ผมมีอาชีพรับราชการ อายุจวนเกษียณ ผมฟ้องหย่าภรรยา(มีความรู้แต่ไม่ทำงาน)เมื่อปี 2554 มีการประนีประนอมยอมความกันโดยตกลงกันว่า
     -  ผมต้องอุปการะเลี้ยงดูลูกจนเรียนจบปริญญาตรี(ผมรับภาระทุกอย่างมากกว่าศาลสั่งหลายเท่า เพราะเขาคือลูก) ซึ่งปัจจุบันลูกเรียนจบป.ตรีแล้ว แต่ยังเรียนโทต่อโดยยังไม่ทำงาน (ผมไม่เห็นด้วย) ผมก็ยังต้องส่งเสียต่อ(โดยความยากลำบาก เพราะเขาคือลูก)
     -  ผมต้องอุปการะเลี้ยงดูจำเลย(ภรรยา)จนกว่าจำเลยจะสมรสใหม่ ด้วยจำนวนเงินต่อเดือนที่มากพอที่จะอยู่โดยไม่ต้องทำงานได้สะบายและมีเงินเหลือเก็บด้วย
     -  ผมต้องยกบ้านที่ดิน (ที่จริงยังมีสมบัติอื่นที่มีอยู่ในบ้าน เงินในบัญชีที่เป็นชื่อภรรยาอีก แต่ไม่ได้กล่าวถึงในศาล) ส่วนผมมีแต่ตัวกับหนี้อีกเป็นล้านเดินออกมา
ในตอนนั้นผมนึกอะไรไม่ออก ขอให้ได้อย่าอย่างเดียว และคิดเพียงว่า อย่างน้อยผมจะได้จ่ายเงินให้ภรรยาลดลงจากเดิม คิดได้เพียงเท่านั้น

ณวันนี้ ผมมีภรรยาใหม่ ยังใช้หนี้ไม่หมด เงินแต่ละเดือนไม่พอใช้จ่าย ยังไม่มีบ้านอยู่(ปัจจุบันเช่าอยู่) ไม่มีเงินเก็บ และเหลือเวลาอีกไม่กี่ปีจะเกษียณ และมาคิดได้ว่า ภรรยาเก่า(ปัจจุบันก็ยังไม่ทำงานและคงไม่จดทะเบียนสมรสใหม่) ได้อะไรจากผมมากเกินไปแล้ว และผมต้องลำบากอย่างนี้ไปจนตายหรือ
จึงขอเรียนถามผู้รู้ ผู้มีประสบการณ์ว่า

1 ผมจะหยุดอุปการะเลี้ยงดูภรรยาเก่า ณ ตอนนี้ได้หรือไม่ อย่างไร
2 หากข้อ 1 ไม่ได้ขอเป็นลดการอุปการะเลี้ยงดูภรรยาลงจากเดิมได้หรือไม่ อย่างไร
3 ถ้าถึงวันที่ผมออกจากงาน(ไม่ว่ากรณีใด) หรือเกษียณ  ผมต้องอุปการะเลี้ยงดูภรรยาต่อไปอีกหรือไม่
4  ถ้าถึงวันที่ผมเกษียณ หรือต้องออกจากงาน แล้วผมไม่ส่งเงินรายเดือนให้ ภรรยาเก่าจะมาฟ้องร้องเอาเงินที่เป็นบำเหน็จ บำนาญ สหกรณ์ หรือสมบัติอื่น ๆ ที่ผมมีได้หรือไม่