เอาง่ายๆ ครับ  หลักฐานใหม่ ที่ใช้ในการยื่นของรื้อคดี  คือ  มีตัว นายสับ มารับว่าเป็นคนขับรถยนต์ชน นายเหลือ ตาย
โดยอ้างว่า ใช้รถคันทะเบียน บค 56 มุกดาหาร

ภาษาชาวบ้านเท่ากับเป็นการรับผิดแทนครู  ที่คนเชื่อกันเพราะคิดว่า นายสับ ไม่ผิดจริงจะหาเรื่องติดคุกทำไม

เหตุผลนี้คือเหตุผลที่ศาล รับให้มีการไต่สวนรื้อคดี  ศาลชั้นต้นไม่รับ แต่ศาลอุทธรธ์ให้ไต่สวนว่าจะรื้อคดีหรือไม่
นายสับ พร้อมกับ ครู ก็ไปออกรายการด้วยกันตลอด พูดกันเป็นเรื่องเป็นราว  เล่าเป็นฉากๆ  



แต่ปรากฎว่า นายสับ นั้นมีพิรุธมากมาย ที่จับได้ด้วยพยานเอกสาร พยานบุคคล

อย่างแรก นายสับ ไปแจ้งต่อตำรวจไว้ 2 ที่ ลงเป็นเอกสารไว้เรียบร้อย ลงชื่อตัวเอง  ครั้งแรกไปในฐานะพยานเจ้าของรถ อ้างว่าเป็นคนให้
รถยนต์กับ นายเสริฐ ยืม  แล้ว นายเสริฐ ขับไปชนคนตาย  โดยครั้งนี้ นายเสริฐ รับว่าเป็นคนขับ

ปรากฎว่าตำรวจซักถาม นายเสริฐ ขับรถไม่ได้ ไม่มีใบขับขี่  


ปีต่อมา ในอีกโรงพัก  นายสับ ก็ไปแจ้งตำรวจว่าตัวเองเป็นคนขับรถชน นายเหลือ ตายเอง  โดยคนที่ไปด้วยกันก็เป็นขบวนการเดิม ทั้งครูอ๋อง
นางทัศนีย์   มีหลักฐานชัดเจนเป็นพยานเอกสาร  และเจ้าหน้าที่    รวมทั้ง นายเสริฐ  ที่เบิกความในศาลไปแล้ว




ส่วนเรื่องรถนั้น  นายสับ ออกรายการโทรทัศน์ ให้สัมภาษณ์หลายครั้ง  ว่ารถที่ชนคือรถคัน บค 56 มุกดาหาร
ซึ่งเป็นรถเก่าของตัวเอง  ไม่ได้ต่อทะเบียน  พอชนแล้วก็เอาไปซ่อนในป่าอ้อย  แล้วเอาไปขายคนรับซื้อของเก่า

แต่ปรากฎว่า  รถคันดังกล่าว มีการต่อทะเบียน ปรากฎหลักฐานที่ สำนักงานขนส่ง  ทั้งในปี 2548,2549,2550   ซึ่งขัดแย้งกับคำพูดของ
นายสับ อย่างมาก  โดยในปี 2548  ก็มีการต่อทะเบียนตั้งแต่เดือน ก.พ.  แล้ว นายสับ โกหกหรือไม่รู้ได้ไงว่ารถมีการต่อทะเบียน

ที่สำคัญมีหลักฐานชัดเจน ที่ บ.ประกัน  ซึ่งมีการซื้อ พ.ร.บ.  เพื่อต่อทะเบียนว่า  คนที่ไปต่อทะเบียนที่ขนส่ง คือ
นายอุบล   ซึ่งให้การว่า ตนเองนั้นซื้อรถคัน บค 56 มุกดาหาร  มาจากพี่เขย นายสับ  ตั้งแต่ปี 2547  และต่อทะเบียนด้วยตัวเองมาตลอด

ย่อมแสดงว่า นายสับ โกหกว่ารถอยู่ที่ตัวเองในตอนเกิดเหตุ   โดยยังสามารถสอบปากคำพยานทั้ง  คนขายรถให้ นายอุบล  ซึ่งเป็นพี่เขย นายสับ
เมีย นายสับ เอง ลูก นายสับ  ผู้ใหญ่บ้าน ชาวบ้าน  พ่อค้ารับซื้อรถต่อจาก นายอุบล   ฯลฯ


แค่พยานหลักฐาน 2 อย่างนี้  ก็ยืนยันอย่างชัดเจน ว่า นายสับ  โกหก และพูดเท็จมาโดยตลอด  นั่นรวมถึงขบวนการครู ที่อ้างว่าไปเลี้ยงเหล้า
นายสับ จนรับว่าเป็นคนชน รวมทั้งพา นายสับ ไปลงบันทึกที่โรงพักด้วย



นอกจากนั้น  นายสับ นั้นจนมาก  ก่อนจะไปรับว่าเป็นคนชนและจ่ายค่าเสียหายให้ลูกคนตาย  ยังไม่มีเงินประกันตัวตอนถูกจับคดีไม้ด้วยซ้ำ
บ้านเป็นกระท่อมเพิงหมาแหงน  แล้วเอาเงินที่ไหนไปจ่ายให้ญาติคนตายที่ศาลเพ่ง

ส่วนครู จะบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นกับ นายสับ นั้นไม่ได้   เพราะครูออกรายการพูดสอดรับกับ นายสับ ตลอด ยืนยันความน่าเชื่อถือตลอด
ที่สำคัญ  ญาติคนตายฟ้องครูเรียกค่าเสียหายทางเพ่ง  ถ้าครูไม่รู้ไม่เห็น แล้ว นายสับ ไปแสดงตัวเป็นคนขับแทนครูที่ศาลเพ่งได้อย่างไร
เอาเงินที่ไหนไปจ่ายให้ญาติคนตาย


ด้วยหลักฐานเหล่านี้  เป็นหลักฐานมัดตัว  ที่ทำให้ฝั่งครู และกระทรวง ยธ  ไม่กล้าเอา นายสับ ไปขึ้นศาล   เพราะพยานหลักฐานมัดตัว
จนดิ้นไม่หลุด ไร้ทางสู้  ว่า นายสับ เป็นตัวปลอม และให้การเท็จ  หากขึ้นศาลก็เจ๊งกันทั้งกระบวนการ


เหตุผลหล่อๆ  ว่าถ้าขึ้นศาลจะยืดเยื้อ  จะสับสน  อะไรนั่น  คือการแก้ตัว แล้วใช้กระแสสังคม และสื่อก็แค่นั้น
เรื่องจริงกระทรวงพลาดแบบไม่น่าให้อภัย  ตอนนี้คือการแก้ผ้าเอาหน้ารอด