กระทู้นี้ ไม่ได้มีเจตนาจะมาด้อยค่าลบหลู่พระไตรปิฎก

...แต่บางที ก็มีคนศึกษาประวัติความเป็นมาของพระไตรปิฎก...แล้วพบว่า...มีการเขียนแต่งเติมเพิ่มขึ้นมาเป็นระยะ ๆ ในการสังคายนาครั้งที่ 2 และครั้งที่ 3...มีลักษณะเป็นสำนวนยกยอพระศาสดาผู้เผยแผ่ศาสนา แบบประกอบด้วยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริ์ย์เหนือมนุษย์มนา...เหมือน ๆ กันทุกศาสนา...ตามสไตล์ของคนอินเดียโบราณ...และตามสไตล์ของการเขียนคัมภีร์ของศาสนา ทุกศาสนา ในสมัยโบราณ

...นี่ไม่รวม "อรรถกถา" ที่บางคนบอกว่า เป็นคำสอนดั้งเดิม มีมาพร้อม/ร่วมสมัย กับการสังคายนาครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 และครั้งที่ 3 โน่นแหละ...เพียงแต่ไม่ได้จับเข้าไปรวมในพระไตรปิฎก...ก็เลย เอามาเป็น อรรถกถา อธิบายความพระไตรปิฎกอีกที (ความจริง คือ เป็นองค์ความรู้ที่ดั้งเดิม เก่าแก่ พอ ๆ กับพระไตรปิฎกนั่นแหละ)...แต่นักปราชญ์บางคน นักวิชาการบางท่าน มีความเห็นแย้ง คือเชื่อว่า พระไตรปิฎกมีแต่งเสริมเพิ่มขึ้นมาในคราวสังคายนาครั้งที่ 2 และ 3...ซึ่งมีความน่าเชื่อถือ น้อยกว่า สังคายนาครั้งที่ 1...และบรรดาอรรถกถา ก็ยิ่ง มีความน่าเชื่อถือน้อย รองลงไปอีก

*********************

คำถาม

...ตามความคิดของท่าน...ทุกถ้อยคำ ทุกข้อความ ในพระไตรปิฎก (45 เล่ม ทั้งพระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม)...น่าเชื่อถือ โดยภาพรวม กี่เปอร์เซ็นต์? (เมื่อบวกลบคูณหารกับบางข้อความ บางถ้อยคำ บางประโยค บางเรื่องราว...ที่ท่านมองว่า เขียนบรรยายแบบโอเว่อร์ ตามวิธีการเขียน/การเล่า/การยกยอศาสดาของตน ของคนโบราณ) 

ป.ล. คนที่บอกว่าเชื่อ 100% นั่นคือ หมายความว่า ท่านเชื่อเรื่องเล่าทุกอย่างในนิทานชาดกด้วย!?