วันนี้ครบรอบ 1 เดือน ที่เราถูกบอกเลิก วันเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ เราร้องไห้อยู่ 2 อาทิตย์เต็มๆ
เริ่มคิดได้ว่าก็เพียงพอแล้วกับความเสียใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น  ตั้งคำถามว่า ทำไม เพราะอะไร ก็ไม่มีประโยชน์
ยังไงเค้าก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม

จนถึงวันนี้เราเข้มแข็งขึ้นมาก แต่เรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาก็ยังคงอยู่ในหัวใจ  ในความทรงจำ มันคงไม่ได้ลืมกันได้ง่ายๆ

แต่ความรู้สึกอ้างว้าง เดียวดาย เหงา มันเกาะกุมตามติดมาตั้งแต่วันนั้น
เฮ้อ..........ความเหงา ใหญ่เท่ามหาสมุทรแปซิฟิคแล้ววววว