หย่าเถอะครับ ครอบครัวผมก็คล้ายๆแบบนี้
ผมพูดในฐานะลูกนะครับ
เวลาเห็นแม่ถูกทรยศ ถูกหลอก แล้วผมทำอะไรไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
ผมทรมานแทบขาดใจ
เวลาแม่ร้องไห้ใจแทบขาด ใจผมก็จะขาดลงตรงนั้นด้วย
เป็นความทุกข์ทรมานที่เกิดจากการกระทำของพ่อกับผู้หญิงคนอื่น
แต่คนที่เจ็บปวดคือเมียและลูก

ผมคุยกับแม่ครับว่าผมอยู่กับแม่ได้ ผมจะอยู่กับแม่จะไม่มีวันทิ้งแม่
ได้โปรดหยุดวงจรความเจ็บปวดของครอบครัวเถอะ
เวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาจะมีความหมายอะไร ถ้ามันจะทำให้ทุกวันต่อไปเป็นวันที่มืดมน
แม่ผมก็เหมือนคุณครับ มีสมบัติทุกอย่าง มีหน้าที่การงานที่ดี เลี้ยงผมกับน้องได้สบาย

พอหย่ากัน ตัดขาดจากพ่อ ผมก็พบว่าครอบครัวผม สามคนแม่ลูก มีแต่ความสุข
รอยยิ้มพวกเรากลับมา เหมือนเราต่างมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจครับ
ผมมีคนที่รักผมคือแม่ แม่ก็มีผมที่สามารถทุ่มเทความรักให้ได้เต็มที่
พวกเราเยียวยากันเอง และเข้มแข็งกว่าอดีตที่ผ่านมา

แม่บอกผมกับน้องเสมอว่า ลูกคือของขวัญที่มีค่าที่สุดของแม่
ชีวิตแม่ผ่านเรื่องเลวร้ายได้เพราะมีลูกเป็นกำลังใจสำคัญ

ที่ผมเล่ามานี้ อยากจะบอกว่า คุณก็เช่นกันครับ จะไปรอเค้ากลับมาทำไม
คุณมีของขวัญแสนมีค่าในมือแล้ว มีคนที่จะรักคุณอย่างไม่มีเงื่อนไขไปจนตายจากกัน
แล้วคุณจะไปสนใจผู้ชายที่ไม่รักคุณทำไมครับ
ลุกขึ้น เช็ดน้ำตา หยุดร้องไห้ แล้วเดินต่อไปพร้อมๆกับลูกคุณ
อย่าไปคิดแทนลูกว่าเค้าจะเป็นยังไงถ้าขาดพ่อ
คุณสามารถสั่งสอนให้เค้ามีทัศนคติที่ถูกต้องได้
พ่อลูกไม่มีวันขาดกันครับ มาเยี่ยมมาหาได้ แต่ถ้าเค้าต้องโตมาโดยเห็นความสัมพันธ์พ่อแม่แบบนี้
มันก็ ไม่รู้สิ ครับ ยอมรับครับว่าเอาประสบการณ์ส่วนตัวมาตอบ
แต่ผมเองขอบคุณแม่จริงๆที่พาผมออกมาจากสถานการณ์นั้น

ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ

**แก้คำผิด