เริ่มเลยนะคะ..คือเรากับแฟนคบกันมาได้1ปีกว่าๆแล้ว ระยะทางที่คบกันคือ ช่วงแรกเขาดีกับเรามาก ซึ่งเรารู้สึกดีใจมากที่เขาคอยปลอบเราในหลายๆเรื่อง คอยเข้าใจเรา จนมาเดือนที่3..4 เขาเริ่มไม่กลับบ้าน กินเหล้ากั

😅😅 จำชื่อเพลงกับนักน้องไม่ได้ รู้แต่เพลงนี้ก้องอยู่ในความทรงจำตลอด จนตอนนี้ 42 ปีละ ... ในวันที่ฉันเจ็บปวดร้าวสักแค่ไหน ก็ขอแค่มีเธออยู่เคียงฉันไป ไม่ว่าสิ่งต่างๆจะร้ายสักแค่ไหน เพียงแค่มีเธอ ท่อนฮ

อย่าบอกว่า คิดถึงกัน  หากไม่คิด อย่ามาทำ   ให้จิตใจ  ฉันหวั่นไหว อย่ามาทำ  ให้บางคน  เขาคิดไกล อย่ามาทำ  ให้ใครเขา  รู้สึกดี อย่า

ในวันนั้น เธอบอกมา ว่าไม่รัก ฉันเจ็บหนัก จนน้ำตา เกือบจะไหล ฉันเก็บกด ความเจ็บซ้ำ ไว้ข้างใน บอกเธอไป ว่าเข้าใจ อย่าห่วงเลย พยายาม.....ทำนิ่งเฉย ไม่ไหวหวั่น พยายาม.... หักห้ามมันโอ้ใจเอ๋ย พยายาม....หั

อย่า...........มาทำอะไรให้ใจสั่น อย่า...........มาทำให้ใจฉันหวั่นไหว อย่า...........มาทำให้ฉันคิดไปไกล อย่า............มาทำอะไรให้ฉันรู้สึกดี หากไม่คิดอะไรกับตัวฉัน อย่ามาทำให้ไหวหวั่นกันอย่างนี้ ยิ่

ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร  เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า เรายังคงเหมือนเพื่อน หยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่น แต่ฉันคือคนหวั่นไหว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  ในความคุ้นเคยกันอยู่

คือเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว เป็นวันวชิราวุธ ซึ้งก็ต้องแต่งลูกเสื้อกับเนตรนารีมา แต่ผมลืม มันก็เป็นความผิดผมจริงแหล่ะครับ เพื่อนก็เตือนในกลุ่มอยู่แล้ว แต่ผมไม่ได้อ่านให้หมด คงเพราะเปิดมาก็เจอ100+ ข้อความแ

I was shocked by the video. For a moment, I truly felt how far we’ve gone and how subtly our m