เราจะมาเล่าก่อนว่าแฟนเก่าเราคบกันมาเกือบ2ปีเราห่างกันเพราะเขาไปเรียนที่อื่น ตั้งแต่คบกันมาเราใช้แต่คำว่ารอแล้วก็รอ เขาเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากๆๆ และขี้หึงมากๆ ห้ามเราทุกอย่าง ห้ามเรามีสังคม ห้ามเรามีเพื่อนผู้ชาย เรายอมมาตลอด จุดเปลี่ยนที่ทำให้เราเลิกกันคือ เขาเป็นคนที่ชอบโกหกเราตลอด แอบเราออกไปข้างนอก ติดเพื่อนมากๆ นอกใจเรา พอจับได้ก็บอกเลิกเราตลอด เพราะเขาคิดว่าหันมาก็เจอเราตรงนี้ตลอด และเขาก็ชอบทำร้ายร่างกายและจิตใจเราด้งยคำพูดที่ด่าเราตลอด วันนั้นเราตัดสินใจถอยออกมาเพราะเขาเป็นคนที่บอกเลิกเรา เราบล็อกเขาทุกช่องทาง เขาพยายามหาทางติดต่อเรา สร้างแอคต่างๆขึ้นมาง้อเรา ทักไปหาคนรอบตัวเราทุกคน แต่ยังไงเราก็ไม่ใจอ่อน เรารู้สึกผิดและรู้สึกเสียใจที่เราใจร้ายกับเขา แต่พอเราคิดกับกันเขายังไม่เคยรู้สึกผิดกับการกระทำเขาเลยสักนิด พอเราออกมาได้เราก็กับไปคุยกับคนที่เคยคุยกันมาก่อนหน้านี้ เขาเป็นคนที่ดีแบบดีมาก หรืออาจะแค่แรกๆรึป่าวเราก็ไม่รู้ แต่เขาทำให้เราสบายใจ แต่คนเก่าเราก็พยายามหาช่องทางที่จะมาง้อเราเช่นมารอเราที่หน้าบ้าน แต่พอเราออกไปกินอะไรกับคนที่เราคุยเรากับรุ้สึกคิดถึงคนเก่า แต่เราหักห้ามใจเราว่าเราจะไม่กับไป เราพยายามไม่คิดอะไร เพราะคนที่เขารักเราเขาต้องเจ็บเพราะเรา ทุกคนว่าเราเลือกถูกไหมคะที่เราเปิดใจให้คนคุยเก่าที่เราเป็นคนทิ้งเขาไป หรือว่าเราใจร้ายที่ไม่ให้โอกาสคนเก่า แต่เราให้โอกาสเขาจนเราไม่เหลืออะไรให้พังแล้ว เพื่อนๆรู้สึกยังไงคะ