พอดีช่วงนี้ไปเปิดเวปเจอะช่าดกน่าสนใจครับ เลยเอามาแบ่งปัน
  



           ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถีทรงปรารภพระโกกาลิกะผู้ชอบหลอกลวงผู้อื่น
ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า...





     

      กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นชายชาวนาคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีพ่อค้า
คนหนึ่งเที่ยวค้าขายด้วยการบรรทุกสินค้าบนหลังลา ไปถึงหมู่บ้านหนึ่งแล้วก็จะเอาหนังราชสีห์คลุมหลังลา
ปล่อยไปกินข้าวสาลีและข้าวเหนียวของชาวบ้าน ส่วนตนเองก็จะแบกสินค้าขายในหมู่บ้านนั้น ชาวนาเห็นลากินข้าว
ก็ไม่กล้าเข้าไปไล่เพราะนึกว่าเป็นราชสีห์




       

   อยู่มาวันหนึ่ง พ่อค้านั้นไปขายสิ่งของถึงหมู่บ้านนั้นแล้วก็ทำโดยทำนนองนั้นอีก
ลาได้ลงไปกินข้าวกล้าของชาวนา ชาวนาเห็นลานั้นแล้วก็ไม่กล้าเข้าไปไล่เพราะนึกว่าเป็นราชสีห์
จึงกลับเข้าไปบ้านบอกญาติพี่น้องมาช่วยกันไล่ราชสีห์ ต่างคนต่างก็ถืออาวุธทั้งเป่าสังข์ รัวกลอง
โห่ร้องไป ลาได้ยินเสียงนั้นกลัวตายจึงร้องออกมาเป็นเสียงลา
           พระโพธิสัตว์พอรู้ว่ามันเป็นลาไม่ใช่ราชสีห์จึงร้องบอกชาวบ้านว่า "นี่มันไม่ใช่เสียงราชสีห์ดอก
ไม่ใช่เสียงเสือโคร่ง ไม่ใช่เสียงเสือเหลือ มันเป็นเสียงลาคลุมหนังราชสีห์ นี่"





        พอทราบว่าเป็นลาเท่านั้น ชาวบ้านก็รุมทุบตีจนลาตายแล้วเอาหนังราชสีห์ไป พ่อค้ากลับมา
เห็นเหตุการณ์นั้นพอดีจึงกล่าวเป็นคาถาว่า "ลาเอาหนังราชสีห์คลุมตัว เที่ยวกินข้าวเหนียว  
อันเขียวสดเป็นเวลานาน (เพราะ)มันร้องออกมานั่นแหละ จึงทำร้ายตัวเอง"


    


             นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า    
        
อย่าได้คิดหลอกลวงผู้อื่นเลี้ยงชีพ ผลที่สุดจะได้รับความทุกข์ยากลำบาก
ที่มา : หนังสือนิทานชาดก เล่มที่ ๒ โดย พระมหาสุนทร สุนฺทรธฺมโม (เสนาซุย)
http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt218.php