ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภพระโกกาลิกะผู้ชอบหลอกลวงผู้อื่น ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า...
          กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นชายชาวนาคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีพ่อค้าคนหนึ่งเที่ยวค้าขายด้วยการบรรทุกสินค้าบนหลังลา ไปถึงหมู่บ้านหนึ่งแล้วก็จะเอาหนังราชสีห์คลุมหลังลาไว้ แล้วปล่อยมันให้ไปกินข้าวสาลีและข้าวเหนียวของชาวบ้าน ส่วนตนเองก็จะแบกสินค้าขายของในหมู่บ้านนั้น ชาวนาเห็นลากินข้าวก็ไม่กล้าเข้าไปไล่เพราะนึกว่าเป็นราชสีห์
          อยู่มาวันหนึ่ง พ่อค้าคนนั้นไปขายสิ่งของถึงหมู่บ้านที่พระโพธิสัตว์อาศัยอยู่ แล้วก็ทำโดยทำนองแบบเดิมนั้นอีก ลาก็ได้ลงไปกินข้าวกล้าของชาวนา ชาวนาเห็นลานั้นแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปไล่เพราะนึกว่าเป็นราชสีห์ จึงกลับเข้าไปหมู่บ้านบอกญาติพี่น้องมาช่วยกันไล่ราชสีห์ ต่างคนต่างก็ถืออาวุธทั้งเป่าสังข์ รัวกลอง โห่ร้องไป ลาได้ยินเสียงพวกนั้นก็กลัวตายจึงร้องออกมาเป็นเสียงลา พระโพธิสัตว์พอรู้ว่ามันเป็นลาไม่ใช่ราชสีห์จึงร้องบอกชาวบ้านว่า "นี่มันไม่ใช่เสียงราชสีห์ดอก ไม่ใช่เสียงเสือโคร่ง ไม่ใช่เสียงเสือเหลือง มันเป็นเสียงลาคลุมหนังราชสีห์ นี่"
          พอทราบว่าเป็นลาเท่านั้น ชาวบ้านก็รุมทุบตีจนลาตายแล้วเอาหนังราชสีห์ไป พ่อค้ากลับมาเห็นเหตุการณ์นั้นพอดีจึงกล่าวเป็นคาถาว่า "ลาเอาหนังราชสีห์คลุมตัว เที่ยวกินข้าวเหนียวอัน เขียวสดเป็นเวลานาน (เพราะ)มันร้องออกมานั่นแหละ จึงทำร้ายตัวเอง"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : อย่าได้คิดหลอกลวงผู้อื่นเลี้ยงชีพ ผลที่สุดจะได้รับความทุกข์ยากลำบาก
( ที่มา : หนังสือนิทานชาดก เล่มที่ ๒ โดย พระมหาสุนทร สุนฺทรธฺมโม http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt218.php )