลังกลับไปหาลูกหมู่คือแบบเงยหน้าคอแทบเคล็ด และตอนไปฝึกรับใบเกียรติบัตร แต่งกายดีเด่น คือรวมเอาหัวหน้าทุกกองร้อยมาซ้อมแล้วแน่นอนคือ เตี้ยที่สุดค่ะ ครูฝึกที่ซ้อมให้ ก็พูดอยู่บนเวทีว่า "ถ้าไม่สูงขึ้นอีก5ซม.จะปลดออกจากหัวหน้านะ" คือแบบน้ำตาตกในเลยตอนนั้น ทั้งอาย ทั้งน้อยใจ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ รด.ต้องอดทนซิคะ และอยู่ที่นั่น จขกท.ก็มีฉายาด้วยนะ ว่า เลขาเตี้ย!! อืมม ครูฝึกตั้งให้เราเองแหละ เราทำงานคล่องไงเป็นหัวหน้าด้วย ครูฝึกเลยเลือกให้เป็นเลขาส่วนตัว ทุกคนรู้จักข้าพเจ้าทั้ง กองพันว่า "เลขาเตี้ย" !! แต่ก็ดีในส่วนหนึ่งคือคนได้รู้จัก แต่ที่ไม่ดีเลยคือ มันเตี้ยจริงๆ ตันมากๆ เหมือนหลักกิโล
      ขอเล่ารายละเอียด พ่อสูง170+  แม่สูง160 แต่เราสูง149 เตี้ยสุดในครอบครัว เป็นประจำเดือนตอนป.5 ทานนมไม่ค่อยได้เพราะทานแล้วอาเจียนแต่ก็พยายาม เป็นคนเมารถด้วย เวลาไปไหนมาไหนแต่ละที 100 กม. นี่เริ่มวิงเวียนจะอาเจียนแล้ว ทำให้ต้อทานยาแก้แพ้เม็ดเล็กๆเหลืองๆ แต่ตอนนี้เลือกกินแล้วเพราะเคยอ่านเจอว่ามีส่วนมลทำให้หยุดสูง คือแต่ก่อนตอนป.6 สูงกว่าเพื่อนมาโดยตลอดและแล้วก็หยุดสูงแต่เมื่อไหร่ไม่แน่ใจ ไม่เคยคิดถึงความสูงเลย จนมาวันนึงคนทักๆๆๆตลอดว่าตัวเล็กจง เตี้ยจัง เพื่อนผู้ชายก็ชอบแซวว่า เฮ้ย!!! ทำไมแกเตี้ยลง เตี้ยลงบ้านแกสิ ตรูสูงเท่าเดิมเฟ้ยแต่พวกเอ็งอ่ะสูงขึ้น เพื่อนบางคนก็พูดด้วยความสงสารมาพูด ทำไมแกไม่สูงเหมือนคนอื่นวะ บางคนก็ว่าแกเป็นคนสวยนะเว้ยแต่ติดที่เตี้ยไปนิด ถ้าแกไม่เตี้ยนี่จีบไปนานแล้ว คือเราก็ไม่สนใจอยู่แล้ว มันยังมีเรื่องราวอีกมากมายเกี่ยวกับชีวิตเรา เราอยากเล่าให้ทุดคนฟัง แต่กระทู้เราพูดเรื่องส่วนสูงเนาะ สาธยายซะยาวเลย เอาสรุปแล้วกันค่ะว่า เราอยากเป็นพยาบาบทหาร เขารับ 155 ซม. ขึ้นไป แต่ตอนนี้เราสูงแค่149 เอง อยากสูงมาก ซื้อยามากินก็ไม่สูงขึ้น ออกกำลังกาย เต้น วิ่ง กระโดดเชือก เล่นโยคะเพิ่มความสูง ยังไงมันก็ไม่มีวี่แแววว่าจะสูงขึ้นมาเลย คือตอนนี้เราพร้อมทุกอย่างยกเว้นส่วนสูงอ่ะ จนปัญญาแล้วจริงอยากมีอนาคตงานทำดีๆ อยากมีเงินเลี้ยงแม่เลี้ยงยายเคยอยากสมัครเข้าไปเลทมีอินไทยแลนด์ด้วย แต่ลองสมัครแล้วสมัครไม่เ็นแล้วคิดอีกทีคืออายุยังน้อยกลัวอันตรายด้วยถ้าสมัครไปแล้วได้ ฝันมากกกกก 5555 ยังไงใครอ่านจบแล้วช่วยด้วยนะคะ หมดหนทางแล้วจริงๆ ขอบพระคุณค่ะ