ได้โปรดช่วยอ่านหน่อยนะคะทุกคน ไม่มีที่ปรึกษาที่ไหนแล้ว อยากทราบว่าที่บ้านของเเต่ล่ะคนเป็นยังไงกันบ้างคะ เราอยากบอกนิสัยส่วนตัวของเราก่อนเลย ว่าเราเป็นคนที่ร่าเริงค่ะ สามารถยิ้มได้ทุกเรื่อง ชอบยิ้มรับ ไม่ว่าปัญหามันจะร้ายเเรงแค่ไหน อายุ13นะคะ เราเป็นคนกรุงเทพค่ะ เเต่ว่ามาเรียนที่ต่างจังหวัด ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ อยู่กับปู่และย่า ย่าเราเป็นคนเรียบร้อย เรียบร้อยมาก เวลาเราเอาของออกมาไว้ข้างนอก แล้วออกไปไหนแปปเดียว ย่าเราก็จะเอาไปเก็บหมดเลยค่ะ ส่วนตัวหนูเป็นคนชอบจัดวางห้องที่ต๊ะเขียนหนังสือ ปากกาวางโชว์ไว้ หนังสือตั้งไว้สวยๆ ของที่ใช้บ่อยๆก็เอาวางจัดสวยๆไว้ที่เดียวกัน ย่าหนูก็ชอบเอาของหนูไปเก็บ หนังสือเรียนหนูหายไปหลายเล่มแล้วเขาก็บอกกว่าหนูไม่รักษาของเอง ของอะไรของหนูหายไปเขาจะบอกว่าหนูทำหมดเลยค่ะ เขาอยากให้หนูเป็นคนเรียบร้อย เรียนหนังสือเก่งๆ อยากให้หนูมีอาชีพตอนโต นั่นก็คือทำธุรกิจ(หนูเป็นลูกคนเดียวค่ะ ไม่มีพี่น้อง) ซึ่งคนในบ้านเราทำธุรกิจส่วนตัวหมดเลย มีที่ดินเยอะมาก ทั้งเช่าและขาย เขาอยากให้หนูเป็นในสิ่งทีเขาต้องการ เขาไม่สนว่าหนูจะมีความสุข อยากหรือไม่อยากยังไง และเขาไม่สนับสนุนทุกอย่างที่หนูชอบ มีความสุข หรือสนใจ หนูเคยขอครั้งนึง ว่าถ้าค่ายวายจี(หนูเป็นแฟนคลับศิลปินเกาหลีนะคะ)มาเปิดออดิชั่นที่ไทย หนูขอไปได้ไหม เพราะหนูอยากเป็นนักร้องมาเเต่เด็กแล้วค่ะ เนื่องจากที่หนูเป็นเเฟนคลับศิลปินเกาหลี ห้องหนูก็จะมีโปสเตอร์ รูปภาพของนักร้องที่ชอบค่ะ เขาก็จะว่าหนูว่าไร้สาระ บ้าผัชาย เเต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่เลยค่ะ คนที่อยู่บนผนังห้องหนู เขาคือกำลังใจ แบบอย่าง หรือไอดอลของหนูนั่นเองค่ะ เขาเป็นแบบอย่างที่ดีให้หนูได้ มีความพยายามหลายปีที่เดบิวต์มาเป็นนักร้อง ที่ชอบสุดๆเลยคือ จีดราก้อน เขาคือไอดอลผู้ประสบความสำเร็จ หนูก็อยากทำแบบเขาได้บ้าง เขาก็ใส่เต็มที่เลยค่ะ ไร้สาระ จะไปทำไม ไม่มีประโยชน์ ไปทำบ้าอะไรที่เกาหลี ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ห่วงอนาคตตัวเองบ้างหรอ คือ อนาคตของหนูก็อยู่ตรงนี้เเล้วเเหละค่ะ เพราะมันเป็นความฝันของหนูจริงๆ เขาก็บอกอีกว่า ตอนนี้หนูชอบนักร้องพวกนี้ โตไปเดี๋ยวก็เบื่อ คือ หนูมั่นใจคะ ว่าหนูอยากเป็นนักร้องจริงๆ เเล้วอีกเรื่องหนูเป็นคนถนัดภาษามากกว่าวิทย์ คณิตหรือ อะไรต่างๆอีกค่ะ เขาก็บอกว่าอยากให้หนูเก่งทั้งหมด หนูได้คะเเนนน้อยวิชาคณิต เขาก็จะว่าหนู บอกว่าหนูโง่ ส่งไปเรียนนี่ไปโง่ขึ้นหรอ โง่ ควาย ต่างต่างนานา เขาไม่เคยให้กำลังใหนู เหมือนเขาไม่ใช่ผู้ปกครองหนู เหมือนเอามาเลี้ยงไว้เฉยๆ เพราะปู่เป็นคนพามาเรียนต่างจังหวัดค่ะ ปู่เขาดูเเลหนูดี วันนี้ล่าสุดหนูก็โดนย่าหนูว่า ปู่หนูบอกว่ารำคานเหมือนกันที่อะไรนิดๆหน่อยๆก็ว่า คือไม่ให้รำคานก็คงไม่ได้ หนูโดนบ่นทุกวัน เขาไม่เคยพูดดีๆกับหนูสักครั้ง บางทีหนูไปคุยกับย่า อยากคุยด้วย ย่าหนูก็จะบอกว่า ไม่ต้องมายุ่ง รำคาน หนูเห็นครอบครัวของเพื่อนหนู มีคนนึงในห้องเรียนหนูค่ะ เขาอยากเป็นนางเเบบ แม่เขาพาไปประกวดหลายเวทีมาก เขาจะได้เป็นนางเเบบอยู่เเล้วค่ะ เเบบ เดินแบบของเด็กๆอ่ะค่ะ รู้สึกอิจฉานิดหน่อย เพราะเเม่เขาไม่เคยห้ามความสุขของลูก หนูเคยไปนั่งอยู่ใกล้ๆของเเม่เพื่อนค่ะ(อีกคนกับที่อยากเป็นนางเเบบนะคะ)เขารักลูกมาก หนูได้ยินเเม่เพื่อนคุยกับเพื่อนของเเม่เพื่อนอีกทีนะคะ เขารกลูก เขอยากให้ลูกมีความสุข ต่างๆนานา หนูได้ยินเเล้วหนูก็ร้องไห้ออกมา เขาหันมาเห็นหนูเขาถามเลยค่ะว่าร้องไห้ทำไม มีคนบอกหนูเยอะว่า หนูไม่มีอะไรให้เครียด บ้านก็ไม่จน ข้าวก็มีกิน เงินก็มี จะเครียดอะไรอีก คือ มีครบก็จริง เเต่มันขาดความสุขค่ะ เป็นบ้านที่ไม่มีความสุขเลย หูเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งเเล้วค่ะ เเต่หนูยังไม่อยากทำ หนูว่าหนูไม่ควรทำอะไรแบบนั้น คิดจะหนีออกจากบ้าน แต่ว่าหนูก็รักปู่ของหนู ตอนนีหนูคิดว่าหนูไม่รักย่าของหนูเเล้ว เขาก็ชอบพูดเวลาหนูทำอะไรผิดว่า ถ้าทำตัวเเบบนี้ไม่ต้องมาเป็นหลาน เอาจริงๆหนูก็ไม่ได้อยากเกิดมาอยู่เเบบนี้นิคะ หนูไม่อยากจะเถียงอะไรเขา อธิบายก็หาว่าเถียงไปซะหมด หนูทำอะไรก็ผิดไปหมดเลยในความคิดของเขา หนูทนไม่ไหวเเล้วอ่ะค่ะ หนูไม่อยากอยู่ในชีวิตเเบบนี้อีกเเล้ว หนูรู้สึกว่าหนูโดนทรมาณ ทนมา10กว่าปีเเล้วเพราะเกิดที่กรุงเทพ 3เดือนก็มาอยู่เลย มีใครพอจะช่วยหาทางออกหรือให็หนูคิดในเเง่บวกกว่านี้ไหมคะ หนูคิดตั้งเเต่บวกจนจะลบเเล้วค่ะ หนูทนไม่ได้เเล้ว หนูร้องไห้ทุกคืนเลย หนูร้องให้ใครเห็นไม่ได้เพราะ เขาจะบอกว่าหนูอ่อนเเอ เละว่าหนูมากขึ้น ประมานว่า ตะคอกใส่ ร้องทำไม หยุดร้อง ไม่ต้องร้อง เเรงมากๆ หนูต้องทำยังไงต่อไปคะ

ขอบคุณที่อ่านจบจริงๆนะคะ ช่วยเม้นให้ด้วยนะคะ หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว