(ภาพ แอบ จิ๊ก มา จาก google image น่อวว)

เอ้อระเหย ลอยมา   ลอยมา แล้วก้อลอยไป

เมื่องด แป้ง และ น้ำตาล..........................อะไรหวานหวาน ก้ออดกินใช่ไหม
นั่งฝัน นอนฝัน ย้อนหลัง..........................ถึงวันที่ยัง กินแหลกแ-กได้
จุนย่า ของเรา เลื่องชี่อ............................ผู้คนร่ำลีอ ฝีมือยิ่งใหญ่
ตะโก้สาคู ดูทำไม่ยาก.............................แต่พอถีงปาก แทบจะไม่อยากกลืนลงไป

พวงเจ้าเอ๋ย อาลัย แต่นี้ต่อไป จะได้แต่ฝันเอาเอยยย

น้ำใบเตยเดือด หอมกรุ่นกรุ่น..................กำลังอุ่นอุ่น สาคูเติมทันใด
กวนกวน ไปบนไฟอ่อน..........................ไม่ต้องถึงร้อน แค่รุมรุมไฟ
กวนให้เริ่มสุก นิ่มเหนียว.........................ต้องทำมือเดียว เปลี่ยนคนไม่ได้
พอเห็นเป็นไตเล็กเล็ก............................เหมือนสิวเด็กเด็ก โรยน้ำตาลใส่
อย่าให้โรยเพลิน มากเกินไม่ดี.................หวานแสบไส้เต็มที แถมไม่มีกำไร

พวงเจ้าเอ๋ย กลิ่นไอ เตยหอมตรึงใจ ไม่ลืมเลือนเอย

สาคูนิ่มเหนียว เดี๋ยวเดียวอุ่นอุ่น................เติม แห้ว ขนุน ข้าวโพด ลำไย
มะพร้าวอ่อน เผือก เลือกหั่น ดีดี...............อะไรที่ชอบที่มี เอามาเติมใส่
อย่าให้เยอะสิ่ง มากกว่าสาคู.....................กลัวมันจะดูดู ไม่รู้ขนมอะไร
เสร็จแล้วเทลงพักไว้ในถาด......................รอกวนหน้ามาราด จะกินให้สะใจ

พวงเจ้าเอ๋ย รสละไม หอมกรุ่น ฟุ้งไป ในครัวเอยยย

ข้าวเจ้า(หอม)โม่แป้ง ทับแห้งพอดี............หัวกะทิสดคั้นทันที คั้นด้วยน้ำดอกไม้
กวนไฟอ่อนตามเคย โรยเกลือ น้ำตาล......ให้เค็มปะแล่ม นำหวาน อุ่นลงแล้วเทใส่
รอให้ตะโก้เย็น ค่อยหั่นเป็นชิ้น.................ลูกค้าขากิน รอกันแทบไม่ไหว
วางถาดลงปั๊บ จับห่อไม่ทัน.......................เกือบรบราฆ่าฟัน ชิง ตะโก้สาคู จุนยัยยยย

พวงเจ้าเอ๋ย วันใด น้ำตาลจะลดลงให้ เสียทีเอยยย

.........................................................................................................................................
จุนย่า ของ จุนยาย มีฝีมือถึงลือ เรื่องตะโก้สาคู เนี่ย
ขนาดตอนย่าเสียชีวิตไป 30 ปี แล้ว แฟนขับ ตะโก้ของจุนย่า ยังเพ้อหาไม่วาย ทุกทีที่เห็นหน้าหลาน
(แฟนขับ ท่านนี้ วันนี้ก็ 90 แล้วน่อววว ไม่ลืมรสตะโก้เสียที)